Page 143 - "Xəzər"
P. 143
DİMİR DANİLENKO Tərcümə: Zahid Sarıtorpaq
İyirmi ildən sonra körpü
Ömrünün iyirmi ilini ver mənə
Onlardan bir körpü düzəldim.
Və sən keçəsən
bizi ayıran illərin
uçurumu üstündən.
Gözləri yumulu yaxınlaşasan,
yıxılasan ağuşuma
və pıçıldayasan:
“Artıq heç nə qorxutmur məni”.
Daşı sevmək 143
2017
Soyuq baxışların buzladır,
amma ürəyimdə alışan hisslərimi “Yəni bilmirsən? – rişxəndlə cavab Vladimir Danilenko. Şeirlər
çətin dondurar. verirsən. –
Qorxursan ki, bu alov Daşın qəlbi yoxdu.
daş qılafını qırar. Daşlar soyuqdu.”
“Mənə toxunma – xahiş edirsən, – Halsızlaşıb susuram,
soyuq vücuduma nəzarəti itirərəm Baxıram qonur gözlərinə,
yoxsa. Soyuq gerçəkliyə qayıdıram.
cismim – bəyaz Karrar mərməridi Anlayıram ki, bu, yuxu deyil yenə,
gözlərim – qəhvəyi yəşəm daşıdı, Bilirəm ki, daşsan.
dişlərim – dağ bülluru, Nə can verib dirildə bilərəm səni,
saçlarım – qara əqiqlə qoşadı, Nə ata bilərəm.
ürəyim yaqutdandı – soyuq və qırmızı Səni zülmlə daşımalı,
çalarla bərq vurar sənə. əzab çəkməliyəm yəni.
Mən bahalıyam.
Ancaq varlı kolleksiyaçıların Amma bəzən
əli yetər mənə.” dodaqlarım soyuq mərməri öpər,
daş qarnını sığallayan barmaqlarım
“Bəs qəlbin? Qəlbin nədəndi?” – qalların, midiyalıların kip örtülü qapısına
pıçıldayıram. bənzər
Həyəcanla qaşlarını çatırsan cisminə toxununca,
Praksitelin tişəsindən çıxmış sən bir həzz içində çığırırsan,
Afroditaya oxşayırsan. daş qılafın uçub tökülür,
İyirmi ildən sonra körpü
Ömrünün iyirmi ilini ver mənə
Onlardan bir körpü düzəldim.
Və sən keçəsən
bizi ayıran illərin
uçurumu üstündən.
Gözləri yumulu yaxınlaşasan,
yıxılasan ağuşuma
və pıçıldayasan:
“Artıq heç nə qorxutmur məni”.
Daşı sevmək 143
2017
Soyuq baxışların buzladır,
amma ürəyimdə alışan hisslərimi “Yəni bilmirsən? – rişxəndlə cavab Vladimir Danilenko. Şeirlər
çətin dondurar. verirsən. –
Qorxursan ki, bu alov Daşın qəlbi yoxdu.
daş qılafını qırar. Daşlar soyuqdu.”
“Mənə toxunma – xahiş edirsən, – Halsızlaşıb susuram,
soyuq vücuduma nəzarəti itirərəm Baxıram qonur gözlərinə,
yoxsa. Soyuq gerçəkliyə qayıdıram.
cismim – bəyaz Karrar mərməridi Anlayıram ki, bu, yuxu deyil yenə,
gözlərim – qəhvəyi yəşəm daşıdı, Bilirəm ki, daşsan.
dişlərim – dağ bülluru, Nə can verib dirildə bilərəm səni,
saçlarım – qara əqiqlə qoşadı, Nə ata bilərəm.
ürəyim yaqutdandı – soyuq və qırmızı Səni zülmlə daşımalı,
çalarla bərq vurar sənə. əzab çəkməliyəm yəni.
Mən bahalıyam.
Ancaq varlı kolleksiyaçıların Amma bəzən
əli yetər mənə.” dodaqlarım soyuq mərməri öpər,
daş qarnını sığallayan barmaqlarım
“Bəs qəlbin? Qəlbin nədəndi?” – qalların, midiyalıların kip örtülü qapısına
pıçıldayıram. bənzər
Həyəcanla qaşlarını çatırsan cisminə toxununca,
Praksitelin tişəsindən çıxmış sən bir həzz içində çığırırsan,
Afroditaya oxşayırsan. daş qılafın uçub tökülür,
