Page 211 - "Xəzər" 4/2016
P. 211
ləsmək bəhanəsilə onu tərk etməyə xoş deyildi, qızın üzərinə kölgə salırdı. 211
məcbur qalacam, halbuki hələ heç za- Hətta əsl Portağal Qız da sağa-sola 2016
man bir belə vaxt ehtiyatım olmamışdı. boylanmamalıdı.
İntəhası, darmacalda nitq qabiliyyətimi Yusteyn Qorder. Portağal qız
itirib qəzaya uğramışdım. Pit Xeynin1 “Portağal?” – soruşur.
misralarını xatırladım: “İndi yaşamır- İndi onun təbəssümü cənubdan,
sansa, demək, ölüsən bu an. De görək: özü də birbaşa Saxaradan əsən sirokko
dirisənmi? Cavab ver: yaşayırsan?” küləyi kimi istidir.
“Məhz portağal, – deyirəm. – Qren-
Hə, yaşayırdım və cavabı qətiyyən landiyaya xizəklə ikinəfərlik yürüş”.
ləngitmək olmazdı, çünki bu vaxtacan, Ayaq saxlayır. Başa düşmürəm bu
ümumiyyətlə, yaşamamışdım. İçim söhbəti davam etdirmək istəyir, ya yox.
sevincdən aşıb-daşır. Fikirləşməyə Bəlkə, düşünür ki, onu Qrenlandiyaya
macal tapmadan deyirəm: “Bəs Qren- təhlükəli səyahətə dəvət edirəm? Amma
landiya necə, bəyəm sən ora hazırlaş- bu vaxt yenidən başını dikəldib zəndlə
mamısan?” mənə baxır, baxışları üzümdə gəzişir,
qara gözləri sanki dil açıb soruşur:
Bu çox səfeh səslənir. Qız gözlərini “Bu sənsən, eləmi?”
döyür: “Mən tamam başqa tərəfdə Başımı tərpədib təsdiqləyirəm,
yaşayıram”. hərçənd sualı düzgün başa düşdüyümə
əmin deyiləm, çünki onu əlindəki iri
Nəhayət, mənə çatır ki, o, paytaxt portağal paketiylə tramvayda məndən
Oslonun eyniadlı rayonunu nəzərdə başqa çoxları görmüşdü. Ancaq qız
tutur. Ayıb olsun mənə! Di gəl, kor kimi sanki yadına salmağa çalışaraq əlavə
tutduğumu buraxmıram. “Mən Qren- edir: “O vaxt tramvayda məni itələyən
landiya buzlağını nəzərdə tuturam. sən idin, doğrudumu?”
Səkkiz it qoşulmuş kirşə, on kilo da Yenə başımı tərpədib təsdiqləyirəm.
portağal”. “Bədbəxt nisse!” – qız gülümsəyir.
“Hə, – deyirəm, – indi o nisse sənin
O gülümsədi, ya mənə belə gö- portağallarının haqqını ödəmək istəyir”.
ründü? Portağal Qız ürəkdən gülür, deyəsən,
belə bir dönüşü qəti gözləmirdi. Başını
Qəfildən ağlıma gəlir ki, ola bilsin, yana əyib deyir: “Unut getsin. Onda
bu qız tramvaydakı hadisəni çoxdan sən elə qəşəng idin ki”.
unudub. Bunu düşünəndə yer ayağımın Bağışla ki, əhvalatı yenə yarımçıq
altından qaçır, eyni vaxtda da yüngüllük qoyuram, Georq, istəyirəm bir düyünü
hiss edirəm. Baxmayaraq ki, cəmisi ay açmaqda səndən köməyini xahiş edim.
yarım əvvəl mənim ucbatımdan öz Yəqin, özün də görürsən ki, məndə
portağal paketini yerə salmışdı; qabaq- nəsə uzlaşmır. Portağal Qız ilk görüşü-
lar heç vaxt görüşməmişdik və bizim o müzdə mənə zəndlə baxmışdı, ağzına-
görüşümüz cəmisi bir neçə saniyə can dolu tramvayda, sanki məni bütün
çəkmişdi.
Amma Karl Yuxan küçəsindəki görü-
şümüz onun yadında olmalıdır! Yoxsa
kafedə yad kişinin əlindən yapışıb otur-
maq onda adət halını alıb? Bu fikir qəti
1 Пит Хейн (1905-1906) – мяшщур Данимарка шаири
məcbur qalacam, halbuki hələ heç za- Hətta əsl Portağal Qız da sağa-sola 2016
man bir belə vaxt ehtiyatım olmamışdı. boylanmamalıdı.
İntəhası, darmacalda nitq qabiliyyətimi Yusteyn Qorder. Portağal qız
itirib qəzaya uğramışdım. Pit Xeynin1 “Portağal?” – soruşur.
misralarını xatırladım: “İndi yaşamır- İndi onun təbəssümü cənubdan,
sansa, demək, ölüsən bu an. De görək: özü də birbaşa Saxaradan əsən sirokko
dirisənmi? Cavab ver: yaşayırsan?” küləyi kimi istidir.
“Məhz portağal, – deyirəm. – Qren-
Hə, yaşayırdım və cavabı qətiyyən landiyaya xizəklə ikinəfərlik yürüş”.
ləngitmək olmazdı, çünki bu vaxtacan, Ayaq saxlayır. Başa düşmürəm bu
ümumiyyətlə, yaşamamışdım. İçim söhbəti davam etdirmək istəyir, ya yox.
sevincdən aşıb-daşır. Fikirləşməyə Bəlkə, düşünür ki, onu Qrenlandiyaya
macal tapmadan deyirəm: “Bəs Qren- təhlükəli səyahətə dəvət edirəm? Amma
landiya necə, bəyəm sən ora hazırlaş- bu vaxt yenidən başını dikəldib zəndlə
mamısan?” mənə baxır, baxışları üzümdə gəzişir,
qara gözləri sanki dil açıb soruşur:
Bu çox səfeh səslənir. Qız gözlərini “Bu sənsən, eləmi?”
döyür: “Mən tamam başqa tərəfdə Başımı tərpədib təsdiqləyirəm,
yaşayıram”. hərçənd sualı düzgün başa düşdüyümə
əmin deyiləm, çünki onu əlindəki iri
Nəhayət, mənə çatır ki, o, paytaxt portağal paketiylə tramvayda məndən
Oslonun eyniadlı rayonunu nəzərdə başqa çoxları görmüşdü. Ancaq qız
tutur. Ayıb olsun mənə! Di gəl, kor kimi sanki yadına salmağa çalışaraq əlavə
tutduğumu buraxmıram. “Mən Qren- edir: “O vaxt tramvayda məni itələyən
landiya buzlağını nəzərdə tuturam. sən idin, doğrudumu?”
Səkkiz it qoşulmuş kirşə, on kilo da Yenə başımı tərpədib təsdiqləyirəm.
portağal”. “Bədbəxt nisse!” – qız gülümsəyir.
“Hə, – deyirəm, – indi o nisse sənin
O gülümsədi, ya mənə belə gö- portağallarının haqqını ödəmək istəyir”.
ründü? Portağal Qız ürəkdən gülür, deyəsən,
belə bir dönüşü qəti gözləmirdi. Başını
Qəfildən ağlıma gəlir ki, ola bilsin, yana əyib deyir: “Unut getsin. Onda
bu qız tramvaydakı hadisəni çoxdan sən elə qəşəng idin ki”.
unudub. Bunu düşünəndə yer ayağımın Bağışla ki, əhvalatı yenə yarımçıq
altından qaçır, eyni vaxtda da yüngüllük qoyuram, Georq, istəyirəm bir düyünü
hiss edirəm. Baxmayaraq ki, cəmisi ay açmaqda səndən köməyini xahiş edim.
yarım əvvəl mənim ucbatımdan öz Yəqin, özün də görürsən ki, məndə
portağal paketini yerə salmışdı; qabaq- nəsə uzlaşmır. Portağal Qız ilk görüşü-
lar heç vaxt görüşməmişdik və bizim o müzdə mənə zəndlə baxmışdı, ağzına-
görüşümüz cəmisi bir neçə saniyə can dolu tramvayda, sanki məni bütün
çəkmişdi.
Amma Karl Yuxan küçəsindəki görü-
şümüz onun yadında olmalıdır! Yoxsa
kafedə yad kişinin əlindən yapışıb otur-
maq onda adət halını alıb? Bu fikir qəti
1 Пит Хейн (1905-1906) – мяшщур Данимарка шаири
