Page 79 - "Xəzər" 4/2016
P. 79
Biz həyətə çıxdıq, yenidən həmin hansı instinktləridir mənə rahatlıq ver- 79
qəribə, məlahətli səsi eşitdim. Bu dəfə məyən?.. Әn maraqlısı isə o idi ki, bu qə- 2016
səs lap yaxından eşidilirdi. ribə qorxu hissi mənə tanış gəlirdi – sanki
belə də olmalı idi. Pavel Vejinov. Mənim ilk günüm
– Bu heyvana baxmaq olar?
– Әlbəttə, olar. Yaxşı ki, bir azdan cığır genişlənməyə
Gözlədiyim kimi, heyvanı evin yanın- başladı, burada ağaclar nisbətən seyrək
dakı kiçik mərəkdə saxlayırdılar. Buruq- bitmişdi, get-gedə hava da aydınlaşırdı.
buruq buynuzları olan bu iri heyvan, ilk Bir neçə addımdan sonra qarşıda, nəhəng
baxışda, çox eybəcər görünürdü. Amma canlı məxluqu xatırladan, böyük bir çay
iri, məsum gözlərini qaldırıb üzümə baxan- gördüm. Elə bu an gözüm ikinci adama
da, qəribə, anlaşılmaz bir hiss qəlbimi sataşdı.
çulğadı, ürəyim sızladı.
– Bəs, onun balası hanı? – ondan Boynuma alıram ki, qadını görəndə
soruşdum. bu qədər həyəcanlanmamışdım – kişinin
– Buzov? Evdədir… Onu çimizdirməyə görünüşü mənə daha böyük təsir bağışladı.
hazırlaşıram. Qeyri-iradi ayaq saxlayıb, heyranlıqla
Bu güclü, mehriban varlıqdan gözümü gözümü ona zillədim. O, bilirsiniz, kimə
çəkə bilmirdim. Fikirləşirdim ki, görəsən, oxşayırdı? Planetimizin qədim əfsanə
bu gözəl heyvanlar bizim Driyanın hansı qəhrəmanlarına, antik tanrıya. Ucaboy,
qarışıq zəmanəsində məhv olub? əzələli, enlikürək bir adam idi, başı adi
– Bu gözəl heyvanları öldürməyə necə insanınkından böyük görünürdü. O, əlində
ürəyiniz gəlir? – soruşdum. nazik çubuq tutmuşdu, çubuğun ucuna
– Yox, bunları heç vaxt öldürmürük. bağlanmış, suyun tutqun səthindən
– Nə fərqi var, bunlara bənzəyən seçilməyən tilov ipini güclə görmək olurdu.
başqalarını öldürürsüz… Kişi, doğrudan da, balıq tutmaqla məşğul
Qadının sifəti tutuldu. idi. Driyanın antik incəsənət qalereyalarında
– Gəlin, bu barədə danışmayaq. Xahiş bu məzmunda çoxlu freskalara rast gəlmək
edirəm! – o, sakit səslə dedi. olar. Sanki qədim freskadan qopmuş bu
Lena məni nəhəng, qoca ağacların hərəkətsiz adama baxanda, yenidən
arasından qıvrılıb-keçən cığırın yanına canıma qorxu düşdü.
gətirdi – indiyəcən belə cığır görməmişdim.
Cığırla aşağıya doğru addımladıqca, nəsə – Qorxmayın, yoldaş! – o, məni görün-
qəribə, anlaşılmaz bir narahatlıq hissi cə gözünü tilovdan ayırmadan dedi, –
keçirtməyə başladım, sanki hansısa yaxın gəlin.
təhlükə məni qarabaqara izləyirdi. Bu
gözdən uzaq, xəlvəti yerlərin səssizliyi, Çox gur, amma qulağa xoş gələn səsi
ağacların çətiri altında gizlənmiş toranlıq vardı.
məni qorxudurdu. Mənə elə gəlirdi ki,
indicə ağacların arasından bir yırtıcı – Qorxmuram, – incik səslə mızıldan-
sıçrayıb çıxacaq, ildırım sürətiylə üstümə dım. Elə bu an tilov ipi qımıldanıb, dartıldı.
cumub, iti dişlərini işə salacaq. Fikirləşdim Kişi ipin sakitləşməsini gözlədi və yalnız
ki, görəsən, nə baş verir, əcdadlarımızın bundan sonra başını çevirib, mənə baxdı.
Onun nüfuzedici baxışlarından üşəndim
– sanki dayandığım yerə mıxlanmışdım,
heyrətimi gizlədə bilmirdim.
qəribə, məlahətli səsi eşitdim. Bu dəfə məyən?.. Әn maraqlısı isə o idi ki, bu qə- 2016
səs lap yaxından eşidilirdi. ribə qorxu hissi mənə tanış gəlirdi – sanki
belə də olmalı idi. Pavel Vejinov. Mənim ilk günüm
– Bu heyvana baxmaq olar?
– Әlbəttə, olar. Yaxşı ki, bir azdan cığır genişlənməyə
Gözlədiyim kimi, heyvanı evin yanın- başladı, burada ağaclar nisbətən seyrək
dakı kiçik mərəkdə saxlayırdılar. Buruq- bitmişdi, get-gedə hava da aydınlaşırdı.
buruq buynuzları olan bu iri heyvan, ilk Bir neçə addımdan sonra qarşıda, nəhəng
baxışda, çox eybəcər görünürdü. Amma canlı məxluqu xatırladan, böyük bir çay
iri, məsum gözlərini qaldırıb üzümə baxan- gördüm. Elə bu an gözüm ikinci adama
da, qəribə, anlaşılmaz bir hiss qəlbimi sataşdı.
çulğadı, ürəyim sızladı.
– Bəs, onun balası hanı? – ondan Boynuma alıram ki, qadını görəndə
soruşdum. bu qədər həyəcanlanmamışdım – kişinin
– Buzov? Evdədir… Onu çimizdirməyə görünüşü mənə daha böyük təsir bağışladı.
hazırlaşıram. Qeyri-iradi ayaq saxlayıb, heyranlıqla
Bu güclü, mehriban varlıqdan gözümü gözümü ona zillədim. O, bilirsiniz, kimə
çəkə bilmirdim. Fikirləşirdim ki, görəsən, oxşayırdı? Planetimizin qədim əfsanə
bu gözəl heyvanlar bizim Driyanın hansı qəhrəmanlarına, antik tanrıya. Ucaboy,
qarışıq zəmanəsində məhv olub? əzələli, enlikürək bir adam idi, başı adi
– Bu gözəl heyvanları öldürməyə necə insanınkından böyük görünürdü. O, əlində
ürəyiniz gəlir? – soruşdum. nazik çubuq tutmuşdu, çubuğun ucuna
– Yox, bunları heç vaxt öldürmürük. bağlanmış, suyun tutqun səthindən
– Nə fərqi var, bunlara bənzəyən seçilməyən tilov ipini güclə görmək olurdu.
başqalarını öldürürsüz… Kişi, doğrudan da, balıq tutmaqla məşğul
Qadının sifəti tutuldu. idi. Driyanın antik incəsənət qalereyalarında
– Gəlin, bu barədə danışmayaq. Xahiş bu məzmunda çoxlu freskalara rast gəlmək
edirəm! – o, sakit səslə dedi. olar. Sanki qədim freskadan qopmuş bu
Lena məni nəhəng, qoca ağacların hərəkətsiz adama baxanda, yenidən
arasından qıvrılıb-keçən cığırın yanına canıma qorxu düşdü.
gətirdi – indiyəcən belə cığır görməmişdim.
Cığırla aşağıya doğru addımladıqca, nəsə – Qorxmayın, yoldaş! – o, məni görün-
qəribə, anlaşılmaz bir narahatlıq hissi cə gözünü tilovdan ayırmadan dedi, –
keçirtməyə başladım, sanki hansısa yaxın gəlin.
təhlükə məni qarabaqara izləyirdi. Bu
gözdən uzaq, xəlvəti yerlərin səssizliyi, Çox gur, amma qulağa xoş gələn səsi
ağacların çətiri altında gizlənmiş toranlıq vardı.
məni qorxudurdu. Mənə elə gəlirdi ki,
indicə ağacların arasından bir yırtıcı – Qorxmuram, – incik səslə mızıldan-
sıçrayıb çıxacaq, ildırım sürətiylə üstümə dım. Elə bu an tilov ipi qımıldanıb, dartıldı.
cumub, iti dişlərini işə salacaq. Fikirləşdim Kişi ipin sakitləşməsini gözlədi və yalnız
ki, görəsən, nə baş verir, əcdadlarımızın bundan sonra başını çevirib, mənə baxdı.
Onun nüfuzedici baxışlarından üşəndim
– sanki dayandığım yerə mıxlanmışdım,
heyrətimi gizlədə bilmirdim.
