Page 219 - "Xəzər" 2017
P. 219
Çermetov. Mişa, sən get konsertə qulaq Çermetov. Artıq bu barədə fikirləşməyə 219
as! bilərsən! 2017
Svetlana. Mixail ata, xahiş edirəm, Svetlana (soyunmağa davam edir). Elə Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
getmə! isə, bəlkə, heç olmasa, Vanyanı canlandıraq.
Bax, gör o neyləyir?
Mixail ata. Vitya, «Ürəyində günah
daşıma və qanunsuz övladlar dünyaya Çermetov. Bəs məni canlandırmaq istə-
gətirmə!» mirsən?
Çermetov. Nə övladlar? Məni ələ Svetlana. Səni? Bu, hələ də mümkün-
salırsan?! Tyablov, sən kilsəni təmir etmək dür?
istəyirsən?
Çermetov. Mümkündür! Sən mənə
Mixail ata. Tanrı böyükdür, bu qışı da yazanda ki, «aramızda olanların
birtəhər yola verərik. hamısısəhvdir, mən Vanyanı sevirəm»,
bilirsən, hansı hissləri keçirtdim? Mənim
Çermetov. Bu dəqiqə kilsə nəzarətçisinə halımı təsəvvür edirsən? Yaxşı ki, təlim
zəng edib deyəcəyəm ki, təmir üçün sənə mərkəzində bizə silah vermirdilər, yoxsa
düz iki dəfə pul vermişəm. Hanı pullar, məni Vanyadan tez gətirəcəkdilər. Özü də
padre? Vanya kimi yarımcan yox, sink tabutda. Axı
sənsiz yaşaya bilmirdim! Bunu ağlıma da
Mixail ata. Tikinti materialları üç dəfə gətirmirdim, başa düşürsən?
bahalaşıb axı.
Svetlana. Sən kraliçasız da yaşaya
Çermetov (telefonunu çıxarır). Üç dəfə bilmirdin! Soyunub-geyinmə otağında….
deyirsən?
Çermetov. Nə kraliça? Nə soyunub-
Mixail ata (meydan oxuyurmuş kimi). geyinmə otağı? Mənə sən lazım idin. Sən!
Zəng elə, zəng elə, Viktor Semyonoviç! Әfqanıstanda da ona görə ölməyib sağ
Sonra birlikdə bunun altını çəkərik. qaldım ki, qayıdıb sənin gözlərinin içinə
baxa bilim!
Svetlana (yorğun səslə). Yaxşı, Mişa,
sən get! Yekə adamlarıq – özümüz hər Svetlana. Ona görə də qayıdan kimi
şeyə aydınlıq gətirərik. Ankaya evlənmək təklif etdin?
Mixail ata. Aydınlıq gətirəndə özünü Çermetov. Kimə təklif etməliydim?
yox, qızını düşün! İndi əsas odur… (Svet- Sənə? Sən Moskvadaydın, öz ərin, uşağınla
lanaya xaç çevirib, gedir). birgə. Anka mənim üçün həmişə… protez
rolunu oynayıb. Bayaq mayorun gətirdiyi
Yenə müsiqi sədaları eşidilir. protez kimi. Әlimdən nə gəlirdi? Sən lap
əvvəldən Vanyanın olmusan. Nə gözəl cüt-
Çermetov. Belə çıxır ki, hər şeyi ona lük! Onlar bir-biri üçün yaranıb! Bu vəziyyətlə
danışmısan? barışmalı oldum. Buna öyrəşdim. Amma
birdən-birə məni ümidləndirdin! Özü də
Svetlana. Ona günahlarımı söylədim. necə! Niyə axı? Bunu deyə bilərsən?
Çermetov. Niyə?
Svetlana. E-eh, vicdanım sızlayırdı! Svetlana. Sadəcə mən sərxoş idim….
Qorxma, danışmadım! Xəcalətdən özümə Çermetov. Sərxoş idin? Boş-boş danış-
yer tapa bilmirəm. Hə, sinif yoldaşım, xatirələr ma! Sən bunu istəyirdin! Bunu o dəqiqə ba-
gecəsini davam etdirək! (Soyunmağa baş-
layır).
Çermetov. Dayan! Lazım deyil!
Svetlana. Niyə lazım deyil? Lazımdır,
Çermet! Pula çox ehtiyacım var.
as! bilərsən! 2017
Svetlana. Mixail ata, xahiş edirəm, Svetlana (soyunmağa davam edir). Elə Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
getmə! isə, bəlkə, heç olmasa, Vanyanı canlandıraq.
Bax, gör o neyləyir?
Mixail ata. Vitya, «Ürəyində günah
daşıma və qanunsuz övladlar dünyaya Çermetov. Bəs məni canlandırmaq istə-
gətirmə!» mirsən?
Çermetov. Nə övladlar? Məni ələ Svetlana. Səni? Bu, hələ də mümkün-
salırsan?! Tyablov, sən kilsəni təmir etmək dür?
istəyirsən?
Çermetov. Mümkündür! Sən mənə
Mixail ata. Tanrı böyükdür, bu qışı da yazanda ki, «aramızda olanların
birtəhər yola verərik. hamısısəhvdir, mən Vanyanı sevirəm»,
bilirsən, hansı hissləri keçirtdim? Mənim
Çermetov. Bu dəqiqə kilsə nəzarətçisinə halımı təsəvvür edirsən? Yaxşı ki, təlim
zəng edib deyəcəyəm ki, təmir üçün sənə mərkəzində bizə silah vermirdilər, yoxsa
düz iki dəfə pul vermişəm. Hanı pullar, məni Vanyadan tez gətirəcəkdilər. Özü də
padre? Vanya kimi yarımcan yox, sink tabutda. Axı
sənsiz yaşaya bilmirdim! Bunu ağlıma da
Mixail ata. Tikinti materialları üç dəfə gətirmirdim, başa düşürsən?
bahalaşıb axı.
Svetlana. Sən kraliçasız da yaşaya
Çermetov (telefonunu çıxarır). Üç dəfə bilmirdin! Soyunub-geyinmə otağında….
deyirsən?
Çermetov. Nə kraliça? Nə soyunub-
Mixail ata (meydan oxuyurmuş kimi). geyinmə otağı? Mənə sən lazım idin. Sən!
Zəng elə, zəng elə, Viktor Semyonoviç! Әfqanıstanda da ona görə ölməyib sağ
Sonra birlikdə bunun altını çəkərik. qaldım ki, qayıdıb sənin gözlərinin içinə
baxa bilim!
Svetlana (yorğun səslə). Yaxşı, Mişa,
sən get! Yekə adamlarıq – özümüz hər Svetlana. Ona görə də qayıdan kimi
şeyə aydınlıq gətirərik. Ankaya evlənmək təklif etdin?
Mixail ata. Aydınlıq gətirəndə özünü Çermetov. Kimə təklif etməliydim?
yox, qızını düşün! İndi əsas odur… (Svet- Sənə? Sən Moskvadaydın, öz ərin, uşağınla
lanaya xaç çevirib, gedir). birgə. Anka mənim üçün həmişə… protez
rolunu oynayıb. Bayaq mayorun gətirdiyi
Yenə müsiqi sədaları eşidilir. protez kimi. Әlimdən nə gəlirdi? Sən lap
əvvəldən Vanyanın olmusan. Nə gözəl cüt-
Çermetov. Belə çıxır ki, hər şeyi ona lük! Onlar bir-biri üçün yaranıb! Bu vəziyyətlə
danışmısan? barışmalı oldum. Buna öyrəşdim. Amma
birdən-birə məni ümidləndirdin! Özü də
Svetlana. Ona günahlarımı söylədim. necə! Niyə axı? Bunu deyə bilərsən?
Çermetov. Niyə?
Svetlana. E-eh, vicdanım sızlayırdı! Svetlana. Sadəcə mən sərxoş idim….
Qorxma, danışmadım! Xəcalətdən özümə Çermetov. Sərxoş idin? Boş-boş danış-
yer tapa bilmirəm. Hə, sinif yoldaşım, xatirələr ma! Sən bunu istəyirdin! Bunu o dəqiqə ba-
gecəsini davam etdirək! (Soyunmağa baş-
layır).
Çermetov. Dayan! Lazım deyil!
Svetlana. Niyə lazım deyil? Lazımdır,
Çermet! Pula çox ehtiyacım var.
