Page 47 - "Xəzər"
P. 47
as Manndan Tərcümə: İlqar Əlfi Tomas Mann. Sitatlar
sitatlar
47
Gözəllik insan qəlbini necə də 2016
dərindən yaralayır, dəyanətini zəiflədib
adi həyat üçün yararsız edir, necə də Çox qorxanda, hər şey elə də pis
çarəsizlik girdabına yuvarladır! alınmır, amma elə ki, pis bir şey göz-
ləmirsən, bəla başından əskilməyəcək.
Bu dünyada insan rəzilliyi ucbatından,
hətta rəhmli olmaq da qeyri-mümkün bir İnsan xeyir və məhəbbət naminə icazə
şeyə çevrilib. verməməlidir ki, fikirlərinə ölüm hakim
kəsilsin.
Nə qədər ki, gec deyil, tapmacanın
cavabını yalnız tənhalıqda, kimsəyə ar- Xoşbəxtliyin zahiri, gözlə görünən,
xalanmadan, alın təri axıda-axıda tapmalı, yaxud hisslə duyulan əlamətləri və rəmzləri
ölümü qarşılamağa hazırlaşmalı, bu o vaxt bəlli olur ki, hər şey artıq enişə
həyatdan çarəsizlik içində getməyə tam doğru gedir. Bu əlamətləri gözlə görmək
hazır olmalısan. üçün zaman gərəkdir. Bu məqam sönmüş
ulduzları xatırladır. Axı bizim getdikcə
İnsan adam dilində də danışa bilər, parlayan ulduzun həmin an sönməkdə,
mələk dilində də, amma sevgisiz sənin öləziməkdə olduğundan, bəlkə də artıq
səsin sincin mis cingiltisindən başqa bir söndüyündən xəbərimiz olmur.
şey olmayacaq.
Hərdən insan ruhdan elə düşür ki,
Kamillik böyük sevinc mənbəyidir. adətən, onu incidən, narazılıq doğuran
şeylər qəflətən sonu görünməyən qəm-
İncəsənət insanın xeyirə, həqiqətə qüssə gətirir.
və kamilliyə can atmasının simvoludur.
Məgər hər bir insan bir səhvin, bir
anlaşılmazlığın bəhəri deyilmi? Məgər o,
dünyaya gələn kimi məhbəsə düşmürmü?
İnsan öz fərdiliyinin barmaqlıqlı pəncə-
rəsindən xarici amillərin qala divarlarına
o anadək ümidsizcəsinə baxır ki, ölüm
onu vətəninə qayıtmağa, azadlığına
qovuşmağa çağırsın...
Qısqanclıq güclü hissdir, o, insanı
hərəkətə sövq edir – səhv də olsa belə,
onun bütün vücudunu saran, ruhunu azad
edən hərəkətə.
Keçmişi bayram etmək bugününə və
sabahına sevinəndə xoş olur.
sitatlar
47
Gözəllik insan qəlbini necə də 2016
dərindən yaralayır, dəyanətini zəiflədib
adi həyat üçün yararsız edir, necə də Çox qorxanda, hər şey elə də pis
çarəsizlik girdabına yuvarladır! alınmır, amma elə ki, pis bir şey göz-
ləmirsən, bəla başından əskilməyəcək.
Bu dünyada insan rəzilliyi ucbatından,
hətta rəhmli olmaq da qeyri-mümkün bir İnsan xeyir və məhəbbət naminə icazə
şeyə çevrilib. verməməlidir ki, fikirlərinə ölüm hakim
kəsilsin.
Nə qədər ki, gec deyil, tapmacanın
cavabını yalnız tənhalıqda, kimsəyə ar- Xoşbəxtliyin zahiri, gözlə görünən,
xalanmadan, alın təri axıda-axıda tapmalı, yaxud hisslə duyulan əlamətləri və rəmzləri
ölümü qarşılamağa hazırlaşmalı, bu o vaxt bəlli olur ki, hər şey artıq enişə
həyatdan çarəsizlik içində getməyə tam doğru gedir. Bu əlamətləri gözlə görmək
hazır olmalısan. üçün zaman gərəkdir. Bu məqam sönmüş
ulduzları xatırladır. Axı bizim getdikcə
İnsan adam dilində də danışa bilər, parlayan ulduzun həmin an sönməkdə,
mələk dilində də, amma sevgisiz sənin öləziməkdə olduğundan, bəlkə də artıq
səsin sincin mis cingiltisindən başqa bir söndüyündən xəbərimiz olmur.
şey olmayacaq.
Hərdən insan ruhdan elə düşür ki,
Kamillik böyük sevinc mənbəyidir. adətən, onu incidən, narazılıq doğuran
şeylər qəflətən sonu görünməyən qəm-
İncəsənət insanın xeyirə, həqiqətə qüssə gətirir.
və kamilliyə can atmasının simvoludur.
Məgər hər bir insan bir səhvin, bir
anlaşılmazlığın bəhəri deyilmi? Məgər o,
dünyaya gələn kimi məhbəsə düşmürmü?
İnsan öz fərdiliyinin barmaqlıqlı pəncə-
rəsindən xarici amillərin qala divarlarına
o anadək ümidsizcəsinə baxır ki, ölüm
onu vətəninə qayıtmağa, azadlığına
qovuşmağa çağırsın...
Qısqanclıq güclü hissdir, o, insanı
hərəkətə sövq edir – səhv də olsa belə,
onun bütün vücudunu saran, ruhunu azad
edən hərəkətə.
Keçmişi bayram etmək bugününə və
sabahına sevinəndə xoş olur.
