Page 142 - "Xəzər"
P. 142
bu əlləri öpməyi hökm edir; dodaqlarını – Di gəl, gəl! – oxşarı pıçıldadı. –
İtaliya qərənfili qoxuyan əllərə toxundurdu, Səni gözləməkdən yoruldum!
xanımın əlini çevirib, ovcundan da öpdü. – Bəs sən kimsən?
Bu nəzakətli rəftarı ona Bombur ətrafındakı – Topal Mamerin əmisiyəm, dəfn
çəmənlikdə çiçək yığanda xanım de Sen- mərasimlərində səni xorda əvəz eləyirdim.
Vass öyrətmişdi. Və bizim musiqiçi – Demək, mənim çoxdan olmadığımı
pəncərəyə sarı dartınıb, zərif, dolu qollara heç kim bilmir?
çatanda, arxadan Kelvanlı zadəganın – Heç kim, o cümlədən, papilotkalı bu
öskürəyini eşitdi, özü də öskürdü və hələ qoca ifritə. Bil ki, rahib olacağın barədə
də hıçqıra-hıçqıra nəsə pıçıldayan gözəl and içmisən, daha cəfərili omlet xoşla-
xanımın əlini buraxıb, futlyarı götürərək, mırsan, qırmızı yox, ağ çaxır içirsən, toq-
mehmanxanaya tərəf götürüldü. Bağı
keçib, kimsəsiz küçələrlə qaçmağa başladı, qaya görə höcətləşdiyin çəkməçiylə Rua-
onun arxasınca isə şpaqanı əbəs yerə nezkanın evinə punş içməyə gedirsən,
çəliyin içindən çıxarmağa çalışan Kelvanlı üçkünc şlyapanda isə üçrəngli kokarda
zadəganın skeleti qaçırdı. gəzdirirsən.
– Sən məni məhv etmisən! – musiqiçi
142 həyəcanlandı.
2016 FİNAL – Qızlarla əyləndiyinə görə cavan
oğlanı qınamazlar, – deyib, oxşarı
Alvaro Kunkero. Musiqiçinin qeydləri Ciblərini eşələyib giriş qapısının açarını pəncərədən uçub getdi; həmin gün ilıq
axtardı, ancaq tapmadı, görünür, uzun yağış çisələdiyinə görə otağa rütubətli
çəkən bu səyahət zamanı itirmişdi. Açarı hava doldu.
unudub evdə qoyanda, dəfələrlə etdiyi
kimi, qapını barmağıyla döymək istədi, – Cənab musiqiçi! – xanım Klementina
ancaq aydın oldu ki, qapı açıqdı. Mətbəxin aşağıdan çağırdı. – Alma ağaclarını bu-
yanından keçəndə, kiminsə orda qurda- dayan fəhlə gəlib, gününə iki frank istəyir!
landığını eşitdi, amma xanım Klementinanı
qorxutmamaq üçün ora baş çəkmədi: heç Musiqiçi gülümsədi. Alma ağacları!
şübhəsiz, uzun, gur saqqalına görə onu Kelvandakı təpəlikdə alma bağı! Gələn il
tanımayacaqdı, axı ölülərlə səyahətdə may ayında ora dincəlməyə gedəcək,
keçirdiyi üç ildə üzünü qırxmamışdı. Səs Müqəddəs Petrus gününə qədər isə alma
salmamağa çalışaraq, yuxarı qalxdı, Allaha dəyər. Eybi yox, cəfərili omletin əvəzinə
yalvarırdı ki, adətən, yayda olduğu kimi, özü ilə duza qoyulmuş alabalıq aparar.
otağının qapısı cırıldamaya. Barmağının Saqqalını sabunlayaraq – bunu gərək
ucunda otağa girəndə mat qaldı: onun yaxşı eləyəydi, yoxsa ülgüc götürməzdi,
– musiqiçi pilləkənin məhəccərinə
söykənib, xanım Klementinaya qışqırdı
çarpayısının ayaq tərəfində başqası yox, ki, xəsislik eləməsin, işinə görə fəhləyə
Bordo şalına bürünmüş özü: Şarl Ann istədiyi pulu versin. Sonra güzgüyə
Qenole Matye de Krozon, kilsə xorunun yaxınlaşıb, fitlə “Karmanola” çala-çala
regent köməkçisi, bombardin çalan mahir üzünü qırxmağa başladı.
sənətkar oturmuşdu.
İtaliya qərənfili qoxuyan əllərə toxundurdu, Səni gözləməkdən yoruldum!
xanımın əlini çevirib, ovcundan da öpdü. – Bəs sən kimsən?
Bu nəzakətli rəftarı ona Bombur ətrafındakı – Topal Mamerin əmisiyəm, dəfn
çəmənlikdə çiçək yığanda xanım de Sen- mərasimlərində səni xorda əvəz eləyirdim.
Vass öyrətmişdi. Və bizim musiqiçi – Demək, mənim çoxdan olmadığımı
pəncərəyə sarı dartınıb, zərif, dolu qollara heç kim bilmir?
çatanda, arxadan Kelvanlı zadəganın – Heç kim, o cümlədən, papilotkalı bu
öskürəyini eşitdi, özü də öskürdü və hələ qoca ifritə. Bil ki, rahib olacağın barədə
də hıçqıra-hıçqıra nəsə pıçıldayan gözəl and içmisən, daha cəfərili omlet xoşla-
xanımın əlini buraxıb, futlyarı götürərək, mırsan, qırmızı yox, ağ çaxır içirsən, toq-
mehmanxanaya tərəf götürüldü. Bağı
keçib, kimsəsiz küçələrlə qaçmağa başladı, qaya görə höcətləşdiyin çəkməçiylə Rua-
onun arxasınca isə şpaqanı əbəs yerə nezkanın evinə punş içməyə gedirsən,
çəliyin içindən çıxarmağa çalışan Kelvanlı üçkünc şlyapanda isə üçrəngli kokarda
zadəganın skeleti qaçırdı. gəzdirirsən.
– Sən məni məhv etmisən! – musiqiçi
142 həyəcanlandı.
2016 FİNAL – Qızlarla əyləndiyinə görə cavan
oğlanı qınamazlar, – deyib, oxşarı
Alvaro Kunkero. Musiqiçinin qeydləri Ciblərini eşələyib giriş qapısının açarını pəncərədən uçub getdi; həmin gün ilıq
axtardı, ancaq tapmadı, görünür, uzun yağış çisələdiyinə görə otağa rütubətli
çəkən bu səyahət zamanı itirmişdi. Açarı hava doldu.
unudub evdə qoyanda, dəfələrlə etdiyi
kimi, qapını barmağıyla döymək istədi, – Cənab musiqiçi! – xanım Klementina
ancaq aydın oldu ki, qapı açıqdı. Mətbəxin aşağıdan çağırdı. – Alma ağaclarını bu-
yanından keçəndə, kiminsə orda qurda- dayan fəhlə gəlib, gününə iki frank istəyir!
landığını eşitdi, amma xanım Klementinanı
qorxutmamaq üçün ora baş çəkmədi: heç Musiqiçi gülümsədi. Alma ağacları!
şübhəsiz, uzun, gur saqqalına görə onu Kelvandakı təpəlikdə alma bağı! Gələn il
tanımayacaqdı, axı ölülərlə səyahətdə may ayında ora dincəlməyə gedəcək,
keçirdiyi üç ildə üzünü qırxmamışdı. Səs Müqəddəs Petrus gününə qədər isə alma
salmamağa çalışaraq, yuxarı qalxdı, Allaha dəyər. Eybi yox, cəfərili omletin əvəzinə
yalvarırdı ki, adətən, yayda olduğu kimi, özü ilə duza qoyulmuş alabalıq aparar.
otağının qapısı cırıldamaya. Barmağının Saqqalını sabunlayaraq – bunu gərək
ucunda otağa girəndə mat qaldı: onun yaxşı eləyəydi, yoxsa ülgüc götürməzdi,
– musiqiçi pilləkənin məhəccərinə
söykənib, xanım Klementinaya qışqırdı
çarpayısının ayaq tərəfində başqası yox, ki, xəsislik eləməsin, işinə görə fəhləyə
Bordo şalına bürünmüş özü: Şarl Ann istədiyi pulu versin. Sonra güzgüyə
Qenole Matye de Krozon, kilsə xorunun yaxınlaşıb, fitlə “Karmanola” çala-çala
regent köməkçisi, bombardin çalan mahir üzünü qırxmağa başladı.
sənətkar oturmuşdu.
