Page 190 - "Xəzər"
P. 190
olaraq, başını tərpətdi. İkisi də konyak – Açıq danışa bilərik? – o soruşdu.
içdi. Bundan sonra Kumir söhbətinə davam – Әlbəttə, buyurun.
etdi: – İki saat təkbətək danışacağıq,
– O gün “Moskviç”i Kuznetski körpüsünə razısan?
doğru qovur və gedə-gedə fikirləşirdim – Razıyam, ancaq danışıqlar zamanı
ki, ya məni işdən çıxaracaqlar, ya da gərək heç kimdən asılı olmayasan.
Kosıginin adından nəsə başqa bir qərar – Açıq danışmaqdan çəkinirsən?
verəcəklər. – Məgər siz çəkinmirsiniz?
– Mənim bütün telefonlarım söndürülüb.
İlk görüşümüzü xatırlayırsan? Onda sənə
RSFSR Mədəniyyət İdarəsi, demişdim: “Susmazdan əvvəl danışmaq
1965-ci il lazımdır”.
– Hə, siz Georgi İvanovdan sitat
gətirmişdiniz.
Növbəti hadisə, ola bilsin, heç baş – Elədir, elədir… Onun özündən.
verməmişdi. Görünür, bu, “uydurulmuş” Deməli, şərtləşdik: iki saat heç nədən
190 səhnəymiş. Bəs, bu, onun nəyinə lazımdı? qorxmaq lazım deyil. Utanma, çəkinmə.
Yəqin ki, quruluşçu rejissor və fantaziyaya Fikirlərini açıq söylə.
– Mən utanıb-eləmirəm.
2016 meyilli olması, həvəs və ehtiras onu bu
– Lap yaxşı! De görüm, müdir olduğum
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım uydurmaya sövq etmişdi. Taqanka akt- müddətdə sənə heç bir köməyim
yorlarının çoxu bunu başa düşür, həmin dəyməyib? Teatrın işləməsi və inkişaf
məsələyə günəşdəki ləkə kimi yanaşırdılar etməsi üçün əlimizdən gələni etmişik. Özü
– günəş ləkələrinin kölgəsi olmur. də bu münasibət, sadəcə xoş niyyətdən
doğmayıb, biz bilirik, belə bir teatra
Həmin gün Yuri Petroviç Mədəniyyət Moskvanın ehtiyacı var. Niyə susursan?
İdarəsindən qayıtmışdı. Hava bürkülü Axı biz də səfeh işlərlə məşğul olmuruq.
olduğu üçün pencəyini çıxardı. Çəhrayı Nəyisə nəzərdən qaçırsaq, dərimizə saman
köynəyinin qoltuqlarının altında tər ləkələri təpərlər. Utanma, de. Doğrudanmı bizim
görünürdü. idarə teatrlara kömək eləyə bilmir?
– Oradan gəlirəm. Müdirlə görüşdüm. – Hə.
– Nəsə olub? – səhnədə məşq edən – Səmimi sözündür?
aktyorlar narahat oldu.
Kumir nəfəsini dərib bir müddət susdu, – Özünüz dediniz ki, səmimi danışaq.
sonra həvəslə danışmağa başladı: – Fikirləşirsən ki, biz heç kimə lazım
– Deməli, belə: Mədəniyyət İdarəsi deyilik? Niyə belə fikirləşirsən? Sənin
müdirinin otağında oturmuşduq, katibəsi teatrına inanmışam, uğur qazanmasını
bizə çay və qoğal gətirdi. Müdir katibəyə istəmişəm.
dedi ki, bütün telefonları söndürsün, heç – Hörmətli Boris İvanoviç, siz çox gözəl
kəsi onunla calamasın. şahmatçısınız, mən isə ortabab. Amma
– Yuri Petroviçlə söhbətimiz var, başa Alyoxin ikimizdən də yaxşı oynayırdı.
düşdün? Bununla razısınız?
Katibə otaqdan çıxıb, qapını arxasınca – Razıyam, Alyoxin ikimizdən də
örtdü. yaxşıdır.
içdi. Bundan sonra Kumir söhbətinə davam – Әlbəttə, buyurun.
etdi: – İki saat təkbətək danışacağıq,
– O gün “Moskviç”i Kuznetski körpüsünə razısan?
doğru qovur və gedə-gedə fikirləşirdim – Razıyam, ancaq danışıqlar zamanı
ki, ya məni işdən çıxaracaqlar, ya da gərək heç kimdən asılı olmayasan.
Kosıginin adından nəsə başqa bir qərar – Açıq danışmaqdan çəkinirsən?
verəcəklər. – Məgər siz çəkinmirsiniz?
– Mənim bütün telefonlarım söndürülüb.
İlk görüşümüzü xatırlayırsan? Onda sənə
RSFSR Mədəniyyət İdarəsi, demişdim: “Susmazdan əvvəl danışmaq
1965-ci il lazımdır”.
– Hə, siz Georgi İvanovdan sitat
gətirmişdiniz.
Növbəti hadisə, ola bilsin, heç baş – Elədir, elədir… Onun özündən.
verməmişdi. Görünür, bu, “uydurulmuş” Deməli, şərtləşdik: iki saat heç nədən
190 səhnəymiş. Bəs, bu, onun nəyinə lazımdı? qorxmaq lazım deyil. Utanma, çəkinmə.
Yəqin ki, quruluşçu rejissor və fantaziyaya Fikirlərini açıq söylə.
– Mən utanıb-eləmirəm.
2016 meyilli olması, həvəs və ehtiras onu bu
– Lap yaxşı! De görüm, müdir olduğum
Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım uydurmaya sövq etmişdi. Taqanka akt- müddətdə sənə heç bir köməyim
yorlarının çoxu bunu başa düşür, həmin dəyməyib? Teatrın işləməsi və inkişaf
məsələyə günəşdəki ləkə kimi yanaşırdılar etməsi üçün əlimizdən gələni etmişik. Özü
– günəş ləkələrinin kölgəsi olmur. də bu münasibət, sadəcə xoş niyyətdən
doğmayıb, biz bilirik, belə bir teatra
Həmin gün Yuri Petroviç Mədəniyyət Moskvanın ehtiyacı var. Niyə susursan?
İdarəsindən qayıtmışdı. Hava bürkülü Axı biz də səfeh işlərlə məşğul olmuruq.
olduğu üçün pencəyini çıxardı. Çəhrayı Nəyisə nəzərdən qaçırsaq, dərimizə saman
köynəyinin qoltuqlarının altında tər ləkələri təpərlər. Utanma, de. Doğrudanmı bizim
görünürdü. idarə teatrlara kömək eləyə bilmir?
– Oradan gəlirəm. Müdirlə görüşdüm. – Hə.
– Nəsə olub? – səhnədə məşq edən – Səmimi sözündür?
aktyorlar narahat oldu.
Kumir nəfəsini dərib bir müddət susdu, – Özünüz dediniz ki, səmimi danışaq.
sonra həvəslə danışmağa başladı: – Fikirləşirsən ki, biz heç kimə lazım
– Deməli, belə: Mədəniyyət İdarəsi deyilik? Niyə belə fikirləşirsən? Sənin
müdirinin otağında oturmuşduq, katibəsi teatrına inanmışam, uğur qazanmasını
bizə çay və qoğal gətirdi. Müdir katibəyə istəmişəm.
dedi ki, bütün telefonları söndürsün, heç – Hörmətli Boris İvanoviç, siz çox gözəl
kəsi onunla calamasın. şahmatçısınız, mən isə ortabab. Amma
– Yuri Petroviçlə söhbətimiz var, başa Alyoxin ikimizdən də yaxşı oynayırdı.
düşdün? Bununla razısınız?
Katibə otaqdan çıxıb, qapını arxasınca – Razıyam, Alyoxin ikimizdən də
örtdü. yaxşıdır.
