Page 85 - "Xəzər"
P. 85
Və o zaman ki, o çobanlardan biri – Başqa çarəm var? – soruşdu. 85
sürünü qova-qova qaşqa kəhərə yaxın- Abbas Mirzə: 2016
laşdı, Abbas Mirzə səsindən də, təhər- – Yox! – dedi. – Başqa çarən yoxdu!
töhüründən də bu çobanın qız olduğunu Sarı Çoban əlini qaldırıb motal papağı Elçin. Baş
başa düşdü və qaşqa kəhərin boynuna gözünün üstünə itələyərək, təpəsini
uzanıb, daş-qaşla işlənmiş qamçısının qaşıya-qaşıya soruşdu:
qızıl ucu ilə onun motal papağını başından – Bəs sən mənə nə verirsən?
yerə saldı: qızın gün işığında zərəfşan bir – Nə istəyirsən?
parıltı ilə işıldayan sünbül sarısı uzun Sarı Çoban əlini başından çəkib,
saçları çiyinlərinə töküldü və o, iri ala papağını geri itələdi və barmağı ilə
gözləri ilə düz Abbas Mirzənin gözlərinin Naibisüs-səltənənin altındakı qaşqa kəhəri
içinə baxdı. Bu baxışlarda şaşqınlıqdan göstərib dedi:
da, qəzəbdən, kin-küdurətdən də əsər- – Bu kəhərdən beş dənəsini…
əlamət yox idi, bu baxışlarda açıq-aşkar …Və Xacə Әbdül Rəhmanın qəflətən
bir çağırış var idi – qızın gözləri meydan xalçalarla, ipək-qumaşla bəzədilmiş o
oxuyurdu və Vəliəhd bu gözəl qızın bir gözəl çadıra soxulduğu o sübhçağı Sarı
od parçası olduğunu, elə bil ki, elə o an- Çoban Qızı eyni həyəcan ilə təkrar
daca başa düşdü. soruşdu:
– Gedirsən?
İkinci çoban da onlara yaxınlaşdı və Abbas Mirzə gözünü taxtda lüt uzanmış
pırpışıq sarı saçları motal papağının Sarı Çoban Qızından çəkib Xacə Әbdül
altından sallanan sarı saqqallı bu kişi Rəhmana baxdı və Xacənin uzun illər
əvvəlcə atlının əlindəki daş-qaşı gün boyu sarayda ülgüc ucu kimi itilənmiş
işığında par-par parıldayan qamçıya baxdı, hissiyyatı ona dedi ki, indicə qulağına
sonra da həm o daş-qaş parıltısından, pıçıldadığı xəbər, deyəsən, Vəliəhdi bu
həm də qorxudan bərəlmiş gözlərini qancıqla bu qədər günlərin sevda yuxu-
qaldırıb atlıya baxdı. sundan ayıldıb. Elə bil Vəliəhd də Xacənin
fikrindən keçənləri oxudu və yüngülcə
Naibisüs – səltənə: başını tərpədərək razılığını verdi.
– Qızındı? – soruşdu. Xacə Әbdül Rəhman qoyun dərisindən
Sarı Çoban: tikilmiş ətəyi uzun kürkü küncdəki kətilin
– Hə – dedi. üstündən götürüb, Abbas Mirzənin çiyninə
– Onu mənə verərsən? saldı və Vəliəhd Sarı Çoban Qızına bir
– Sən kimsən? söz demədən, iti addımlarla çadırdan
– Abbas Mirzə. Eşitmisən? çıxdı.
Sarı Çoban gözlərini qıyıb altdan- Mənfur Xacə Sarı Çoban Qızına baxıb
yuxarı zənnlə bu cavan şahzadəyə gülümsədi və Sarı Çoban Qızı qeyri-şüur
baxaraq: olaraq bir əli ilə ayıbını, o biri əli ilə də
– Bə eşitməmişəm?!. – dedi. döşlərini örtdü.
Abbas Mirzənin dodaqlarından yüngül Xacə Әbdül Rəhman Abbas Mirzənin
bir təbəssüm keçdi və o, bir də soruşdu: ardınca tələsik eşiyə çıxdı.
– Verirsən?
Sarı Çoban altdan-yuxarı eləcə zənnlə
baxaraq:
sürünü qova-qova qaşqa kəhərə yaxın- Abbas Mirzə: 2016
laşdı, Abbas Mirzə səsindən də, təhər- – Yox! – dedi. – Başqa çarən yoxdu!
töhüründən də bu çobanın qız olduğunu Sarı Çoban əlini qaldırıb motal papağı Elçin. Baş
başa düşdü və qaşqa kəhərin boynuna gözünün üstünə itələyərək, təpəsini
uzanıb, daş-qaşla işlənmiş qamçısının qaşıya-qaşıya soruşdu:
qızıl ucu ilə onun motal papağını başından – Bəs sən mənə nə verirsən?
yerə saldı: qızın gün işığında zərəfşan bir – Nə istəyirsən?
parıltı ilə işıldayan sünbül sarısı uzun Sarı Çoban əlini başından çəkib,
saçları çiyinlərinə töküldü və o, iri ala papağını geri itələdi və barmağı ilə
gözləri ilə düz Abbas Mirzənin gözlərinin Naibisüs-səltənənin altındakı qaşqa kəhəri
içinə baxdı. Bu baxışlarda şaşqınlıqdan göstərib dedi:
da, qəzəbdən, kin-küdurətdən də əsər- – Bu kəhərdən beş dənəsini…
əlamət yox idi, bu baxışlarda açıq-aşkar …Və Xacə Әbdül Rəhmanın qəflətən
bir çağırış var idi – qızın gözləri meydan xalçalarla, ipək-qumaşla bəzədilmiş o
oxuyurdu və Vəliəhd bu gözəl qızın bir gözəl çadıra soxulduğu o sübhçağı Sarı
od parçası olduğunu, elə bil ki, elə o an- Çoban Qızı eyni həyəcan ilə təkrar
daca başa düşdü. soruşdu:
– Gedirsən?
İkinci çoban da onlara yaxınlaşdı və Abbas Mirzə gözünü taxtda lüt uzanmış
pırpışıq sarı saçları motal papağının Sarı Çoban Qızından çəkib Xacə Әbdül
altından sallanan sarı saqqallı bu kişi Rəhmana baxdı və Xacənin uzun illər
əvvəlcə atlının əlindəki daş-qaşı gün boyu sarayda ülgüc ucu kimi itilənmiş
işığında par-par parıldayan qamçıya baxdı, hissiyyatı ona dedi ki, indicə qulağına
sonra da həm o daş-qaş parıltısından, pıçıldadığı xəbər, deyəsən, Vəliəhdi bu
həm də qorxudan bərəlmiş gözlərini qancıqla bu qədər günlərin sevda yuxu-
qaldırıb atlıya baxdı. sundan ayıldıb. Elə bil Vəliəhd də Xacənin
fikrindən keçənləri oxudu və yüngülcə
Naibisüs – səltənə: başını tərpədərək razılığını verdi.
– Qızındı? – soruşdu. Xacə Әbdül Rəhman qoyun dərisindən
Sarı Çoban: tikilmiş ətəyi uzun kürkü küncdəki kətilin
– Hə – dedi. üstündən götürüb, Abbas Mirzənin çiyninə
– Onu mənə verərsən? saldı və Vəliəhd Sarı Çoban Qızına bir
– Sən kimsən? söz demədən, iti addımlarla çadırdan
– Abbas Mirzə. Eşitmisən? çıxdı.
Sarı Çoban gözlərini qıyıb altdan- Mənfur Xacə Sarı Çoban Qızına baxıb
yuxarı zənnlə bu cavan şahzadəyə gülümsədi və Sarı Çoban Qızı qeyri-şüur
baxaraq: olaraq bir əli ilə ayıbını, o biri əli ilə də
– Bə eşitməmişəm?!. – dedi. döşlərini örtdü.
Abbas Mirzənin dodaqlarından yüngül Xacə Әbdül Rəhman Abbas Mirzənin
bir təbəssüm keçdi və o, bir də soruşdu: ardınca tələsik eşiyə çıxdı.
– Verirsən?
Sarı Çoban altdan-yuxarı eləcə zənnlə
baxaraq:
