Page 88 - 2017-4

bir-iki pilləkən aşağı düşürərək üstünə ortasından yapışıb son dərəcə ehtiyatla

yüngül yeməklər düzülmüş kiçik stolun qaldırır və bununla sanki demək istəyirdi:

yanına gətirmək istəyirdilər. Ancaq elə “elə kövrəkdir ki, yerə düşsə, sınar”. An-

həmin anda aclıq ustası etirazını bildirir- caq onu qəsdən gizlicə bir az yellətdiyi

di. Düzdür, sümüyü çıxmış əllərini qadın- üçün aclıq ustasının başı bir tərəfə, ayaq-

ların ona tərəf uzanmış əllərinin üstünə ları o biri tərəfə gedirdi və elə bu vəziy-

qoyurdu, intəhası, ayağa durmaq istəmir- yətdə də onu, qorxudan meyit rəngi al-

di. mış qızlara verirdi. Bundan sonra aclıq

Axı niyə qırx gündən sonra aclığı da- ustası heç nə hiss eləmirdi. Başı sinəsinə

yandırmalı idi? Axı o, hələ çox, lap çox əyilir, sanki diyirlənib haradasa, necə gəl-

dözə bilərdi! Niyə məhz indi, aclığın zirvə di dayanırdı. Bədəni elə bil yoxa çıxır,

nöqtəsinə çatanda, daha doğrusu, hələ ayaqları dizdən qatlanıb yerlə sürünür,

tam çatmamış onu dayandırmalı idi?! Nə sanki göydəymiş kimi, dayaq axtarırdı.

üçün onun şöhrətini əlindən alır, aclığı Bədəninin bütün ağırlığı – əslində, heç

davam etdirərək bütün dövrlərin ən yaxşı ağırlıq da qalmamışdı – qadınlardan biri-

aclıq ustası olmağa qoymurdular?! Bəlkə nin üzərinə düşürdü. O da yazıq-yazıq,

88 də, elə ən yaxşısı idi, ancaq niyə imkan nəfəsi təngiyə-təngiyə – bu şərəfli vəzifə-

vermirdilər ki, nəyə qadir olduğunu hamı- ni belə təsəvvür eləməmişdi – imkan da-
2017 ya sübut etsin?! Axı onun ac qalmaq qa- xilində boynunu lap geri çəkirdi ki, heç ol-

biliyyəti sərhəd tanımırdı... Niyə ona hey- masa, aclıq ustasının sifəti ona toxunma-

ran qalan kütlə bu qədər səbirsiz idi?! sın, ancaq alınmırdı, çünki bəxti gətirən

Əgər özü bundan sonra da aclığa dözmə- rəfiqəsi ona kömək etmək əvəzinə, yal-

yi bacarırdısa, kütlə niyə dözə bilmirdi? nız titrəyə-titrəyə kişinin quru sümükdən

Bundan əlavə, yorulmuşdu, samanın başqa heç nə olmayan qolundan tutub

üstündə rahatca oturmuşdu, indi gərək irəliləməklə kifayətləndiyi üçün zaldan qo-

dikəlib ayağa duraydı, süfrəyə tərəf ge- pan şən gülüşlərin sədaları altında ağla-

dəydi... Yeməyin özü bir yana, xörəkləri mağa başlayırdı və yerini əvvəlcədən ha-

təsəvvürünə gətirəndə belə, ürəyi bula- zırlanmış xidmətçiyə təhvil verirdi.

nırdı, ancaq qadınlara hörmət əlaməti ki- Sonra yemək mərasimi başlayırdı:

mi qusmağını güclə saxlayırdı. Üzdən tamaşaçıların diqqətini yayındırmaq üçün

Frans Kafka. aclıq ustası mehriban görünən, əslində isə qəddar inzibatçı zarafat eləyə-eləyə sulu xörək-

olan qadınlara altdan-yuxarı baxıb, nazil- dən az-az yarıyuxulu, huşu özündə ol-

miş boynuna ağırlıq edən balaca başını mayan aclıq ustasının ağzına tökürdü.

bulayırdı. Sonra hər şey təkrar olunurdu: Axırda da tamaşaçıların ünvanına xoş

inzibatçı gəlir, dinməzcə – onsuz da, mu- sözlər söyləyir və bunu elə edirdi ki, guya

siqi danışmağa imkan vermirdi – əllərini hamısını ona aclıq ustası pıçıldayır. Or-

onun başı üzərində göyə qaldırır, sanki kestrin çaldığı tuş tamaşanı tamamlayır,

Tanrıya deyirdi ki, yaratdığına – samanın camaat dağılışırdı və heç kəsin də bun-

üstündə oturan məxluqa, bu binəva şəhi- dan narazı qalmağa haqqı olmurdu. Bəli,

də baxsın. Əslində, aclıq ustası, doğru- onun özündən başqa hamı razı gedirdi.

dan da, şəhid idi, ancaq tamamilə başqa O, müəyyən fasilələrlə uzun illər be-

mənada... Sonra aclıq ustasının nazilmiş ləcə yaşadı. Zahiri şan-şöhrət, hörmət-iz-