Page 97 - "Xəzər"
P. 97
rdən danışdılar, başqa yollarının dum, mən də bu odun parçasını 97
olub-olmadığını, bu günahı üstlərinə götürüm. 2015
götürdükdən sonra xoşbəxt olub-
olmayacaqlarını götür-qoy etdilər. Xuliya toppuza oxşayan girdini Adolfo Kasares. Qəbri necə qazmalı
götürdü və onlar zala qayıtdılar. Dırmığı
– Dırmıq hanı? – Xuliya soruşdu. qapının yanında divara dayadılar.
– Zirzəmidə, alətlərin yanında. Xuliya piştaxtanın arxasına keçib sini,
– Gedək zirzəmiyə. Qoy senyora qədəh və qrafin götürdü, qrafini suyla
rahatca yuxuya getsin, sən isə hələlik doldurdu.
dırmığa sap düzəlt, ancaq qısa olsun.
Arevalo işgüzar xarratsayağı sap – Hər ehtimala qarşı, mən irəlidə
düzəltməyə girişdi. Bir qədər sonra əl gedəcəyəm, adamlar bu yaşda ya
saxlayıb soruşdu: uşaq kimi bərk, ya da quş kimi sayıq
– Bu, nəyə lazımdır axı? yatırlar. Arxamca gəl, bunu da götür.
– Әgər təsəvvürünə gətirmək – Xuliya stolun üstündəki girdini
istəmirsənsə, heç nə soruşma. İndi göstərdi.
isə sapın ucuna perpendikulyar bir
taxta mıxla, elə et ki, taxta dırmığın Xuliya Arevalonun tərəddüd etdiyini
dəmir ucluğundan enli olsun. görüncə, girdini götürüb onun əlinə
Arevalo işləyir, Xuliya isə arabir verdi.
ocağa odun parçaları atırdı.
– Yəqin senyora artıq çimib qurtarıb, – Bunu mənim xətrimə eləyirsən,
– Arevalo dedi. məgər mən buna dəymirəm? – gülə-
– Eybi yoxdur, xəsislik eləmə. Artıq gülə Arevalonun yanağından öpdü.
varlıyıq. Qoy isti suyumuz olsun, –
əlində toppuza oxşayan girdin tutmuş – Bəlkə nəsə içək, – Arevalo təklif
Xuliya cavab verdi və bir qədər susub, etdi.
əlavə etdi: – Bir dəqiqə gözlə, otağıma
dəyib qayıdıram. Bax ha, heç yana – Mən ayıq olmalıyam, sənin
qaçıb-eləmə. cəsarətli olmağın üçünsə mən varam,
Arevalo işinə davam etdi. Bir azdan narahat olma.
arvadı qayıdıb gəldi, əlində bir cüt
əlcək və spirt şüşəsi vardı. – Gəl bu işi tez qurtaraq, – Arevalo
– Niyə özünə heç vaxt əlcək yalvarışlı səslə dedi.
almırsan? – o, şüşəni odun parçasının
yanına qoyub, cavab gözləmədən – Hara tələsirik? – Xuliya cavab
sözünə davam etdi: – Әlcək həmişə verdi.
lazım olur. Dırmıq hazırdır? Gedək
yuxarı, dırmığı götür. Az qala unutmuş- Pilləkənlə yuxarı qalxmağa
başladılar.
– Sənin ayaqların altında pillələr
cırıldamır, – Arevalo dedi. – Mənsə
ayı kimi yeriyirəm. Mən niyə belə
yöndəmsizəm?
– Səs salma, – Xuliya ona irad tut-
du, – onu oyada bilərik.
– Yolda yenə maşın var. Bu gün
buradan nə çox maşın keçir…
olub-olmadığını, bu günahı üstlərinə götürüm. 2015
götürdükdən sonra xoşbəxt olub-
olmayacaqlarını götür-qoy etdilər. Xuliya toppuza oxşayan girdini Adolfo Kasares. Qəbri necə qazmalı
götürdü və onlar zala qayıtdılar. Dırmığı
– Dırmıq hanı? – Xuliya soruşdu. qapının yanında divara dayadılar.
– Zirzəmidə, alətlərin yanında. Xuliya piştaxtanın arxasına keçib sini,
– Gedək zirzəmiyə. Qoy senyora qədəh və qrafin götürdü, qrafini suyla
rahatca yuxuya getsin, sən isə hələlik doldurdu.
dırmığa sap düzəlt, ancaq qısa olsun.
Arevalo işgüzar xarratsayağı sap – Hər ehtimala qarşı, mən irəlidə
düzəltməyə girişdi. Bir qədər sonra əl gedəcəyəm, adamlar bu yaşda ya
saxlayıb soruşdu: uşaq kimi bərk, ya da quş kimi sayıq
– Bu, nəyə lazımdır axı? yatırlar. Arxamca gəl, bunu da götür.
– Әgər təsəvvürünə gətirmək – Xuliya stolun üstündəki girdini
istəmirsənsə, heç nə soruşma. İndi göstərdi.
isə sapın ucuna perpendikulyar bir
taxta mıxla, elə et ki, taxta dırmığın Xuliya Arevalonun tərəddüd etdiyini
dəmir ucluğundan enli olsun. görüncə, girdini götürüb onun əlinə
Arevalo işləyir, Xuliya isə arabir verdi.
ocağa odun parçaları atırdı.
– Yəqin senyora artıq çimib qurtarıb, – Bunu mənim xətrimə eləyirsən,
– Arevalo dedi. məgər mən buna dəymirəm? – gülə-
– Eybi yoxdur, xəsislik eləmə. Artıq gülə Arevalonun yanağından öpdü.
varlıyıq. Qoy isti suyumuz olsun, –
əlində toppuza oxşayan girdin tutmuş – Bəlkə nəsə içək, – Arevalo təklif
Xuliya cavab verdi və bir qədər susub, etdi.
əlavə etdi: – Bir dəqiqə gözlə, otağıma
dəyib qayıdıram. Bax ha, heç yana – Mən ayıq olmalıyam, sənin
qaçıb-eləmə. cəsarətli olmağın üçünsə mən varam,
Arevalo işinə davam etdi. Bir azdan narahat olma.
arvadı qayıdıb gəldi, əlində bir cüt
əlcək və spirt şüşəsi vardı. – Gəl bu işi tez qurtaraq, – Arevalo
– Niyə özünə heç vaxt əlcək yalvarışlı səslə dedi.
almırsan? – o, şüşəni odun parçasının
yanına qoyub, cavab gözləmədən – Hara tələsirik? – Xuliya cavab
sözünə davam etdi: – Әlcək həmişə verdi.
lazım olur. Dırmıq hazırdır? Gedək
yuxarı, dırmığı götür. Az qala unutmuş- Pilləkənlə yuxarı qalxmağa
başladılar.
– Sənin ayaqların altında pillələr
cırıldamır, – Arevalo dedi. – Mənsə
ayı kimi yeriyirəm. Mən niyə belə
yöndəmsizəm?
– Səs salma, – Xuliya ona irad tut-
du, – onu oyada bilərik.
– Yolda yenə maşın var. Bu gün
buradan nə çox maşın keçir…
