Page 223 - "Xəzər" 2017
P. 223
Svetlana. Olya, qızım, qulaq as! Sənin Boris. Vanya, bax, əlaçı qız məndən 223
qarşında günahım çoxdur… küsdü! Amma nahaq yerə. Nə deyirsən de, 2017
Rusiyada insanlar çox küsəyəndir! Çünki
Olqa. Nə danışırsan?! Bu, nəsə yeni mühacirətdə olmayıblar. Orada kimdən in- Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
mahnıya oxşayır… ciyib-küsəcəksən? Özündən başqa heç
kimdən. Bax, restoranımız müflis oldu, amma
Svetlana. Sözümü kəsmə! Xahiş mən heç kəsdən incimirəm. Yaxşı, olsun
edirəm… Onda mən elə sən yaşda olardım. aşxana… «Borş və göz yaşı» adlanırdı.
Başımı itirdim, işləri dolaşığa saldım… Adını rəhmətlik anam qoymuşdu. Yəqin,
ona görə ki, Rusiyadan getmək istəmirdi.
Olqa. Ana, burada başını itirən mənəm. Amma atamla birgə qəzet çıxardığımız
Özünü ələ al! Sözünün canını de, elə bil ki, doğrudur. Ayda bir dəfə. Yüz nüsxə. Daimi
dərsini çatdırmayan axmaqla məşğul olursan. müştərilərə hədiyyə edirdik. Xeyri olmadı.
Mübtəda – xəbər. Hə, başla görək! Arvadım Oksana – sən onu tanıyırsan,
bizdən bir sinif aşağı oxuyurdu – indi poçtda
Svetlana. Olya, sənin atan – sənin atan işləyir. İki oğlumuz var. Böyük oğlum Mark
deyil… burada doğulub. Bilirsən, onun gülüşü əsl
rus gülüşüdür. Bəli, ruslar kimi gülür! Nəyə
Olqa. Güclü mübtədadır! İcazə ver, təəccüblənirsən? Amma kiçik oğlum
huşumu itirməyim – mən bunu bilirəm. Volodyanın gülüşü tamamilə avstraliyalı
gülüşüdür. Bax, belə! (Göstərir.) Amma Mark
Svetlana. Sən? Hardan? Rusiyaya qayıtmaq istəmir! Arvadımla mən
Olqa. Ordan! Elə bilirsən, mənim otur- isə istəyirik. Atam da çox istəyir qayıtsın –
duğum partadan heç nə eşidilmir? Yaxşı, qorxur ki, onsuz sizin demokratiya yolunu
mübtədanı bildik. Keçək xəbərə. Bəs isteh- aza bilər…
salçı firma kimdir?
Yevgeniya Petrovna, Mixail ata, əlində
Əlində videokamera tutmuş Boris içəri gül dəstəsi tutmuş Falikova və Fedya konsert
girir. təəssüratlarını bir-birinə danışa-danışa içəri
girirlər. Çermetov onlardan bir qədər irəlidə
Svetlana. Sənə nə lazımdır? gəlir.
Boris. Çermet dedi ki, səni tək
qoymayım. Yevgeniya Petrovna. Әla konsert idi!
Svetlana. Sən indi onun buyruqqulu- Vitya, əzizim, çox sağ ol!
san?
Boris (kameranı göstərir). Mən indi Fedya. Sən mənim arımsan, mən sənin
onun mətbuat katibiyəm. tənbəl erkəyin! Tfu!
Svetlana. Lipa, çıx get, qızımla təklikdə
danışmalıyam! Anna (Çermetin boynundan asılır). Vitya,
Boris. Danış, mən heç nə eşitmirəm. sənlə mən səhnədə əla görünürdük, elədir?
(Barmaqlarıyla qulaqlarını tıxayır.) Hamı maraqlanırdı, soruşurdu ki, mən sənin
Olqa. Lipa? Dayının nə qəribə adı var! nəyinəm?
Svetlana. Bu, ad deyil. Diaqnozdur…
(Olqanın əlindən tutub, «aralıq» otağa keçir Çermetov. Onlara deyildi axı – silahda-
və qapını örtür.) şımsan.
Lipovetski əvvəlcə onları dinləməyə Anna. Bəs başıma tac qoyanda necə
çalışır. Sonra hərəkətsiz Kostromitinə ya- görünürdüm? (Tacı başına tutur.)
xınlaşır.
qarşında günahım çoxdur… küsdü! Amma nahaq yerə. Nə deyirsən de, 2017
Rusiyada insanlar çox küsəyəndir! Çünki
Olqa. Nə danışırsan?! Bu, nəsə yeni mühacirətdə olmayıblar. Orada kimdən in- Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
mahnıya oxşayır… ciyib-küsəcəksən? Özündən başqa heç
kimdən. Bax, restoranımız müflis oldu, amma
Svetlana. Sözümü kəsmə! Xahiş mən heç kəsdən incimirəm. Yaxşı, olsun
edirəm… Onda mən elə sən yaşda olardım. aşxana… «Borş və göz yaşı» adlanırdı.
Başımı itirdim, işləri dolaşığa saldım… Adını rəhmətlik anam qoymuşdu. Yəqin,
ona görə ki, Rusiyadan getmək istəmirdi.
Olqa. Ana, burada başını itirən mənəm. Amma atamla birgə qəzet çıxardığımız
Özünü ələ al! Sözünün canını de, elə bil ki, doğrudur. Ayda bir dəfə. Yüz nüsxə. Daimi
dərsini çatdırmayan axmaqla məşğul olursan. müştərilərə hədiyyə edirdik. Xeyri olmadı.
Mübtəda – xəbər. Hə, başla görək! Arvadım Oksana – sən onu tanıyırsan,
bizdən bir sinif aşağı oxuyurdu – indi poçtda
Svetlana. Olya, sənin atan – sənin atan işləyir. İki oğlumuz var. Böyük oğlum Mark
deyil… burada doğulub. Bilirsən, onun gülüşü əsl
rus gülüşüdür. Bəli, ruslar kimi gülür! Nəyə
Olqa. Güclü mübtədadır! İcazə ver, təəccüblənirsən? Amma kiçik oğlum
huşumu itirməyim – mən bunu bilirəm. Volodyanın gülüşü tamamilə avstraliyalı
gülüşüdür. Bax, belə! (Göstərir.) Amma Mark
Svetlana. Sən? Hardan? Rusiyaya qayıtmaq istəmir! Arvadımla mən
Olqa. Ordan! Elə bilirsən, mənim otur- isə istəyirik. Atam da çox istəyir qayıtsın –
duğum partadan heç nə eşidilmir? Yaxşı, qorxur ki, onsuz sizin demokratiya yolunu
mübtədanı bildik. Keçək xəbərə. Bəs isteh- aza bilər…
salçı firma kimdir?
Yevgeniya Petrovna, Mixail ata, əlində
Əlində videokamera tutmuş Boris içəri gül dəstəsi tutmuş Falikova və Fedya konsert
girir. təəssüratlarını bir-birinə danışa-danışa içəri
girirlər. Çermetov onlardan bir qədər irəlidə
Svetlana. Sənə nə lazımdır? gəlir.
Boris. Çermet dedi ki, səni tək
qoymayım. Yevgeniya Petrovna. Әla konsert idi!
Svetlana. Sən indi onun buyruqqulu- Vitya, əzizim, çox sağ ol!
san?
Boris (kameranı göstərir). Mən indi Fedya. Sən mənim arımsan, mən sənin
onun mətbuat katibiyəm. tənbəl erkəyin! Tfu!
Svetlana. Lipa, çıx get, qızımla təklikdə
danışmalıyam! Anna (Çermetin boynundan asılır). Vitya,
Boris. Danış, mən heç nə eşitmirəm. sənlə mən səhnədə əla görünürdük, elədir?
(Barmaqlarıyla qulaqlarını tıxayır.) Hamı maraqlanırdı, soruşurdu ki, mən sənin
Olqa. Lipa? Dayının nə qəribə adı var! nəyinəm?
Svetlana. Bu, ad deyil. Diaqnozdur…
(Olqanın əlindən tutub, «aralıq» otağa keçir Çermetov. Onlara deyildi axı – silahda-
və qapını örtür.) şımsan.
Lipovetski əvvəlcə onları dinləməyə Anna. Bəs başıma tac qoyanda necə
çalışır. Sonra hərəkətsiz Kostromitinə ya- görünürdüm? (Tacı başına tutur.)
xınlaşır.
