Page 55 - "Xəzər"

MAN HESSE Alman dilindən tərcümə: Vilayət Hacıyev
CAVANLIQ
GÖZӘL ŞEYDİR
(hekayə)
Hətta Matteus əmi də mənimlə
görüşəndə özünəxas tərzdə
sevindi. Cavan bir oğlan illərlə mat qoymaq həvəsim itib-getdi, onların
qəriblikdə qalır və günlərin bir günü ədəb-
ərkan sahibi kimi qayıdırsa, hətta çox eh-
tiyatlı davranan qohumların özü də onu
təbəssümlə qarşılayır, sevinclə əlini sıxır-
lar.
İçində bütün var-yoxum olan balaca
qəhvəyi çamadan hələ təzə idi, möhkəm
kilidi vardı, qulpu da parıldayırdı. Çama-
danda iki təmiz pencək, kifayət qədər alt
paltarı, bir cüt təptəzə çəkmə, kitablar,
şəkillər, iki gözəl qəlyan və bir də balaca
tapança vardı. Bundan əlavə, skripkanı,
içində xırda-xuruş şeylər olan arxa çan-
tasını da özümlə götürmüşdüm: iki şlya-
pa, əsa, çətir, yüngül palto, bir cüt rezin
ayaqqabı... Hamısı da təzə, özümə yara-
şan idi. Üstəlik də, qoltuq cibimə tikilmiş,
qənaət etdiyim iki yüz markdan çox pul
və bir də payızda mənə xaricdə yaxşı iş
yeri təklif edilən məktub vardı. Artıq boy-
buxunlu cavan oğlan idim və indi uzun
səyahətdən sonra bu “yaraq-yasaqla” nə
vaxtsa utancaq ana uşağı kimi tərk etdi-
yim vətənə “cənab” kimi qayıdırdım.
Qatar yavaş-yavaş, qıvrıla-qıvrıla tə-
pənin döşü ilə irəliləyir və irəlilədikcə də
aşağıdakı şəhərin evləri, küçələri, bağla-
rı, çay aydın görünməyə başlayırdı. Tez-
liklə evlərin damını seçməyə, onların ara-
sında tanış olanları axtarmağa başladım,
pəncərələri saydım, hacıleyləklərin yuva-
larını tanıdım və uşaqlıq, yeniyetməlik
çağlarının min cür şirin xatirələri aşağı-
dan üzümə vuranda, keçirdiyim lovğalıq 55
hissləri əriyib yox oldu, oradakı adamları 2017
yerini minnətdarlıq dolu bir heyranlıq tut- Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir
du. İllərlə unutduğum vətən həsrəti bu
son dəqiqələrdə məni təzədən öz qoynu-
na aldı, yaxşı tanıdığım naz kolları, bağ
hasarları birdən-birə çox doğmalaşdı və
belə uzun müddətə unutduğuma, bircə
dəfə də yada salmadığıma görə onlardan
üzr istədim.
Qatar bizim bağa yaxınlaşanda gördüm
ki, köhnə evimizin ikinci mərtəbəsində
kimsə pəncərənin önündə dayanıb böyük
bir dəsmal yelləyir. Yəqin, atam idi... Anam-
la qulluqçu qız da eyvana çıxıb dəsmal
yelləyirdilər və damın üstündəki bacadan
qalxan seyrək mavi tüstü isti havaya qa-
rışıb balaca şəhərin səmasına yayılırdı.
Deməli, qəhvə hazırlanırdı... İndi bunla-
rın hamısı mənim idi, hamısı məni gözlə-
yirdi, hamısı mənə “xoşgəldin!” deyirdi.
Vağzaldakı saqqallı gözətçi həmişəki
kimi ora-bura qaçır, camaatı yola çox ya-
xınlaşmağa qoymurdu. Gördüm ki, ba-