Page 179 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Balaø Azÿroülu

Azәrbaycan

Әziz Azәrbaycan, ey gözәl diyar,
Anamın mehriban qucağı sәnsәn.
Könül tәrlanının uçub qonduğu,
Onun çox sevdiyi budağı sәnsәn.

Sәnsәn düşündüyüm sәnsәn andığım,
Mәn bu dünyada arxalandığım.
Yetәr alışdığım, yetәr yandığım,
Şirin qәlbimin sorağı sәnsәn. 179

Qoy açsın könlümü sözlәrim mәnim,
Sәndәn nicat umur gözlәrim mәnim.
Hәlә әyilmәyib dizlәrim mәnim,
Çünkü o dizlәrin dayağı sәnsәn.

Desәm dә vurğunam, divanә sanma,
Mәn ki öz oğlunam, biganә sanma.
Bir şәmsiz, atәşsiz, pәrvanә sanma,
Yandığım odların ocağı sәnsәn.

Qoy bilsin ey vәtәn bu alçaq yağı,
Solmaz baxçamızın yaşıl yarpağı.
Sәn Babәk yurdusan, Azәr torpağı,
Aslanlar oylağı, yatağı sәnsәn.