Page 217 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 217
Qabil
– Növbәtin.
– Yüz şeş at, yüz beş at,
– Burda gәl baş aldat,
Hәdәrdir, Mirәlәm!
– Bilirәm.
Bir uşaq bu ara
Yanaşdı onlara:
Saatı soruşdu.
Baxdılar, gördülәr
Saat da yatıbdır.
Susdular – sükutun
Mәqamı çatıbdır...
Yarpaqlar tökülür 217
Sapsarı,
Yarpaqlar örtürlәr
Zәrlәri, daşları...
Sәhv düşәndә yerimiz
Duman dağı dolanar,
Qiyamәt olar.
Duman yola sallanar,
Müsibәt olar.
Müsibәt oluruq biz,
Sәhv düşәndә yerimiz.
Ümman gәmisi çayda
Oturar, üzmәz!
Çay gәmisi, dağ boyda
Dalğaya dözmәz!
Dözümsüz oluruq biz,
Sәhv düşәndә yerimiz.
