Page 99 - 2017-3
P. 99
*** 99
Çəmənlər bir ucdan yaşıllaşanda İllər, insanlar, xalqlar 2017
Şüşəli axşamda şəfəqin izi, əbədi keçib-gedən,
Uzaqda ağaran göylərin üzü axıb gedən sulardı.
Fikrə dalmış kimi göyərir onda. Təbiətin dönük güzgüsündə
Sönmüş bir tonqaldan qalan topa kül ulduzlar – tordu, biz – balıqlarıq,
Ulduz məzarlığı astanasında tanrılar – qaranlıqdakı kabuslardı...
Alov qapısına sovrulan anda
Axan şüalarla süzdükcə süzür. 1915
Bəyaz şama sarı pərvanə uçur,
Budur, sinəsiylə toxunur oda. ***
Batır atəş rəngli kiçik dalğada – Әlimi zəhmətə etibar etdim,
bax, bax, iradəsiz ölür o nə cür... Ağlımı etibar etdim eləcə.
O üzdü əzabın hayqırtısını,
1911–1912 Susmaz ulartılar susdu hər gecə.
Taleyin cizgisi sirdi deyirəm,
*** Mən onu günlərlə vərəqləyirəm.
Yaşıllıqlar içindən Qaşlar həyəcanla dartılır yenə,
maralın buynuzu görünəndə Köhnə qayğılardı üstünə dönən.
qurumuş ağaca oxşayır. Qan da heç vaxt bilmir kirimək nədi,
Sözüm tükənib, ürəyim çılpaqlaşanda Damarda səs-küylə öz işindədi.
deyirlər havalanıb.
1912 1916
*** Velimir Xlebnikov. Şeirlər
Başdan-başa öpüşsən şaxtalarda,
Rusiya!
Göyərir gecə yollar.
Dodaqlar göy ildırımdan tökülüb –
Onların birlikdə göyərməsi var.
Bir cüt dodağın nəvazişindən
Bəzən işıqlanır göy üzü gecə.
Çıxır öz kürkündən, göyərib gedir,
hissiz ildırımlar ötür eləcə.
Ağıllı və qaranlıq gecə isə
bərq vurur...
1921
Çəmənlər bir ucdan yaşıllaşanda İllər, insanlar, xalqlar 2017
Şüşəli axşamda şəfəqin izi, əbədi keçib-gedən,
Uzaqda ağaran göylərin üzü axıb gedən sulardı.
Fikrə dalmış kimi göyərir onda. Təbiətin dönük güzgüsündə
Sönmüş bir tonqaldan qalan topa kül ulduzlar – tordu, biz – balıqlarıq,
Ulduz məzarlığı astanasında tanrılar – qaranlıqdakı kabuslardı...
Alov qapısına sovrulan anda
Axan şüalarla süzdükcə süzür. 1915
Bəyaz şama sarı pərvanə uçur,
Budur, sinəsiylə toxunur oda. ***
Batır atəş rəngli kiçik dalğada – Әlimi zəhmətə etibar etdim,
bax, bax, iradəsiz ölür o nə cür... Ağlımı etibar etdim eləcə.
O üzdü əzabın hayqırtısını,
1911–1912 Susmaz ulartılar susdu hər gecə.
Taleyin cizgisi sirdi deyirəm,
*** Mən onu günlərlə vərəqləyirəm.
Yaşıllıqlar içindən Qaşlar həyəcanla dartılır yenə,
maralın buynuzu görünəndə Köhnə qayğılardı üstünə dönən.
qurumuş ağaca oxşayır. Qan da heç vaxt bilmir kirimək nədi,
Sözüm tükənib, ürəyim çılpaqlaşanda Damarda səs-küylə öz işindədi.
deyirlər havalanıb.
1912 1916
*** Velimir Xlebnikov. Şeirlər
Başdan-başa öpüşsən şaxtalarda,
Rusiya!
Göyərir gecə yollar.
Dodaqlar göy ildırımdan tökülüb –
Onların birlikdə göyərməsi var.
Bir cüt dodağın nəvazişindən
Bəzən işıqlanır göy üzü gecə.
Çıxır öz kürkündən, göyərib gedir,
hissiz ildırımlar ötür eləcə.
Ağıllı və qaranlıq gecə isə
bərq vurur...
1921
