Page 497 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Zahid Sarûtorpaq

Yuxusuzluq – 2

yığışdır sәccadәni demәyә gücün çatmırdı
әvәzindә qoy mey süzüm deyirdin dәrddaş keçib daha
divardakı iblis şәklindәn qalxan toza tüpürürdün

başını qaldırıb xaç çәkdiyin yerdәn
qar yağırdı eşikdә oynaşan uşaqların sәs-küyünә
göyün yumşaqlığıyla belәcә örtülürdü günün gerçәyi
yenә orada
ölmüş vaxtın yanmış qanadlarını öpürdün yaş
kirpiklәrinlә
hisli bir lampanın içindәn gәlmәliydi yol 497
amma mәbәddәn gәlir deyirdin
yumşaq gecәnin qarlı üzünü cızırdı
çalınan kilsә zәnglәrinin sәsi

sәni vuran mәntiqin dәmir dabanları altında
içinin sirri bir badam çәyirdәyiydi –
xıncım-xıncım qırılırdı alın sümüyündә qışın

deyirdin: xәncәr tiyәsinә keçirilmiş
çörәk tikәsinә bәnzәyir dönük ürәk –
soyuqlarda quşlar yox quşqular dimdiklәyir onu
ayağı üzüklüdü sülh göyәrçinlәrinin
yalandı, nişan vurulub hamısına deyirdin
sonra tüstüsü boğulduqca üzülәn ocaqla danışırdın
guya tüstünün xaça döndüyü göy üzünün ismarıcı
hәm düymәlәnir bir hәvarinin daş-qalaq olmuş
gerçәyindә
hәm dә açılır demәk
ağzının duasıyla yalançı bir möminin söylәyirdin
amma bu gerçәyin çatlamış camından ayrı şeylәr
sızırdı
gecәnin qabırğasını sökәn ağzı qanlı köpәklәrin
zingiltisi
boyunlarındakı zәncir cingiltisinә dolaşmışdı
sürüklәnirdi yuxusuzluğun üşәntili dibsizliyinә