Page 56 - "Xəzər"

cımla kiçik qardaşım da onların arasın- lamladım. Məni o dəqiqə tanıdı, qəfəs-

dadır və gözləri ilə məni axtarırlar. Uşaq- dən çıxıb əlimin üstünə qondu, gözəl qəh-

lıq çağlarından fəxrimiz olmuş qardaşım vəyi başını aşağı əydi ki, onu tumarla-

yükü daşımaq üçün özü ilə balaca bir əl yım. Otağın divarlarına təzə kağız çəkil-

arabası da gətirmişdi. Çamadanı da, çan- miş olsa da, baba-nənəmin divardan asıl-

tanı da onun içinə qoyduq. Arabanı qar- mış şəkillərindən, şüşəli dolabdan tutmuş

daşım sürür, bacımla mən də arxasınca bənövşəyi rəngli qədimi saata qədər hər

gedirdik. Bacım saçlarımın belə qısa vu- şey olduğu kimi qalmışdı. Qəhvə fincan-

rulmasına təəssüflənsə də, bığım da, tə- ları stolun üstünə düzülmüşdü və mənim-

zə çamadanım da çox xoşuna gəldi. Bir- kinin içinə balaca bir əsnərək dəstəsi qo-

birimizin gözlərinin içinə baxır, gülüşür, yulmuşdu. Onu götürüb yaxama sanc-

gah da əl-ələ tutur, arabanı çəkə-çəkə dım.

tez-tez çevrilib bizə baxan Fritsə başımı- Anam qarşımda oturub elə hey üzümə

zı tərpədirdik. Boyda mənə çatmış, qədd- baxır, qabağıma südlü peçenye qoyur,

qamətli bir oğlan olmuşdu. İndi qarşımda həm də deyirdi ki, danışanda yemək ya-

irəlilədikcə uşaq vaxtı mübahisə edərkən dımdan çıxmasın, ancaq özü elə suallar

56 onu necə döydüyümü xatırladım, məsum yağdırırdı ki, cavab verməmək olmurdu.

sifəti, incik, kədərli baxışları gözlərim Atam sakitcə bizə qulaq asır, dən düşmüş
2017 önündə yenidən canlandı və o vaxtlar hir- saqqalını tumarlayır, eynəyinin şüşələrin-

sim soyuyandan sonra necə peşman olur- dən məni mehribanlıqla, sınayıcı nəzər-

dumsa, indi də eyni peşmançılıq hissi ke- lərlə süzürdü. Çox da təvazökarlıq etmə-

çirdim.Qardaşım artıq böyümüşdü, çənə- dən gördüklərimdən, elədiklərimdən, uğur-

sində sarımtıl narın tüklər çıxmışdı. larımdan danışarkən hiss etdim ki, bütün

Gilas və quşarmudu ağacları ilə əha- qazandıqlarıma görə bu iki nəfərə borclu-

tə olunmuş xiyabanla getdik, əsas yolun, yam.

eləcə də təzə tikilmiş ticarət mərkəzinin, Gəlişimin ilk günündə yalnız köhnə

Herman Hesse. Cavanlıq gözəl şeydir köhnədən qalan və hələ də dəyişməyən ata evində qalmaq istəyirdim, başqa işlər

evlərin yanından keçdik, sonra körpüyə üçün sabah vardı, sonrakı günlər vardı.

dönən yol gəldi, pəncərələri həmişə açıq Qəhvə içəndən sonra bütün otaqlara, mət-

olan ata evim göründü, tutuquşunun fit bəxə, dəhlizlərə, zirzəmilərə baxdım və

səsini eşitdim, xatirələr baş qaldırdı, se- gördüm ki, hər şey, demək olar, qoyub

vincdən ürəyim atlandı. Kölgəli sərin hə- getdiyim kimi qalıb. Rast gəldiyim bir ne-

yətdə daş döşənmiş cığırla irəliləyib pillə- çə yenilik isə artıq evdəkilər üçün köhnəl-

ləri qaça-qaça çıxdım. Atam qabağıma mişdi, onlara təbii görünürdü və mənim

gəldi. Məni öpdü, gülümsəyə-gülümsəyə vaxtımda da belə olub-olmaması haqqın-

kürəyimə vurdu, sonra da əlimdən tutub da mübahisə edirdilər.

kirimişcə evin qapısına tərəf apardı. Anam Günorta günəşinin şüaları dağın ətə-

orada məni gözləyirdi və çatan kimi qu- yindəki yamacda həmişəyaşıl kollarla ha-

caqladı. sarlanmış balaca bağdakı tərtəmiz cığır-

Sonra qulluqçu Kristine qaça-qaça ların, novların, yarıyacan dolu olan su

gəldi, əl verdi və qəhvə içmək üçün ha- çəlləyinin, min rəngə çalan ləklərin üzə-

zırlanmış otaqda Polli adlı tutuquşunu sa- rində bərq vurur, hər şey sanki gülürdü.