Page 52 - "Xəzər"
P. 52
Çağırış Unudulur
Yağışın nəfəsi kəsilir qəfil, Vaqif Bayatlı Odərə
Astadan döyülür dəmir darvaza.
İslaq qaranlıqda bir səs büdrəyir: Unudulur…
“Dur gəl aç qapını, a yazı yazan...” Ana südünün dadı kimi yaddan çıxır
qanımıza yeriyən sevgilər…
Hər gecə beləcə susub oturur,
Əli də titrəmir, rəngi də qaçmır. Bələkdəki körpələr
Bu sirli qapını nə zamandı ki, gündə bir yol da olsa
Döyən döyüb durur, qanadsız doğulduqlarına ağlayırlar,
açansa açmır... ağlayırlar torpağa düşənəcən…
Soyuq Deyirlər,
atlar ömürləri boyu
52 Bu qış göylərinin qar uçqunları, bircə dəfə də olsun
2016 Dünyanı dar görüb nə deyir axı? dərdli gözlərini qaldırıb
Kimə başa salır, kimə öyrədir,
Hardan qayıtmağı, hara yağmağı? göy üzünə baxmırlar…
Amma ölümqabağı
O yuxusuz işıq neyləyir məni? uzun-uzadı baxırlar
Ona ki nə bir ah, nə bir əl yetir.
İçindən buz tutmuş bir pəncərəni mavi dərinliklərə –
Çöldən niyə döyüm? baxırlar torpağa çökənəcən…
Xeyiri nədir?..
Bəzən bir qara-qorxu kimi
Zahid Sarıtorpaq. Şeirlər Yuxusuzluq doldurur ruhumuzu
dünyanı qəfildən tanımaq qəmi.
Mərmər döşəmədə qədəhlər sınıb,
Kəndirlər yellənir tavanda bomboş. Hər şeyi bilincə
Başını sinəmin divarlarına qanı damarında qərib olur,
döyməkdən key olub bu ağrı sərxoş... sevgisi qanında qərib olur,
sevdiyi sevgisində qərib olur adamın.
Atsız arabanın son sərnişini
bezib gözləməkdən, yatıb bu axşam. Deyirlər qayıdacağıq,
Yenə yuxusundan bir kölgə keçir, qayıdacağıq atıb getdiklərimizə,
bir əlində qılınc, sevib unutduqlarımıza,
bir əlində şam... unudub ötdüklərimizə…
Vida Günü
torpaq əvəzinə
mavi sonsuzluqlara
yıxılacağıq üzüqoylu…
Yağışın nəfəsi kəsilir qəfil, Vaqif Bayatlı Odərə
Astadan döyülür dəmir darvaza.
İslaq qaranlıqda bir səs büdrəyir: Unudulur…
“Dur gəl aç qapını, a yazı yazan...” Ana südünün dadı kimi yaddan çıxır
qanımıza yeriyən sevgilər…
Hər gecə beləcə susub oturur,
Əli də titrəmir, rəngi də qaçmır. Bələkdəki körpələr
Bu sirli qapını nə zamandı ki, gündə bir yol da olsa
Döyən döyüb durur, qanadsız doğulduqlarına ağlayırlar,
açansa açmır... ağlayırlar torpağa düşənəcən…
Soyuq Deyirlər,
atlar ömürləri boyu
52 Bu qış göylərinin qar uçqunları, bircə dəfə də olsun
2016 Dünyanı dar görüb nə deyir axı? dərdli gözlərini qaldırıb
Kimə başa salır, kimə öyrədir,
Hardan qayıtmağı, hara yağmağı? göy üzünə baxmırlar…
Amma ölümqabağı
O yuxusuz işıq neyləyir məni? uzun-uzadı baxırlar
Ona ki nə bir ah, nə bir əl yetir.
İçindən buz tutmuş bir pəncərəni mavi dərinliklərə –
Çöldən niyə döyüm? baxırlar torpağa çökənəcən…
Xeyiri nədir?..
Bəzən bir qara-qorxu kimi
Zahid Sarıtorpaq. Şeirlər Yuxusuzluq doldurur ruhumuzu
dünyanı qəfildən tanımaq qəmi.
Mərmər döşəmədə qədəhlər sınıb,
Kəndirlər yellənir tavanda bomboş. Hər şeyi bilincə
Başını sinəmin divarlarına qanı damarında qərib olur,
döyməkdən key olub bu ağrı sərxoş... sevgisi qanında qərib olur,
sevdiyi sevgisində qərib olur adamın.
Atsız arabanın son sərnişini
bezib gözləməkdən, yatıb bu axşam. Deyirlər qayıdacağıq,
Yenə yuxusundan bir kölgə keçir, qayıdacağıq atıb getdiklərimizə,
bir əlində qılınc, sevib unutduqlarımıza,
bir əlində şam... unudub ötdüklərimizə…
Vida Günü
torpaq əvəzinə
mavi sonsuzluqlara
yıxılacağıq üzüqoylu…
