Page 122 - 2017-4

yuKİO MİSİMa Tərcümə: Güldəstə

GÜnəŞ Və
POlaD

Son zamanlar hiss eləyirdim ki,
adına “bədii ədəbiyyat” deyilən
obyektiv sənət növü içimi dol-
duran qəribə bir duyğunun gün işığına

çıxmasına imkan vermir. Mənim artıq iyir-

mi yaşım yoxdur və romantik şair deyi-

ləm (əslində, heç iyirmi yaşımda da ro-

mantik olmamışam). Buna görə də bir

122 xeyli müddət janr axtarışında oldum. Nə-
hayət, etiraf nəsri ilə tənqidi esseistika

2017 arasında yeni janr icad elədim. Bu icadı- ya bilməz. Çoxları hesab eləyir ki, onların

mı, hələ ki, “tənqidi etiraf” adlandırıram. bağçalarına hansısa bir qüvvə hakimdi

Əgər etirafı gecəyə, tənqidi gündüzə bən- və bunu tale adlandırırlar.

zətsək, onda mən haradasa ikisinin ara- Günlərin bir günü bağçama lazımi

sında – axşam ala-toranının dumanlı işı- görkəm vermək qərarına gəldim və ya-

ğında qərar tutacağam. Gəlin adını belə vaş-yavaş işə girişdim. Bağça alətləri qis-

qoyaq: “Alatoranlıqdakı adam”. Hərçənd mində isə günəşdən və poladdan istifadə

təhkiyə birinci şəxsin dilindəndir, amma elədim. Sönməz şöləli işıq və metal po-

qəti fikirləşməyin ki, söhbət şəxsən mən- lad mənim əsas yardımçım oldu. Yaxşı

dən gedir. Bütün sözlər deyiləndən sonra becərilmiş bağçamdakı ağacların barver-

sizinlə “yekun” danışacaq. Hər şey deyi- mə dərəcəsindən asılı olaraq, bədənim

yukio Misima. Günəş və polad lib, bitib. Sizinlə danışan “mən” isə sözlə- getdikcə daha artıq məna kəsb eləməyə

rin hərəkətliliyinə tabe deyil. başladı.

Uzun zaman düşündüm, axı bu “mən” Dəyişiklik bir gecəyə, bir günə hiss

nədi? Belə bir nəticəyə gəlməli oldum ki, olunmadı və şübhəsiz ki, bağı becərmək

o, mənim bədənimin yer üzündə tutduğu fikri öz-özünə yaranmamışdı, onun dərin

məqama uyğundu. “Bədənin dili” – mə- kökləri vardı.

nim təyinatını tapa bilmədiyim bu idi. Uşaqlığımı xatırlayanda anlayıram ki,

Əgər “mən”i evə bənzətsək, bədən demə, mənim söz yaddaşım bədən yad-

evi əhatə edən bağçadı. Şəxsi mülahizə- daşımdan xeyli əvvəl yaranıb. Normal in-

lərimə görə, istəsəm, bağçamı ideal və- sanların həyatı öz bədənini hiss etməklə

ziyyətdə saxlayaram və ya oranı alaq ot- başlayır, daha sonra söz yaranır. Mən

larının basmasına imkan verə bilərəm. əvvəl sözü dərk eləmişəm, bədənim isə

Belə bir seçim azadlığını hər kəs anla- ləngiyir, tərslik eləyirdi. Nəhayət, onunla