Page 70 - "Xəzər"
P. 70
Həmid ibn Abbas (Həbib ibn və sonuncu dəfə kötüyün üstünə enir.
Müsəlləmə astadan). Uzatmayın, hök- Bağırtı səsləri.
mü icra edin!
Qeybdən səda: Әn əl-Həqq!!!
Həbib ibn Müsəlləmin işarəsi ilə Cəlladın Şimşək çaxıntıları. Adamlar dəhşət içində
baltası aşağı enir. göyə baxırlar. “Bismillah” deyən hürkü dolu
Dizi üstə oturdulmuş Mənsurun ayaqları səslər eşidilir. Həmid ibn Abbas və
topuqlarından vurulur. əyanları sıçrayıb ayağa qalxırlar, vahimədən
İzdihamdan bağırtı səsləri. Əbu Bəkr əş-Şibli böyümüş gözlərlə göylərə zillənirlər.
üzünü tutub kürsüdən Külək uğultusu. Külək “ən əl-Həqq!” sədasını
kənarlaşır. məkan boyu əsdirir.
Mənsur (ağrıdan bükülür, heysiz İnsanlar vahimə içində ətrafa boylanırlar.
halda Əbül Qasım əl-Cüneydə). Әbül Sultan İbrahim (ağlar səslə). Siz
Qasım!.. (Meydana sakitlik çökür.) neylədiniz?.. (İzdiham aralanır.)
Ağrının insanı ucaltmaq qüdrəti yoxdu,
Sultan İbrahim heysiz addımlarla edam
bil! (Ağrıdan titryə-titrəyə göylərə) kürsüsünə yaxınlaşır,
70 Sevgilimə qəlbimin gözləri ilə nəzər Mənsurun qana bələnmiş cəsədinə baxır.
Meydana sakitlik çökür. Həmid ibn Abbas
2015 saldım... O: “sən kimsən?” dedi… Mən:
“sən!” dedim… (başı sinəsinə asılır.) sarsılmış halda aramla
taxtına çökür.
İzdihamdan səslər: Ay Allah, sən
özün rəhm elə! Sultan İbrahim (hüznlə adamlara).
Lə iləhə illəllah! Qarşınızda dayanan bu dilənçi-dərviş
Mənsur (ağrıdan titrəyə-titrəyə uzaq bir vaxtlar bu məmləkətin padşahı Sul-
tan İbrahimdi!..
boşluqlara). Ey uca! (Səsi enir) Mənə
cavab ver! (Var qüvvəsini toplayırsa
da, səsi zəifləyir) Elə bir günah varmı İzdihamdan heyrət səsləri.
ki, içində iman olmasın?.. (Meydana
sakitlik çökür. Səsi məkanı bürüyür, İzdihamdan heyrət dolu səslər.
səsləri eşidilməz edir.) Elə bir iman Bu… odu! Sultanımız İbrahimdi!
varmı ki, içində günah olmasın?..
Sultan…
A.Məsud. Mənsur Həllac Şimşək çaxıntıları. Sultan İbrahim!
Sultan İbrahim (əlini yuxarı qaldırır.
Mənsur (qəfildən ağrı hiss etmirmiş Meydana sakitlik çökür). İndi qarşınızda
kimi dikəlir, öz səsinə oxşamayan ilahi dayanan dilənçilər dilənçisi, yolçu
sədayla). Әn əl-Həqq!!! (Şimşək «ən İbrahim söz deyəcək. (Asta külək
əl-Həqq» kəlməsi ilə bir çaxır.) uğultusu) Әgər bu “ən əl-Həqq” kəlməsi
ağacdan gəlsəydi, siz onun qarşısında
İzdihamdan heyrət səsləri. Musiqi. diz çökərdiniz. “Bu ağac müqəddəsdi”
deyib ona baş əyərdiniz. Mənsuru isə,
Adamlar vahimə içində geri ölümə məhkum etdiniz. (Adamlar
çəkilirlər. Həbib ibn Müsəlləmin işarəsi ilə başlarını aşağı salırlar) Amma bu
cəlladın baltası havaya qalxır
Müsəlləmə astadan). Uzatmayın, hök- Bağırtı səsləri.
mü icra edin!
Qeybdən səda: Әn əl-Həqq!!!
Həbib ibn Müsəlləmin işarəsi ilə Cəlladın Şimşək çaxıntıları. Adamlar dəhşət içində
baltası aşağı enir. göyə baxırlar. “Bismillah” deyən hürkü dolu
Dizi üstə oturdulmuş Mənsurun ayaqları səslər eşidilir. Həmid ibn Abbas və
topuqlarından vurulur. əyanları sıçrayıb ayağa qalxırlar, vahimədən
İzdihamdan bağırtı səsləri. Əbu Bəkr əş-Şibli böyümüş gözlərlə göylərə zillənirlər.
üzünü tutub kürsüdən Külək uğultusu. Külək “ən əl-Həqq!” sədasını
kənarlaşır. məkan boyu əsdirir.
Mənsur (ağrıdan bükülür, heysiz İnsanlar vahimə içində ətrafa boylanırlar.
halda Əbül Qasım əl-Cüneydə). Әbül Sultan İbrahim (ağlar səslə). Siz
Qasım!.. (Meydana sakitlik çökür.) neylədiniz?.. (İzdiham aralanır.)
Ağrının insanı ucaltmaq qüdrəti yoxdu,
Sultan İbrahim heysiz addımlarla edam
bil! (Ağrıdan titryə-titrəyə göylərə) kürsüsünə yaxınlaşır,
70 Sevgilimə qəlbimin gözləri ilə nəzər Mənsurun qana bələnmiş cəsədinə baxır.
Meydana sakitlik çökür. Həmid ibn Abbas
2015 saldım... O: “sən kimsən?” dedi… Mən:
“sən!” dedim… (başı sinəsinə asılır.) sarsılmış halda aramla
taxtına çökür.
İzdihamdan səslər: Ay Allah, sən
özün rəhm elə! Sultan İbrahim (hüznlə adamlara).
Lə iləhə illəllah! Qarşınızda dayanan bu dilənçi-dərviş
Mənsur (ağrıdan titrəyə-titrəyə uzaq bir vaxtlar bu məmləkətin padşahı Sul-
tan İbrahimdi!..
boşluqlara). Ey uca! (Səsi enir) Mənə
cavab ver! (Var qüvvəsini toplayırsa
da, səsi zəifləyir) Elə bir günah varmı İzdihamdan heyrət səsləri.
ki, içində iman olmasın?.. (Meydana
sakitlik çökür. Səsi məkanı bürüyür, İzdihamdan heyrət dolu səslər.
səsləri eşidilməz edir.) Elə bir iman Bu… odu! Sultanımız İbrahimdi!
varmı ki, içində günah olmasın?..
Sultan…
A.Məsud. Mənsur Həllac Şimşək çaxıntıları. Sultan İbrahim!
Sultan İbrahim (əlini yuxarı qaldırır.
Mənsur (qəfildən ağrı hiss etmirmiş Meydana sakitlik çökür). İndi qarşınızda
kimi dikəlir, öz səsinə oxşamayan ilahi dayanan dilənçilər dilənçisi, yolçu
sədayla). Әn əl-Həqq!!! (Şimşək «ən İbrahim söz deyəcək. (Asta külək
əl-Həqq» kəlməsi ilə bir çaxır.) uğultusu) Әgər bu “ən əl-Həqq” kəlməsi
ağacdan gəlsəydi, siz onun qarşısında
İzdihamdan heyrət səsləri. Musiqi. diz çökərdiniz. “Bu ağac müqəddəsdi”
deyib ona baş əyərdiniz. Mənsuru isə,
Adamlar vahimə içində geri ölümə məhkum etdiniz. (Adamlar
çəkilirlər. Həbib ibn Müsəlləmin işarəsi ilə başlarını aşağı salırlar) Amma bu
cəlladın baltası havaya qalxır
