Page 180 - "Xəzər"

Səsini və əllərini gördüm yuxuda
lap elə bil gerçək idi...
Yaşa ümid kimi, kim bilir
kim bilir axı səni torpağın udduğunu. qorxmurdu ölümün dəryazından.
ŞAİR VӘ ÖLÜM
1. Cinayət
Gördüm onu –
tüfəngin ağzında gedirdi
sübhçağı uzun bir küçə ilə gedirdi
tarlalardan, çöllərdən keçirdi
hələ ulduzlar da səmada idi.
180 Öldürdülər Federikonu
2015 öldürdülər, zaman susdu.
Ölümə aparanlar
cəsarət etmədi üzünə baxsın
yumdular gözlərini;
dua elədilər: Allah saxlasın səni,
Allah saxlasın!
Yıxıldı Federiko –
qana boyandı sinəsi,
qurğuşun deşdi bağırsaqlarını.
...Qranadanın cinayətiydi bu, sənin
Qranadanın!
Antonio Maçado. Şeirlər
2. Şair və ölüm
Gördülər onu ölümlə birlikdə gedirdi –
Səsləndikcə kilsə zəngi
üstündə oynayırdı günəş –
səsləndikcə zindan
üstündə oynayırdı çəkic.
Danışırdı Federiko
səsləyirdi ölümü,
ölüm dinləyirdi onu.
“Dünən şərik olurdun nəğməmə
əl çalır, ritm tuturdun
bu gün mənə dərd oldu
səninlə addımlayan gümüşü
dəryazın,
yaşadacam ruhsuz bədənini,
oyulan gözlərini,
külək kimi dağılan saçlarını
yaşadacam
öpülən qırmızı dodaqlarını
yaşadacam...
Qaraçı, bu gün də dünən kimidir
yaxşı ki, səninləyəm, mənimdir
ölümün
Qranadanın havasıdır bu, mənim
Qranadamın!”
3. Gördülər onu: gedirdi...
Yaradın, əziz dostlar,
Alhambrada daşdan və röyadan
bulaq başında
bir şair məzarı yaradın
ağlasın axar su və əbədi pıçıldasın:
Qranadanın cinayətiydi bu, sənin
Qranadanın!