Page 59 - "Xəzər"
P. 59
lunu, az qardaş qardaşı qətlə yetirib, Muxtarın hafizəsinə hopmuş baxışları de- 59
Hacı Muxtar, sən dünya görmüş adamsan, yildi, bu, tamam başqa idi, nəsə anlaşılmaz, 2016
bu nə tərəddüdlərdir belə, bu nə Şeytan elə bil şəffaf, gözəgörünməz baxışlar idi.
axtarışıdır? Elçin. Baş
Onun kürəyinin ortasından bir vicilti
Və bu zaman Hacı Muxtar bütün keçdi – bu, nə idi belə, qorxu idi? O,
daxilindən gələn bir iniltiylə: nədən qorxurdu? Beynində yaranmış
hansısa naməlum baxışlardan qorxurdu,
– Lənət şeytana!.. – dedi. yoxsa öz fikirlərindən?
Hürü Bəyim xanım mürgü içində uful-
dayaraq: Hacı Muxtar bəyin bütün bədəni
– Nə olub – soruşdu. uçunurdu və o, elə bil tamam başqa bir
Hacı: aləmə girmişdi, bu, yuxu deyildi, amma
– İçimə şeytan girib! – dedi. həmişəki gerçəklik də deyildi, bu aləmdə
Hürü Bəyim xanım eləcə mürgülü: şirinliklə zəqqutun acısı bir-birinə qarış-
– Nə? – soruşdu. mışdı. Hacını soyuq tər basmışdı və o,
Hacı Muxtar pıçıldadı: gözlərini yumub əli ilə alnının tərini siləndə
– Həmd olsun Allaha ki, içimə şeytan birdən-birə – elə bil bu xatirəni Mahmud
girib!.. – və elə bil bu sözləri xanımına bəy özü yatağından qalxıb gətirdi – qu-
yox, elə özünə dedi. cağında oturtduğu üçyaşlı Mahmudu
Bütün Şirvan camaatının çox ciddi və xatırladı və Mahmud Dəllək Usta Osmanın
zəhmli bir adam kimi tanıdığı Hacı Muxtar ülgücünü görüb çığırmağa başladı, vur-
bəyin hərdənbir ancaq arvadı ilə zarafatı nuxub Hacı Muxtarın qucağından buraxılıb
olurdu və bu dəfə də ərinin sözlərini qaçmaq istədi, ancaq Hacı onu qucağına
zarafat bilən Hürü Bəyim xanım: daha da bərk sıxıb buraxmadı, Dəllək
– Qov, qov onu getsin… – dedi. Usta Osman da bir saniyənin içində
“Qova bilmirəm!.. Qova bilmirəm!..” – vəzifəsini yerinə yetirdi.
bu sözləri də Hacı Muxtar ürəyində dedi,
onun çənəsi, əlləri titrəyirdi: xəncəri həmişə İndi də bir saniyənin içində hər şey
belindən sallanan eşikağası Həmdullanı həll oluna bilərdi. Və Hacı Muxtar az
indicə çağırıb Mahmud yatan otağa qalırdı əli ilə ağzını qapasın ki, elə yerindən
göndərmək olardı və hər şey bitəcəkdi, qışqırıb eşikağası Həmdullanı çağırmasın
bütün əzab-əziyyət, sarsıntı keçmişdə və o, heç özü də gözləmədən yerindən
qalacaqdı, olanı qaytarmaq mümkün de- sıçrayaraq öz-özünə:
yildi, zaman da Hacının başqa yaraları
kimi, bu yarasını da sağaldacaqdı. – Getdiyin o Həcc sənə haram olsun! –
Və bu an Hacı Muxtar bəyə elə gəldi dedi və qapıya tərəf addımladı.
ki, kimsə ona baxır və o, istər-istəməz
qapıya tərəf boylandı – ancaq orda kim Hürü Bəyim xanım eləcə mürgü içində:
ola bilərdi, kim cürət edərdi ki, onların – Hara gedirsən? – soruşdu.
yataq otağının qapısını açsın? Hacı Muxtar:
Ancaq Hacı kiminsə o baxışlarını bütün – Cəhənnəmə! – dedi, sonra bütün
vücudu ilə hiss edirdi – yox, bu, bayaq içindən gələn yaralı və yanıqlı bir
torbadan çıxarılmış Başın həmişəlik Hacı səmimiyyətlə pıçıldadı: – Allah oranı mənə
tez qismət eləsin! – və cəld addımlarla
həyətə düşdü.
Eşikağası Həmdulla həyətdəki
Hacı Muxtar, sən dünya görmüş adamsan, yildi, bu, tamam başqa idi, nəsə anlaşılmaz, 2016
bu nə tərəddüdlərdir belə, bu nə Şeytan elə bil şəffaf, gözəgörünməz baxışlar idi.
axtarışıdır? Elçin. Baş
Onun kürəyinin ortasından bir vicilti
Və bu zaman Hacı Muxtar bütün keçdi – bu, nə idi belə, qorxu idi? O,
daxilindən gələn bir iniltiylə: nədən qorxurdu? Beynində yaranmış
hansısa naməlum baxışlardan qorxurdu,
– Lənət şeytana!.. – dedi. yoxsa öz fikirlərindən?
Hürü Bəyim xanım mürgü içində uful-
dayaraq: Hacı Muxtar bəyin bütün bədəni
– Nə olub – soruşdu. uçunurdu və o, elə bil tamam başqa bir
Hacı: aləmə girmişdi, bu, yuxu deyildi, amma
– İçimə şeytan girib! – dedi. həmişəki gerçəklik də deyildi, bu aləmdə
Hürü Bəyim xanım eləcə mürgülü: şirinliklə zəqqutun acısı bir-birinə qarış-
– Nə? – soruşdu. mışdı. Hacını soyuq tər basmışdı və o,
Hacı Muxtar pıçıldadı: gözlərini yumub əli ilə alnının tərini siləndə
– Həmd olsun Allaha ki, içimə şeytan birdən-birə – elə bil bu xatirəni Mahmud
girib!.. – və elə bil bu sözləri xanımına bəy özü yatağından qalxıb gətirdi – qu-
yox, elə özünə dedi. cağında oturtduğu üçyaşlı Mahmudu
Bütün Şirvan camaatının çox ciddi və xatırladı və Mahmud Dəllək Usta Osmanın
zəhmli bir adam kimi tanıdığı Hacı Muxtar ülgücünü görüb çığırmağa başladı, vur-
bəyin hərdənbir ancaq arvadı ilə zarafatı nuxub Hacı Muxtarın qucağından buraxılıb
olurdu və bu dəfə də ərinin sözlərini qaçmaq istədi, ancaq Hacı onu qucağına
zarafat bilən Hürü Bəyim xanım: daha da bərk sıxıb buraxmadı, Dəllək
– Qov, qov onu getsin… – dedi. Usta Osman da bir saniyənin içində
“Qova bilmirəm!.. Qova bilmirəm!..” – vəzifəsini yerinə yetirdi.
bu sözləri də Hacı Muxtar ürəyində dedi,
onun çənəsi, əlləri titrəyirdi: xəncəri həmişə İndi də bir saniyənin içində hər şey
belindən sallanan eşikağası Həmdullanı həll oluna bilərdi. Və Hacı Muxtar az
indicə çağırıb Mahmud yatan otağa qalırdı əli ilə ağzını qapasın ki, elə yerindən
göndərmək olardı və hər şey bitəcəkdi, qışqırıb eşikağası Həmdullanı çağırmasın
bütün əzab-əziyyət, sarsıntı keçmişdə və o, heç özü də gözləmədən yerindən
qalacaqdı, olanı qaytarmaq mümkün de- sıçrayaraq öz-özünə:
yildi, zaman da Hacının başqa yaraları
kimi, bu yarasını da sağaldacaqdı. – Getdiyin o Həcc sənə haram olsun! –
Və bu an Hacı Muxtar bəyə elə gəldi dedi və qapıya tərəf addımladı.
ki, kimsə ona baxır və o, istər-istəməz
qapıya tərəf boylandı – ancaq orda kim Hürü Bəyim xanım eləcə mürgü içində:
ola bilərdi, kim cürət edərdi ki, onların – Hara gedirsən? – soruşdu.
yataq otağının qapısını açsın? Hacı Muxtar:
Ancaq Hacı kiminsə o baxışlarını bütün – Cəhənnəmə! – dedi, sonra bütün
vücudu ilə hiss edirdi – yox, bu, bayaq içindən gələn yaralı və yanıqlı bir
torbadan çıxarılmış Başın həmişəlik Hacı səmimiyyətlə pıçıldadı: – Allah oranı mənə
tez qismət eləsin! – və cəld addımlarla
həyətə düşdü.
Eşikağası Həmdulla həyətdəki
