Page 665 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 665

Seyid Höseyn


            qәdәr adәt etmişdilәr ki, artıq belә şeylәrә alışmışdılar. Fәqәt bir hadisә bu
            küçәnin hәyatında “fövqәladә” hesab edildi.
                Mürsәqulunu bu küçәdә hәr kәs sevirdi; çünki Mürsәqulu nә qәdәr
            igid, cәsur idisә dә, bir o qәdәr namuslu, haqsız işә razı olmayan bir adam
            idi; Hacı Aslanın paroxodunda muzdur idi. Aldığı maaşla iki ailәni: özünü,
            iki yetimi ilә dul bacısını saxlayırdı.
                Mәhәllә içәrisindә Hacı Aslanın vә adamlarının haqsız hәrәkәtlәrinә
            yalnız Mürsәqulu etiraz edәrdi. Dәfәlәrlә Hacı Aslanın adamlarının yapmaq
            istәdiklәri “bir işi” pozmuş vә mane olmuşdu. Hәtta bir-iki kәrә tәkbaşına
            onlar ilә çarpmış, heç birisindә mәğlub olmamışdı.
                Hacı Aslan hәr zaman Mürsәqulunun cәsarәt vә mәharәtini tәqdir
            edәrdi. Onu özünün “adamları” sırasına daxil etmәk fikrindә idi. Mürsәqulu
            Hacı Aslanın bu barәdә olan tәkliflәrini qәbul etmәmişdi. O, namusu ilә
            yaşamaq, әlinin әmәyi ilә keçinmәk istәyirdi. Bunun üzәrinә Hacı onu öz  89
            paroxodundan xaric etdirmişdi. Mәqsәdi Mürsәqulunu maddi cәhәtdәn
            sıxmaq idi. Onun bu tәdbiri Mürsәquluya az tәsir etmişdi, çünki o, özünә
            başqa bir iş tapmışdı.
                Hacı Aslan ömründә birinci dәfә idi ki, istәdiyini yapa bilmirdi.
            Mürsәqulunun әzmi onun bacarığı qarşısında sınmışdı. Hacı Aslan, belәliklә,
            çıxılmaz bir mövqedә qalırdı. Mürsәqulunun xalq arasında get-gedә nüfuzu
            artırdı. O, mәhәllәdә bir “bidәt” qoyurdu. Bir az sonra başqaları da tapıla
            bilәrdi ki, Hacı Aslanın, daha doğrusu, “öz ağalarının” sözündәn vә әmrin -
            dәn çıxa idi. Hacı Aslanın burada görәcәyi iş “iki” ola bilmәzdi. Mür -
            sәqulunu, başqalarına da “ibrәt” olmaq üçün ortadan qaldırmaq! Hәr halda,
            onun vücudu ortadan qalxmalı idi. Bu, bir o qәdәr müşkül iş deyildi. Bunun
            üçün Hacının bir “işarәsi” kafi idi.
                Orucluq günlәrinin birindә, xalq mәscid moizәsindәn dağılarkәn, Hacı
            Aslanın adamlarından dördü qәfildәn, әllәri silahlı Mürsәqulunun üzәrinә
            hücum etmişdilәr. Mürsәqulu yaralanmış, yerә yıxılmışdı. Qatillәri onun
            nәfәsini kәsmәk istәyirdilәr. Fәqәt Mürsәqulu öz canını çox da ucuz tәslim
            etmәk istәmirdi.
                Yaralı halında, daşıdığı silahı ilә müqabilәdә bulunurdu. Mәscid
            qarşısında böyük bir atışma davam edirdi. Bir neçә kәnar adam yara -
            lanmışdı.
                Hacı Aslanın yapdırdığı bu “әmәliyyat” nәticәsindә ortada dörd cansız
            cәsәd qalmışdı. Bunların birisi Mürsәqulu, ikincisi tamamilә yoldan keçәn
            bitәrәf bir adam, ikisi dә Mürsәqulunun qatillәri...
                Әslinә baxdıqda, bu hadisә bir o qәdәr böyük deyildi. Bu küçәnin
            hәyatında belә atışmalar çox görülmüşdü. Habelә nәticәsindә iki-üç adamın
   660   661   662   663   664   665   666   667   668   669   670