Page 88 - "Xəzər"

NİKOLAY RUBTSOV Tərcümə: Zahid Sarıtorpaq

QİSAS

Sevgi nə olduğun unutmuşam mən...
Şəhərin üstündə ay doğan anda.
Yandırıb-yaxırdı içilən andlar,
İndi qan qaralır yada salanda...

Bir gün rüsvayçılıq düşüb izimə,
divara qısnasa məni eləcə;
Çığırıb yuxudan qalxaram yalqız,
çıxıb da gedərəm elə o gecə...

Gecənin yarısı açılar qapı, –
kədərli olacaq həmin o anlar.
88 O görər, kandarda duran vəhşinin
2016 sevgiyə nə qədər ehtiyacı var.

Rəngi qaçar onun: çıx get! – söyləyər,
Deyər: dostluğumuz geridə qalıb.
Çıx get, mən səninçün heç kiməm daha,
Yeri get! Baxma ki, gözlərim dolub...

Yenə də çıxaram meşə yoluna, QULAQ AS, LARİSA...
Bir vaxt toylar olan həmən o yerə;
Dilxor, qanı qara, gecəylə yüklü, Ah, nədən qəlbimi
Tufanın üstüylə çıxıb gedərəm... qəm yaralayır,
Nədi ürəyimin dərdi görəsən?
Nikolay Rubtsov. Şeirlər Sadəcə, boylandın ocaqxanaya,
Başqa nə baş verdi, neylədin ki, sən?
Mənsə görən kimi gur tellərini,
sanki taleyimin qaçdım dalınca.
Sonra da mənasız şeylər barədə
boşuna deyinib-danışdım ancaq.

Eşqə yox, tabuta ehtiyac duyan
bir qarısayağı boş-boş danışdım –
bilmək istədim ki, rəfiqən Lüsya
qaşını oynadıb, niyə qımışdı?
Vovanı gəzirdiz siz həyəcanlı
Məndən soruşdunuz: “Hardadı o bəs?”