Page 84 - "Xəzər"

Sarı Çoban Qızı da yuxudan oyanıb, içinə bir nigarançılıq çökdü və bu

Xacədən qətiyyən utanmadan, heç olmasa nigarançılıq, elə bil yalnız bu mürtəd

əli ilə də ayıbının qıvrım qara qıllarını Xacənin Vəliəhdin qulağına nə pıçıldamağı

örtmədən taxtın üstündə eləcə lüt uza- və Abbas Mrzənin gözlərinin eləcə

naraq, ala gözlərini çadırdakı gözəl ab- bərəlməsi ilə yox, daha artıq dərəcədə

havanın içinə soxulduğu üçün, açıq-aşkar qızın özü ilə, öz həyatı, öz taleyi ilə bağlı

bir nifrətlə Xacə Әbdül Rəhmanın həyəcanlı idi.

sifətinə dikdi. Günəş Abbas Mirzəyə Sarı Çoban Qızı həyəcanla:

qədərki bütün həyatı dağlarda-düzlərdə – Gedirsən? – soruşdu və bu sualdakı

keçən Sarı Çoban Qızının üzünü, boğazını həyəcanda o da var idi ki, yenə səni

qaraltmışdı və bu qaramtıllıq qızın ağappaq gözləyəcəyəmmi, yalnız ikimizə məxsus

çılpaq bədənini, elə bil daha artıq sevimli gecələr yenə bizimlə birgə olacaqmı?

edirdi, onun döşlərinin açıq-çəhrayı-narıncı Yaşıl-sarımtıl gözləri pişik gözlərinə

gilələri də sinəsinə səpələnmiş zərəfşan oxşayan, özü də yaşlı kök arvadlara

saçlarının altından dikəlmişdi. Dağ yamac- bənzəyən bu məlun məxluqun qəflətən

larında, çöllərdə, düzlərdə yay-qış həmişə çadıra soxulmağı ilə, Sarı Çoban Qızının

84 paltarda olduğu üçün – böyüdükcə ana- ürəyinə nəsə xoşagəlməz bir nigarançılıq

sının köhnə tuman-köynəyini, alt paltarlarını damdı.

2016 geyirdi – Sarı Çoban Qızı indi, tale onu Abbas Mirzə taxtda lüt uzanmış Sarı

Abbas Mirzəyə ürcah etdikdən sonra, özü Çoban Qızına baxdı və onu gördüyü o ilk

öz çılpaqlığından həzz alırdı və belə bir günün xatirəsi ani olaraq, Vəliəhdin

çılpaqlıq içində özünü dünyanın ən azad fikrindən keçdi, o günün ki, Sarı Çoban

və sərbəst məxluqu hiss edirdi. Qızını beş ata dəyişmişdi...

Xacə Әbdül Rəhman indicə aldığı …Bir ay bundan əvvəl Tehranda –

mühüm məlumatı Vəliəhdə çatdırmazdan Kərim xan Zənd Şirazı paytaxt elan etmişdi,

əvvəl fikrində Sarı Çoban Qızının qarasına Ağa Məhəmməd şah Qacar isə yenidən

“Ləçər!..” deyib, yaşına və mənsəbinə qurduğu Qacarlar dövlətinin paytaxtını

yaraşmayan biədəb bir küçə söyüşü söydü, Tehrana köçürtdü – Fətəli şahla növbəti

sonra əyilib Naibüsüs-səltənənin qulağına dəfə görüşüb məsləhətləşdikdən sonra

nəsə pıçıldadı. gözətçi atlılarının müşayiəti ilə Arazı keçib

Abbas Mirzənin iri, qara gözləri birdən- altındakı qaşqa kəhəri çapa-çapa qoşunun

birə bərəldi və o, qəfil bir heyrət içində: düşərgəsinə gedəndə birdən-birə böyük

– Nə?! – soruşdu. bir qoyun sürüsü onların qabağını kəsdi.

Xacə Әbdül Rəhman yenə əyilib, İki çoban – biri o başda, biri də bu başda –

Elçin. Baş görünür, indicə dediklərini bir daha Vəliəh- yəqin ki, gələn atlıların görkəmindən onların

din qulağına pıçıldadı və Abbas Mirzə ixtiyar sahibi olduqlarını başa düşdülər

cəld ayağa qalxıb, saray zərbafı1 Usta və tələsik hərəsi bir tərəfdən sürünün

Şükür Qarabağinin Şəki ipəyindən toxuyub içinə girərək çomağını qaldırıb:

tikdiyi zərli yaşıl xələtini çiyninə saldı. Elə – Hoya-a-a!.. Hoya-a-a!.. – qışqıra-

o dəqiqələrdə Sarı Çoban Qızını nəsə qışqıra qoyun-quzunu yoldan çıxarmağa

xoşagəlməz bir əhvali-ruhiyyə bürüdü, başladı.

1 zярбаф – зярли парча тохуйан уста