Page 419 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Musa ßlÿkbÿrli

Mәn belә Allaha bәndә olmuram...

Göz açdığım gündәn gözüm yaşlıdı,
Ağrıdan, әzabdan gendә olmuram.
Taleyim qaranlıq, yolum daşlıdı,
Vallah düz-әmәlli gündә olmuram.

Ümmanı, dәryası kükrәyir, daşır,
Bu yurdun sәrvәti başından aşır.
Xәmiri qıcqırır, tabağı daşır,
Heyif, duvağında kündә olmuram.

Bir ucdan talayır, bir ucdan sökür, 419
Tanrı verdiyini gözümdәn tökür.
İlham da buludtәk üstümә çökür,
Tövrdәn çıxıram, yöndә olmuram.

Dünyada hәr kәsә bir cür nәf düşür,
Kimә zillәt düşür, kimә kef düşür.
Cәrgәdә hәmişә yerim sәhv düşür,
Arxada oluram, öndә olmuram.

Dirilik suyundan içmәyәn şeirim,
Keçilmәz sәdlәri keçmәyәn şeirim.
Ay dilә-dodağa köçmәyәn şeirim,
Sәn harda olmursan, mәn dә olmuram.

Çinlәyib üst-üstdә dәrdi cәm verib,
Qismәti, ruzini, sәbri kәm verib.
Mәnә dirigözlü cәhәnnәm verib,
Mәn belә Allaha bәndә olmuram.