Page 173 - 2017-4
P. 173
Merilin. Tobi, məni eşidirsən? Merilin. Mən heç nə eşitmək istəmirəm. 173
Karmaykl. Lənətə gəlmiş mavi. Tobi. Pulumuzu ver, çıxıb gedək. 2017
Merilin. O, mavi deyil! Tobi! Karmaykl. Yox, ikiniz də məni dinlə-
Karmaykl. Amma adı oxşayır! yəcəksiniz. Martin Makdonax. Spokanlı təkqol
Tobi. Belə də bilirdim.
Tobi özünə gəlir, ətrafa boylanır, as- Karmaykl. Bu hadisə düz iyirmi il bundan
tadan inildəyir. əvvəl olub. Vaşinqton ştatının Spokan
şəhərində on yeddi yaşlı bir oğlan yaşayırdı.
Karmaykl. Görürsən? Ağlayıb-sızlayır! Bir dəfə evlərinin yaxınlığında top oynayırdı.
Deyirəm də: mavidir. Bu zaman altı nəfər əclaf ona yaxınlaşdı.
Oğlan o yaramazları tanımırdı. Onlar da
Tobi. Mən mavi deyiləm. oğlanı tanımırdılar. Nə isə, o əclaflar oğlanın
Karmaykl. Bəs göz yaşı tökən kimdir, boynunun ardından tutub, şəhər kənarındakı
mənəm? təpənin yanına, mənzərəli bir yerə gətirdilər.
Tobi. Qulaq as, bəzən mavi olmayanlar Buradan keçən çayın üzərində dəmir yolu
da ağlayır, bunu bilmirdin? Xüsusilə də körpüsü vardı. Onlar heç bir səbəb
onları şkafa salıb, başlarına güllə çaxanda! göstərmədən, heç bir ittiham irəli sürmədən
Karmaykl. Nə? Sənin başına güllə çaxan oğlanın əlini relsin üstünə qoydular… Həmin
mən idim? oğlan mən idim, mən, mən… Onlar oğlanı
Tobi. Yaxşı, güllə başımdan yan keçdi, bərk-bərk tutmuşdular. Oğlan bağırır, çırpınır,
amma nə fərqi var? onların əlindən çıxmaq istəyirdi. Onun yerində
Karmaykl. Adamın başına güllə vurmaq kim olsaydı, çığır-bağır salardı… Uzaqdan
və kənara atəş açmaq – məgər bunlar eyni yük qatarı göründü. Kiçik ağacların arasıyla
şeylərdir? sürünən qatar get-gedə yaxınlaşırdı, o
Tobi. Bəs mən qorxdum axı! əclaflar isə oğlanı tutub buraxmır, qatara
Karmaykl. Qorxmağına dəyərdi, dostum! baxmağa məcbur edirdilər. Amma bu anlarda
Məsələ də elə bundadır! Elə ona görə belə, oğlan inanırdı, ürəyinin dərinliklərində
mavilər kimi ağlayıb-sızlayırsan. ümid edirdi ki, onlar sadəcə zarafat edirlər.
Merilin. Sənin homofobiyan dözülməzdir! Amma onlar zarafat etmirdilər. Dəhşətdən
Budur, əlini gətirmişəm, görürsən? Gedək oğlanın gözləri böyümüşdü, vahiməylə
buradan, Tobi. üstünə gələn qatara baxırdı. Sonra qatar
Tobi. O, sənə beş yüz dolları verdi? oğlanın əlini biləkdən kəsdi… Qanı axan
Merilin. Tobi, tez ol, gedək buradan, oğlan bağıra-bağıra qatarın arxasınca
hər şeyi unudaq getsin. baxırdı: qatar heç kimə, heç nəyə məhəl
qoymadan qərbə doğru, Spokan stansiyası
Krmaykl, nəhayət, bağlamanı açır. tərəfə gedirdi. Əclaflar kəsilmiş əli götürüb
Bağlamadan əyilmiş, quruyub bərkimiş, apardılar. O namərdlər üç yüz yard aralan-
tünd-qəhvəyi rəngə çalan əl çıxır. Karmaykl dıqdan sonra hırıldaya-hırıldaya geri qayıt-
diqqətlə əli nəzərdən keçirərək başını bulayır. dılar və sonra bilirsiniz neylədilər? Onlar
oğlanla vidalaşdılar. Özü də onun öz əli ilə.
Tobi. Yox, etiraz edirəm. Söz danışıqdan Necə deyərlər, əl verib ayrıldılar. Oğlan
keçər. Bu, biznesdir. Biz əli ona qaytarırıq, onları bir daha görmədi. Demək istəyirəm,
o da bizə beş yüz dollar verir. bir müddət görmədi. Necə fikirləşirsiniz, bu
vəziyyətdə oğlan özünü necə hiss edirdi?
Karmaykl. Bu əli necə itirmişdim, bilir-
siniz? Dinləyin, yoxsa beş yüz dolları
görməyəcəksiniz.
Karmaykl. Lənətə gəlmiş mavi. Tobi. Pulumuzu ver, çıxıb gedək. 2017
Merilin. O, mavi deyil! Tobi! Karmaykl. Yox, ikiniz də məni dinlə-
Karmaykl. Amma adı oxşayır! yəcəksiniz. Martin Makdonax. Spokanlı təkqol
Tobi. Belə də bilirdim.
Tobi özünə gəlir, ətrafa boylanır, as- Karmaykl. Bu hadisə düz iyirmi il bundan
tadan inildəyir. əvvəl olub. Vaşinqton ştatının Spokan
şəhərində on yeddi yaşlı bir oğlan yaşayırdı.
Karmaykl. Görürsən? Ağlayıb-sızlayır! Bir dəfə evlərinin yaxınlığında top oynayırdı.
Deyirəm də: mavidir. Bu zaman altı nəfər əclaf ona yaxınlaşdı.
Oğlan o yaramazları tanımırdı. Onlar da
Tobi. Mən mavi deyiləm. oğlanı tanımırdılar. Nə isə, o əclaflar oğlanın
Karmaykl. Bəs göz yaşı tökən kimdir, boynunun ardından tutub, şəhər kənarındakı
mənəm? təpənin yanına, mənzərəli bir yerə gətirdilər.
Tobi. Qulaq as, bəzən mavi olmayanlar Buradan keçən çayın üzərində dəmir yolu
da ağlayır, bunu bilmirdin? Xüsusilə də körpüsü vardı. Onlar heç bir səbəb
onları şkafa salıb, başlarına güllə çaxanda! göstərmədən, heç bir ittiham irəli sürmədən
Karmaykl. Nə? Sənin başına güllə çaxan oğlanın əlini relsin üstünə qoydular… Həmin
mən idim? oğlan mən idim, mən, mən… Onlar oğlanı
Tobi. Yaxşı, güllə başımdan yan keçdi, bərk-bərk tutmuşdular. Oğlan bağırır, çırpınır,
amma nə fərqi var? onların əlindən çıxmaq istəyirdi. Onun yerində
Karmaykl. Adamın başına güllə vurmaq kim olsaydı, çığır-bağır salardı… Uzaqdan
və kənara atəş açmaq – məgər bunlar eyni yük qatarı göründü. Kiçik ağacların arasıyla
şeylərdir? sürünən qatar get-gedə yaxınlaşırdı, o
Tobi. Bəs mən qorxdum axı! əclaflar isə oğlanı tutub buraxmır, qatara
Karmaykl. Qorxmağına dəyərdi, dostum! baxmağa məcbur edirdilər. Amma bu anlarda
Məsələ də elə bundadır! Elə ona görə belə, oğlan inanırdı, ürəyinin dərinliklərində
mavilər kimi ağlayıb-sızlayırsan. ümid edirdi ki, onlar sadəcə zarafat edirlər.
Merilin. Sənin homofobiyan dözülməzdir! Amma onlar zarafat etmirdilər. Dəhşətdən
Budur, əlini gətirmişəm, görürsən? Gedək oğlanın gözləri böyümüşdü, vahiməylə
buradan, Tobi. üstünə gələn qatara baxırdı. Sonra qatar
Tobi. O, sənə beş yüz dolları verdi? oğlanın əlini biləkdən kəsdi… Qanı axan
Merilin. Tobi, tez ol, gedək buradan, oğlan bağıra-bağıra qatarın arxasınca
hər şeyi unudaq getsin. baxırdı: qatar heç kimə, heç nəyə məhəl
qoymadan qərbə doğru, Spokan stansiyası
Krmaykl, nəhayət, bağlamanı açır. tərəfə gedirdi. Əclaflar kəsilmiş əli götürüb
Bağlamadan əyilmiş, quruyub bərkimiş, apardılar. O namərdlər üç yüz yard aralan-
tünd-qəhvəyi rəngə çalan əl çıxır. Karmaykl dıqdan sonra hırıldaya-hırıldaya geri qayıt-
diqqətlə əli nəzərdən keçirərək başını bulayır. dılar və sonra bilirsiniz neylədilər? Onlar
oğlanla vidalaşdılar. Özü də onun öz əli ilə.
Tobi. Yox, etiraz edirəm. Söz danışıqdan Necə deyərlər, əl verib ayrıldılar. Oğlan
keçər. Bu, biznesdir. Biz əli ona qaytarırıq, onları bir daha görmədi. Demək istəyirəm,
o da bizə beş yüz dollar verir. bir müddət görmədi. Necə fikirləşirsiniz, bu
vəziyyətdə oğlan özünü necə hiss edirdi?
Karmaykl. Bu əli necə itirmişdim, bilir-
siniz? Dinləyin, yoxsa beş yüz dolları
görməyəcəksiniz.
