Page 487 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 487
Vaqif Bÿhmÿnli
onu göndәr!
Әvvәlim toz,
Bu günüm boz...
Heç olmasa
sonu göndәr!
Zülm olarmı bu qәdәr? –
Tәnhalıq da bezar olub
qaçar indi otağımdan...
Nә qәdәr tәk,
Nә qәdәr tәk, İlahi? –
Heç olmasa ölüm göndәr;
öpüm qönçә dodağından, 487
yer eliyim ona tәmiz,
әl dәymәmiş yatağımda!
Can
Daha ağlım kәsir, nәdir qandığım
hәr anı ağ-qara, haça canımdan?
Mәnim baba canım...
nәnә sandığı;
Bilirsәn nәlәr var qoca canımda?!
Sarıdı, kürәndi, hәbәşdi canım,
hamıya bәnzәrәm...
bәnzәrim yoxdu.
Xalça, yorğan yüklü fәrmәşdi canım –
İçimdәn kimsәnin xәbәri yoxdu.
Dünyanın nә qәdәr sәrvәti varsa
İçimә yığıram, cibim deşikdi.
Mәnim qoca canım sәbir kasası;
Fәqәt sәbrim daşmır, dibim deşikdi.
Bir tayı sevincdi, bir tayı qәmdi –
Çiynimdәn asılan xurcundu canım.
