Page 252 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
252
Son sәadәtim
Bütün sәadәtlәr çıxdı әlimdәn,
Gecә Ay nuruna boyanmağım da.
Başımın üstündә dәftәr-qәlәmim,
İlham “Oyan!” desә, oyanmağım da.
Bütün sәadәtlәr çıxdı әlimdәn,
Bağımda, alnımı silәn çağımda
Çәnәmi söykәyib belin sapına
Azca nәfәs dәrib dayanmağım da.
Bütün sәadәtlәr çıxdı әlimdәn,
O “Baba!” deyәndә, mәn “can!” deyәndә
Gözlәri әlimә baxan balama
Bir naringi verib әylәnmәyim dә.
Bütün sәadәtlәr çıxdı әlimdәn,
Xalqımın haqq sözә möhtac günündә
Әn uca dağ başı – söz kürsüsündәn
Növ-növ düşmәnlәri faş etmәyim dә.
Bütün sәadәtlәr çıxdı әlimdәn,
O әziz çağları kim unudur, kim?
Alıb göy Xәzәri qanadlarıma,
Altunsuya qәdәr üzüb getmәyim...
Bir misqal, bir gilә sәadәt üçün
Mәn nәlәr çәkmişәm, bilirsәn, Allah!
Bircә qәlәmimә çatır son gücüm,
Bu son sәadәti әlimdәn alma!
Adil, mәrhәmәtli, әdalәtlisәn,
Bu son sәadәti әlimdәn alma!