Page 220 - "Xəzər"

Kumir çevrilib arxaya baxdı – qarşı- – “Məni şöhrətə qovuşduracaqsan”

sında öz arvadını gördü. Bu gün xüsusilə demək istəyirsən, hə? Hə, mən şan-

gözəl görünürdü. Burnunu dik tutub şöhrətin qapısını sənin üzünə açdım. Bir

dayanmışdı, firuzəyi gözləri alışıb-yanırdı fransız təyyarəçisi deyib ki: “Təyyarə nə

– deyəsən, hansısa bir sirri bölüşmək qədər gözəl olursa-olsun, əgər uçmursa,

istəyirdi. Ona baxanda düşünmək olardı insanlar üçün eksponat olaraq qalır”. Bax,

ki, qırx yaş, qadın üçün ən gözəl dövrdür. belə! Bunu unutma, Yura! Qarşıda səni

– Əzizim, maşın “xidməti giriş”in önün- böyük işlər gözləyir. Bu peşə insana hər

də gözləyir, biz təcili getməliyik. Xanım, şeyi bağışlayır, təkcə etibarsızlıqdan başqa.

xahiş edirəm, rejissorumuzun yaxasını

buraxın, onu vacib adamlar gözləyir.

Kumir arvadının tindəki “Volqa”sına Teatr “təsərrüfatı”
əyləşdi… Maşın Arbat meydanına burulub

dayandı. Boris İvanoviç Rudakov – Moskva Mə-

– Yura, bazar ertəsi, saat 15:00-da dəniyyət İdarəsinin rəisi nahar fasiləsindən
səni Mədəniyyət İdarəsində gözləyəcəklər. sonra istirahət otağına baş çəkməyi xoş-
220 Sənin Dram və Komediya Teatrına baş layırdı. Bu otaq onun təşəbbüsü ilə yara-
rejissor təyin olunmağın haqqında məsələ
2016 həll olunub. dılmışdı və onu öz aralarında “papiros
otağı” adlandırırdılar. İdarənin əməkdaş-
O, gözlərini yumdu, sanki onu elektrik larının çoxu oraya siqaret çəkməyə gedirdi,
cərəyanı vurmuşdu, sonra arvadını qu- ancaq otaqdan öz təyinatı üzrə istifadə
caqlayıb, öpməyə başladı. Yoldan ötüb- edib şahmat oynayanlar da tapılırdı. Mü-
keçənlərin bir çoxu onları tanıyıb, kinayəylə dirin şahmat həvəskarı olduğunu hamı
söz atırdılar. Onlar qarayaxa baxışlardan bilirdi, odur ki, hər vəchlə onun rəqibləri
gizlənmək üçün yaxınlıqdakı kafeyə girdilər. siyahısına düşməyə cəhd edirdilər.
Ancaq burada da onları rahat qoymadılar.
Bu gün “papiros otağına” yollanan
Arbat meydanında avaralanan adamlar müdir “teatr şöbəsi”ndə işləyən Viktoru
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım kafenin pəncərəsi önündə oturan məşhur xatırladı – keçən həftə “ferz qambitini”
cütlüyü göstərib, öz aralarında nəsə ona uduzmuşdu. “Buradadırsa, məsələsini

danışırdılar. Teatrdan qayıdan reportyor- tez həll edib, saat üçdə özümü görüşə

lardan biri sırtıqcasına pəncərəyə ya- çatdıraram” – Rudakov fikirləşdi.

xınlaşıb, fotoaparatını çıqqıldatmağa baş- – Ponamarenko, – o, elə indicə əmək-

ladı. Göz yaşlarına boğulan Kumir isə daşlardan biri ilə blits oyununu bitirən

sağlıq deyirdi. işçisini səsləyib, boş stolu göstərdi, –

– Lüsya, sən mənə təkcə arvad olma- Viktor, bura gəlin, revanş oyunu təklif

mısan, həmişə hiss etmişəm ki, həm də edirəm. Keçən həftə on səkkizinci gedişdə

mənim qoruyucu mələyimsən. Əmin idim səhvə yol verdim, bu dəfə səhv-filan ol-

ki, mənə sevgi, xoşbəxtlik, ev qayğısından mayacaq, möhkəm durun!

savayı, nəsə böyük bir aləm bəxş – Hansı “ferz qambiti”ni oynayaca-

edəcəksən, taleyimi dəyişəcəksən… – o, ğıq? – cavan oğlan rəhbərin hərbə-zor-

sözünün ardını gətirə bilmədi. Ancaq onun basına cavab olaraq lovğa-lovğa soruşub,

sözünü arvadı davam etdirdi: onunla qabaq-qənşər oturdu.