Page 93 - "Xəzər"
P. 93
lfo Kasares Tərcümə: Etimad Başkeçid
QӘBRİ NECӘ
QAZMALI
Hekayə
R aul Arevalo pəncərələri ört- – Elədir, başqa çıxış yolu yoxdur. 93
dü, jalüzləri bir-bir aşağı – Nə deyim, – Arevalo narazılıqla 2015
salıb sürgüylə bərkitdi, giriş başını buladı, – gəlirimiz az olsa da,
qapısını bərk-bərk bağladı, cəftəsini pis yaşamırdıq… Adolfo Kasares. Qəbri necə qazmalı
vurdu, açarı burub, iri dəmir rəzəni – Sakit! – Xuliya onun sözünü kəsdi.
çəkdi. Piştaxtaya dirsəklənmiş arvadı Әlini qaldırdı və pilləkənə sarı çevrilib
yavaşcadan dedi: diqqət kəsildi. – Hələ gəzir. Bu, nə
– Әcəb sakitlikdir! Dənizin səsi də gec yatır, deyəsən heç yatmaq fikri
eşidilmir. yoxdur.
– Bura həmişə açıq olur, Xuliya, – – Bilirsən, – Arevalo sözünə davam
əri xatırlatdı, – gələn olsa, qapını bağlı etdi, – özüm özümdən soruşuram: bu
görüb şübhələnəcək. günahı üstümüzə götürsək, xoşbəxt
– Gecə yarıdan keçib, – Xuliya yaşaya biləcəyikmi?
onun üzünə qabardı, – ağlın olsun! Onlar iki il əvvəl Nekoçeada, dəniz
Elə danışırsan, elə bil müştəri sarıdan kənarındakı mehmanxanada tanış
korluğumuz yoxdur. Elə isə, niyə bor- olmuşdular. Qız öz ata-anasıyla
cumuz xirtdəyə çıxıb? İşığı söndür. dincəlməyə gəlmişdi, o isə tək idi. Elə
Әri işığı söndürdü; zal toranlığa oradaca evlənməyə qərar verdilər.
qərq oldu, yalnız piştaxtanın üstündəki Artıq Buenos-Ayresə, onları boğaza
lampa yanırdı. yığmış köhnə işə qayıtmayacaqdılar.
– Özün bilərsən, – Arevalo dama- Uzaq bir yerdə, dəniz kənarında,
dama süfrəylə örtülmüş stolun qayalıqların üstündə kafe açmaq
yanındakı kətilə əyləşdi, – amma mən istəyirdilər. Heç nə alınmadı, hətta
başa düşmürəm, bəyəm başqa çıxış evlənə də bilmədilər, çünki pulları yox
yolu yoxdur? idi. Bir dəfə avtobusla, qayalıq sahildən
İkisi də cavan, yaraşıqlı idi, adamın
ağlına da gəlməzdi ki, buranın sahibi
onlardır. Saçını qısa vurdurmuş sarışın
Xuliya yaxınlaşıb, əllərini stola dayadı
və yuxarıdan-aşağı ərinin gözünün
içinə baxa-baxa sakit, amma qətiyyətli
səslə dedi:
QӘBRİ NECӘ
QAZMALI
Hekayə
R aul Arevalo pəncərələri ört- – Elədir, başqa çıxış yolu yoxdur. 93
dü, jalüzləri bir-bir aşağı – Nə deyim, – Arevalo narazılıqla 2015
salıb sürgüylə bərkitdi, giriş başını buladı, – gəlirimiz az olsa da,
qapısını bərk-bərk bağladı, cəftəsini pis yaşamırdıq… Adolfo Kasares. Qəbri necə qazmalı
vurdu, açarı burub, iri dəmir rəzəni – Sakit! – Xuliya onun sözünü kəsdi.
çəkdi. Piştaxtaya dirsəklənmiş arvadı Әlini qaldırdı və pilləkənə sarı çevrilib
yavaşcadan dedi: diqqət kəsildi. – Hələ gəzir. Bu, nə
– Әcəb sakitlikdir! Dənizin səsi də gec yatır, deyəsən heç yatmaq fikri
eşidilmir. yoxdur.
– Bura həmişə açıq olur, Xuliya, – – Bilirsən, – Arevalo sözünə davam
əri xatırlatdı, – gələn olsa, qapını bağlı etdi, – özüm özümdən soruşuram: bu
görüb şübhələnəcək. günahı üstümüzə götürsək, xoşbəxt
– Gecə yarıdan keçib, – Xuliya yaşaya biləcəyikmi?
onun üzünə qabardı, – ağlın olsun! Onlar iki il əvvəl Nekoçeada, dəniz
Elə danışırsan, elə bil müştəri sarıdan kənarındakı mehmanxanada tanış
korluğumuz yoxdur. Elə isə, niyə bor- olmuşdular. Qız öz ata-anasıyla
cumuz xirtdəyə çıxıb? İşığı söndür. dincəlməyə gəlmişdi, o isə tək idi. Elə
Әri işığı söndürdü; zal toranlığa oradaca evlənməyə qərar verdilər.
qərq oldu, yalnız piştaxtanın üstündəki Artıq Buenos-Ayresə, onları boğaza
lampa yanırdı. yığmış köhnə işə qayıtmayacaqdılar.
– Özün bilərsən, – Arevalo dama- Uzaq bir yerdə, dəniz kənarında,
dama süfrəylə örtülmüş stolun qayalıqların üstündə kafe açmaq
yanındakı kətilə əyləşdi, – amma mən istəyirdilər. Heç nə alınmadı, hətta
başa düşmürəm, bəyəm başqa çıxış evlənə də bilmədilər, çünki pulları yox
yolu yoxdur? idi. Bir dəfə avtobusla, qayalıq sahildən
İkisi də cavan, yaraşıqlı idi, adamın
ağlına da gəlməzdi ki, buranın sahibi
onlardır. Saçını qısa vurdurmuş sarışın
Xuliya yaxınlaşıb, əllərini stola dayadı
və yuxarıdan-aşağı ərinin gözünün
içinə baxa-baxa sakit, amma qətiyyətli
səslə dedi:
