Page 83 - "Xəzər"
P. 83
t istilik, hərarət deyilən bir şey İngiltərədən gəlmiş mayor Smitin bağış- 83
olmamışdı – onun o zərif vücudunda bir ladığı tapançanı götürmək istədi, ancaq 2016
buz soyuqluğu hökm sürürdü və bəzən gözünü açıb Xacəni görəndə, başa düşdü
həmin xalis ilan soyuğu onu əhatə edən ki, təhlükəli bir şey yoxdu, ancaq nə isə Elçin. Baş
əyanları, hətta ləşgərgah rəisi Qurd Kərim təcili bir hadisə baş verib, təcili bir xəbər
kimi qancıl sərkərdələri belə üşüdürdü. var.
Fətəli şah gürcü kənizindən olan böyük
oğlu Məhəmmədəlini yox, mənşəcə türk Düzdü, sadiqlik nisbi bir anlayış idi,
olan Dəvəli xanının – onun da adı Fətəli ancaq hər halda Xacə hələlik sülaləyə
idi, Fətəli xan Dəvəli – qızı Asyabəyimdən sadiq adam idi və bu da Abbas Mirzə
olan ikinci oğlu Abbas Mirzəni Vəliəhd üçün aydın bir məsələ idi ki, Xacə Әbdül
təyin etmişdi və görünür, sülalənin xalis Rəhman Fətəli şahın görən gözü idi,
türklüyünü qorumaqdan başqa, bu taleyük- Vəliəhdə nəzarət edirdi, ona görə də tez-
lü təyinatın bir səbəbi də Abbas Mirzədəki tez Arazın bu tayına – Vəliəhdin yanına
elə bu buz soyuqluğu idi ki, yeri gələndə göndərilirdi ki, Vəliəhdin də xidmətində
ətrafındakıları eləcə üşüdürdü. dursun, eyni zamanda da gizli elçilər
göndərərək, lazım bildiyi məlumatları şaha
Səhər açıldıqca, Gilaslı çaydan gələn ötürsün – Fətəli şah Abbas Mirzəni həqiqi
qurbağa qurultusu yavaş-yavaş azalırdı. bir ata məhəbbəti ilə sevirdi və oğlunun
da onu belə bir məhəbbətlə sevməsinə
Abbas Mirzə, yəqin, təhtəlşüur olaraq, heç vəchlə şübhə etmirdi, o, Abbas Mirzə
əlinin altında Sarı Çoban Qızının döşünü ilə qürurlanırdı, Abbas Mirzəyə görə
döyündürən ehtirası hiss etdi, bu sülalənin sabahından arxayın idi, ancaq
hissiyyatın, yoxsa yuxuda gördüklərinin Fətəli şah orasını da yaxşı bilirdi ki,
təsiri ilə qızın döşünü sıxdı və Sarı Çoban hakimiyyət ahənrübasının gücü ən yüksək
Qızı da, elə bil elə yuxudaca bunu gözəl məhəbbət və ehtiramdan belə az deyil.
bir çağırış kimi qəbul etdi, o da böyrü Dövrlər və sülalələr bir-birini əvəz edir,
üstə Vəliəhdə tərəf çönüb, hər iki döşünü, sarayların isə əsas xüsusiyyəti dəyişməz
göbəyini, baldırlarını onun tüklü sinəsinə, qalır – hamı baş əyib and-aman edir ki,
qarnına, qılçına sıxaraq inildədi. Abbas hökmdarın yolunda canını fəda etməyə
Mirzə qucağına girmiş Sarı Çoban Qızının hazırdır, ancaq Fətəli şah yaxşı bilirdi ki,
dolu və balıq kimi sürüşkən bədəninin sarayda yaxın-uzaq, elə bir canfəşan şəxs
hərarətini açıq-aşkar hiss etdi və onun olmur ki, hökmdarın yolunda, həqiqətən,
cavan və sağlam bədəni gözgörəti canından keçə – həmişə belə olub, həmişə
canlandı. də belə olacaqdı və Abbas Mirzə də yaxşı
bilirdi ki, Tehran sarayının divarları kimi,
Və o sübhçağı günəş – iri və qıpqırmızı ləşkərgahdakı bu çadırların örtükləri də
günəş hələ üfüqdən tamam ayrılmamış xəbərçiliklə məşğuldu.
Xacə Әbdül Rəhman birdən-birə həyəcan
içində çadıra daxil olub, iti addımlarla Vəliəhd Sarı Çoban Qızını özündən
taxta yaxınlaşdı və o, xalçaların üstü ilə aralayıb dirçələrək, taxtda oturdu və
səssiz addımlasa da, Abbas Mirzə elə gözlərini ovuşdura-ovuşdura aşkar bir
yuxuda ikən o addımları həmin anlardaca narahatlıq və narazılıqla:
duydu və hələ gözlərini açmamış cəld bir
hərəkətlə əlini balıncının altına atıb, – Nə olub? – soruşdu.
olmamışdı – onun o zərif vücudunda bir ladığı tapançanı götürmək istədi, ancaq 2016
buz soyuqluğu hökm sürürdü və bəzən gözünü açıb Xacəni görəndə, başa düşdü
həmin xalis ilan soyuğu onu əhatə edən ki, təhlükəli bir şey yoxdu, ancaq nə isə Elçin. Baş
əyanları, hətta ləşgərgah rəisi Qurd Kərim təcili bir hadisə baş verib, təcili bir xəbər
kimi qancıl sərkərdələri belə üşüdürdü. var.
Fətəli şah gürcü kənizindən olan böyük
oğlu Məhəmmədəlini yox, mənşəcə türk Düzdü, sadiqlik nisbi bir anlayış idi,
olan Dəvəli xanının – onun da adı Fətəli ancaq hər halda Xacə hələlik sülaləyə
idi, Fətəli xan Dəvəli – qızı Asyabəyimdən sadiq adam idi və bu da Abbas Mirzə
olan ikinci oğlu Abbas Mirzəni Vəliəhd üçün aydın bir məsələ idi ki, Xacə Әbdül
təyin etmişdi və görünür, sülalənin xalis Rəhman Fətəli şahın görən gözü idi,
türklüyünü qorumaqdan başqa, bu taleyük- Vəliəhdə nəzarət edirdi, ona görə də tez-
lü təyinatın bir səbəbi də Abbas Mirzədəki tez Arazın bu tayına – Vəliəhdin yanına
elə bu buz soyuqluğu idi ki, yeri gələndə göndərilirdi ki, Vəliəhdin də xidmətində
ətrafındakıları eləcə üşüdürdü. dursun, eyni zamanda da gizli elçilər
göndərərək, lazım bildiyi məlumatları şaha
Səhər açıldıqca, Gilaslı çaydan gələn ötürsün – Fətəli şah Abbas Mirzəni həqiqi
qurbağa qurultusu yavaş-yavaş azalırdı. bir ata məhəbbəti ilə sevirdi və oğlunun
da onu belə bir məhəbbətlə sevməsinə
Abbas Mirzə, yəqin, təhtəlşüur olaraq, heç vəchlə şübhə etmirdi, o, Abbas Mirzə
əlinin altında Sarı Çoban Qızının döşünü ilə qürurlanırdı, Abbas Mirzəyə görə
döyündürən ehtirası hiss etdi, bu sülalənin sabahından arxayın idi, ancaq
hissiyyatın, yoxsa yuxuda gördüklərinin Fətəli şah orasını da yaxşı bilirdi ki,
təsiri ilə qızın döşünü sıxdı və Sarı Çoban hakimiyyət ahənrübasının gücü ən yüksək
Qızı da, elə bil elə yuxudaca bunu gözəl məhəbbət və ehtiramdan belə az deyil.
bir çağırış kimi qəbul etdi, o da böyrü Dövrlər və sülalələr bir-birini əvəz edir,
üstə Vəliəhdə tərəf çönüb, hər iki döşünü, sarayların isə əsas xüsusiyyəti dəyişməz
göbəyini, baldırlarını onun tüklü sinəsinə, qalır – hamı baş əyib and-aman edir ki,
qarnına, qılçına sıxaraq inildədi. Abbas hökmdarın yolunda canını fəda etməyə
Mirzə qucağına girmiş Sarı Çoban Qızının hazırdır, ancaq Fətəli şah yaxşı bilirdi ki,
dolu və balıq kimi sürüşkən bədəninin sarayda yaxın-uzaq, elə bir canfəşan şəxs
hərarətini açıq-aşkar hiss etdi və onun olmur ki, hökmdarın yolunda, həqiqətən,
cavan və sağlam bədəni gözgörəti canından keçə – həmişə belə olub, həmişə
canlandı. də belə olacaqdı və Abbas Mirzə də yaxşı
bilirdi ki, Tehran sarayının divarları kimi,
Və o sübhçağı günəş – iri və qıpqırmızı ləşkərgahdakı bu çadırların örtükləri də
günəş hələ üfüqdən tamam ayrılmamış xəbərçiliklə məşğuldu.
Xacə Әbdül Rəhman birdən-birə həyəcan
içində çadıra daxil olub, iti addımlarla Vəliəhd Sarı Çoban Qızını özündən
taxta yaxınlaşdı və o, xalçaların üstü ilə aralayıb dirçələrək, taxtda oturdu və
səssiz addımlasa da, Abbas Mirzə elə gözlərini ovuşdura-ovuşdura aşkar bir
yuxuda ikən o addımları həmin anlardaca narahatlıq və narazılıqla:
duydu və hələ gözlərini açmamış cəld bir
hərəkətlə əlini balıncının altına atıb, – Nə olub? – soruşdu.
