Page 239 - "Xəzər" 4/2016
P. 239
O, kiçik bir divanda oturdu, qadın isə – Bu dünyada mən nələr görmüşəm,
onun qabağında belini bir qədər əyib Yekaterina! Dünyada gəzib-görmədiyim
dayanmışdı. Cərzələz vaxt itirmədən onun yer qalmayıb!
belindəki qurşağı açmağa başladı.
Şikayət elədiyini, yoxsa qürrələndiyini
Sonra o, başını qadının zərif tumanının heç özü də bilmirdi, ona görə də susdu.
üstünə qoyaraq uzandı, qadın isə onun Bütün günlər və bütün hadisələr yuxulu
günəşdən qaralmış boyun-boğazını sükut içində bir-birinə qarışır, onun həyatına
sığalladı. Onun gözlərinin qabağında par- uyğunlaşırdı. Onun gözləri ötrülürdü. O,
laq və qırmızı dairələr uçuşurdu, yadına bu anların ləzzətini heç bir fikir və arzuyla
isə artıq keçmişdə qalan, ölüb getməkdə qarışıq salmadan bir az da uzatmaq
olan yeni-yeni xatirələr düşürdü. O, istəyirdi. Axı azacıq da olsa, kiçik bir fasilə
bədəninə toxunan əlin hərarətini hiss elədi, yaranmışdı, bir qədər sonra o, yenə yola
görəsən, bu, doğrudanmı qadın əlidi? – çıxacaqdı.
Onun xəyalında xəzə və məxmərə
bürünmüş, çevik, qədd-qamətli və ehtiraslı 239
venesiyalı qadının obrazı canlandı. Qaraçı 2016
qızı Zemka – ötkəm və hiyləgər, amma
əziz bir vəhşi canavar. Dolubədənli dul İvo Andriç. Hekayələr
qadın. Ehtiraslı, amma vəfasız yəhudi
qadın. Və Katinka – günəş görməmiş bir
çiçək. Yox, bu, Yekaterinanın əlidir. Yalnız
Yekaterinanın. Yalnız Yekaterina onun ola
bilər!

Həmişə olduğu kimi, yenə də yatmaq
istəyəndə, birdən onun beynindən qeyri-
müəyyən, anlaşılmaz, amma kədərli və
təhqiramiz bir fikir keçdi: görəsən, qadınlara
nail olmağın yolu nə üçün belə enişli-
yoxuşludu və nəyə görə o, bu qədər şan-
şöhrəti və gücü ilə bu yolu keçə bilmir?
Axı bütün başqa adamlar, hətta ən dəyərsiz
adamlar üçün bu yol elə də keçilməz
olmur. Bircə o, özünün güclü və gülməli
ehtirası ilə bütün ömrü boyu nahaqdan
əlini onlara doğru uzadır və hər dəfə əlləri
havada qalır. Görəsən, bu qadınlar nə
istəyir?

Balaca əl məharətlə və ustalıqla onun
kürəyini elə hey sığallayır, sığallayırdı.
Çözülməyən və məşəqqətli bir fikir onun
başında asta-asta sönür, sivişib yoxa
çıxırdı.
   234   235   236   237   238   239   240   241   242   243   244