Page 105 - "Xəzər" 2017

cıq genişdi. Dəlik mütənasib deyildi.
Ovalın sol hissəsi elə də dəyişməmişdi.
Qüvvə məni yuxarı dartıb aparanda, ayıq
şüurumdan yüz cür şey gəlib keçdi, mə-
nə elə gəldi ki, dəlik bir az da geniş açıl- ranın qırışıq şlanqını hiss eləyirsən.
dı. Zülmətlə işıq arasındakı həmin cizgini
keçsəydim, hər şey biryolluq həll oluna-
caqdı, bunu bilirdim. Yalnız bir şeyi – bu-
nun doğuluş, ya ölüm olduğunu bilmir-
dim. Çıxışa lap az qalmışdı, ancaq mən
ora çatmadım.
Səhərisi, günortaya yaxın məni kardio-
logiya mərkəzinə gətirdilər. Çalışdım özümü
elə aparam ki, məndən inciməsinlər, həm
də burada qalmayım.
Bir neçə gün keçmiş kiçik cərrahiyyə
əməliyyatından sonra məni evə buraxan-
da, insanın gerçək həyat adlandırdığı
mühitə təzədən alışmağa cəhd elədim.
Təzədən adi vərdişlərimə yiyələnməyə,
məşəqqətli həyat haqqında hər şeyi xa-
tırlamağa çalışdım. Tozsoranla evi təmiz-
lədim. Toz, pərdələr, xalça-palaz – mən,
doğrudan da, bu gerçək mühitə aid olma-
ğa çalışırdım. Bu, kifayət qədər qəribə
idi.
İnsanı zorla qaytarırlarsa, daha onun
heç nəyə aidiyyatı yoxdu. Nə əşyalara,
nə adamlara, nə öz biliklərinə, nə öz hə-
yat tarixçəsinə – bir sözlə, heç nəyə. Doğ-
rudu, həssaslıq qalır: məsələn, iynə vu-
rulanda ağrı hiss eləyirsən, ancaq buna
qarşı laqeydsən.
Səma, onun nəhayətsizliyi, rəngi baş-
qa məsələ. Hansısa ağacın cizgiləri də.
Sevgilinin nə vaxtsa istifadə etdiyi başqa
ətirlərin qoxusunu xatırladan Maqda ətri.
Quşların uçuşu. Yəni zorla duyulan şey-
lər, ayrı heç nə. Heç nə.
Başqaları ilə dil tapmaq üçün özünü
necə aparacağını bilirsən, ancaq bütün
münasibətləri bərpa etməkdən ötrü özünü
buna məcbur etməli olursan. Bilirsən ki, 105
bu, ya digər əşyanın başqaları arasında- 2017
kı yerini yox, hamı kimi gerçək əşyanın
özünü görməlisən. Barmaqlarınla tozso-
Axı bu, anlaşılandı.
Xatırlayan kimi, məni yenə alıb apar-
dı. Ana bətnindən doğum kanalına düşdüm
və ölüm anına qayıtdığım o ilkin vəziyyət
bununla da sona çatdı. Elə olur ki, toxu-
nuşla hiss etdiyin nələrsə, gerçək hadi-
sələrin yerini xatırlamağımıza kömək elə-
yir.
Oval dəlik çoxdan ölmüş anamın kim
tərəfindənsə bayırdan çəkib uzatdığı, yal-
nız doğum kanalının içindən gördüyüm
böyük cinsiyyət dodaqcıqları idi. Bəlkə
də, mən dünyaya gəlmək üçün onlara
yaxınlaşdıqca özü genişlənmişdi.
İşıq tutqun idi, belə işıq doğum evinin
pəncərəsindən süzülür.
Cisimlərin varlığını dərk etmək mə-
nim üçün olduqca çətin idi və onların əsl
mahiyyətinianlayanacan bir müddət ev-
dən çıxa bilmədim. Arvadımdan xahiş et-
dim ki, on dənə asılqan alsın. İstəyirdim,
onları xəstəxanaya aparıb, cüssəli tibb
bacısına verim. Qoy heç olmasa, asılqan
dalınca ora-bura qaçmasınlar.
Peter Nadaş. Mənim ölümüm