Page 651 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 651
Mÿmmÿd Sÿid Ordubadi
verdi. Lakin qarşısında yağ, pendir, ağ çörәk, ağzı açılmış konserv qutuları,
qızarmış әt parçaları, isti kakao görәndәn sonra bunu da bir yuxu hesab
edәrәk, iştaha ilә yemәyә başladı.
Körpә dә üstünü açmışdı. O, tәpik ilә Veranın böyründәn vurduğu za -
man Vera diksinib arxasına baxdı. Körpә ayaqlarını oynadaraq tәrpәnәndә,
Vera onun üzünә diqqәtlә baxdı vә dәlicәsinә körpәni qucaqlayıb:
– Vovka, Vovka! Qardaşım? – deyәrәk bağrına basdı vә ağladı. Serjant
Veraya ata-anasının faşistlәr tәrәfindәn öldürüldüyünü xәbәr vermәdi.
Ancaq öz arvadına yazdığı mәktubda belә bir cümlә var idi:
“Nataşa, sәni tәbrik edirәm, indi bizim sәkkiz yaşında Vera adlı gözәl
bir qızımız, dördaylıq Vovka adlı totuq bir oğlumuz var”.
75
