Page 51 - "Xəzər"

Yük Köhnə, tozlu güzgüdə
çatlamış kimsəsizlik.
Üzülmüş payızı alır çiyninə,
Salır budaqlardan bir fani rüzgar. Ya biz doğulmamışıq,
...Burda sevgilərin sabahı yoxdu, ya ömür çoxdan keçib,
Burda görüşlər var, ayrılıqlar var...
Bu çarəsiz yoxluğa
Burda küləklərin mayası ahdan, ağlayır kimsə gizli.
yaşılı yandırır, sarını tökür.
Gəlir qismətimiz bir olan haqdan, Kimsə gizli ağlayır...
Gücünə görədi hamının yükü... biz yenə də susuruq...

Son Koruq, karıq, bilmirəm,
bəlkə də lap biz lalıq.
Çıxdı sinədən son nəfəs,
üzülmüş can azad oldu. Biz Tanrıya uzanan əllərə sarı gələn
Elə bil ki, bir dəstə quş ya mübarək bir cavab,
qışdan çıxıb yaza doldu.
ya cavabsız sualıq.
Gül budaqdan qopub getdi
Ruh da gülə hopub getdi. 51
Fələk canı qapıb getdi 2016
nə “al!” oldu, nə “sat!” oldu.
Zahid Sarıtorpaq. Şeirlər
Küləkli qaranlıq

Çırpınır pəncərəmdə
bir küləkli qaranlıq

caynağından asılmış
bir quş kimi çırpınır.

Nə zülməti çökdürür
şamın ölgün işığı,

Nə də ki, pəncərənin
titrək aynası sınır.

Yellənir boz tavanda
hisli hörümçək toru,