Page 29 - "Xəzər"
P. 29
əllif bu romanı İlyas Əfəndiyevin
xatirəsinə həsr edir
BAŞ
(roman)
Həyatım ağrıyır.
(Ənvər Məmmədxanlı)
Bir də bu dünyaya gəlməyə tövbə.
(Arif Abdullazadə)
…ONUN hissləri bir çəkisizlik, boşluq Ancaq O, yox idisə, necə görürdü və 29
içində idi, yox, bu hisslər çəkisizlik içində hələ də bütün bunları axıracan dərk edə 2016
deyildi, çəkisizlik elə bu hisslərin özündə bilməməsi elə bil ONU o şəffaf hissləri
idi, çünki bu hisslər daxildə deyildi, daxildən tam, bütünlüklə duymağa, qavramağa Elçin. Baş
gəlmirdi, çünki daxil yox idi, cismani heç qoymurdu.
bir şey yox idi, bu hisslər bütün ətrafa
yayılmışdı. O, kim idi, nə idi? – bunu heç cürə axı-
racan dərk edə bilmirdi, ONUN özü də
Əslində, burada (harada?) ətraf da həmin hisslər kimi tamam bir çəkisizlik
yox idi, ətraf – hər tərəf idi və hər tərəf idi – şəffaf çəkisizlik – və əslində, ONUN
ancaq şəffaflıq idi, bu hisslər də o şəffaflıq o şəffaf və çəkisiz varlığı ancaq elə bu
içində hər tərəfdə idi, buna görə də O, hisslərdən ibarət idi.
görünən o məkanda hər tərəfdə hər şeyi
görürdü. Həmin şəffaf hisslərdən – ONUN şəffaf
və çəkisiz varlığından – bu şəffaflıq və
ONUN üçün qarşı, arxa yox idi, əslin- çəkisizliklə heç cürə uyuşmayan bir şaş-
də, “tərəf” də yox idi, tərəflər, olmayan qınlıq dalğası keçdi və O, bunun fərqində
bütöv bir şəffaflıq idi və ONDA elə bir his- idi ki, bu şaşqınlıq ötüb gedəcək, bu –
siyat vardı ki, O, bu bütöv şəffaflığın orta- ötəri bir şaşqınlıqdır, görünən o məkan-
sındadır, ancaq əslində, burada orta da dan ONA baxan o Başın nəzərləri mü-
yox idi və elə bil, şəffaf ilğım dalğalarının vəqqətidir, sonra o şaşqınlıq yox olacaq.
arxasından görünən o məkana da buradan
(haradan?), bu şəffaflığın içindən baxırdı. O, ONU özünə çəkən qüvvəyə uçacaq,
o şəffaflıq və çəkisizlik idilliyası tam olacaq,
ONUN hissiyyatı qavrayırdı ki, ONU çünki mütləq idi, ONUN o şəffaf və çəkisiz
heç kim görmür və ONUN yavaş-yavaş, varlığı bu mütləqliyə tamam əmin idi, elə
elə bil, cücərməyə başlayan və cücərdikcə bil o varlıq o mütləqliklə bərabər yaran-
də oyanan yaddaşında ani bir panika mışdı.
yarandı ki, güzgüyə baxsa, ÖZÜNÜ görmə-
yəcək, çünki ONU görmək mümkün deyildi
və o panika da yox oldu, çünki O, – yox
idi.
xatirəsinə həsr edir
BAŞ
(roman)
Həyatım ağrıyır.
(Ənvər Məmmədxanlı)
Bir də bu dünyaya gəlməyə tövbə.
(Arif Abdullazadə)
…ONUN hissləri bir çəkisizlik, boşluq Ancaq O, yox idisə, necə görürdü və 29
içində idi, yox, bu hisslər çəkisizlik içində hələ də bütün bunları axıracan dərk edə 2016
deyildi, çəkisizlik elə bu hisslərin özündə bilməməsi elə bil ONU o şəffaf hissləri
idi, çünki bu hisslər daxildə deyildi, daxildən tam, bütünlüklə duymağa, qavramağa Elçin. Baş
gəlmirdi, çünki daxil yox idi, cismani heç qoymurdu.
bir şey yox idi, bu hisslər bütün ətrafa
yayılmışdı. O, kim idi, nə idi? – bunu heç cürə axı-
racan dərk edə bilmirdi, ONUN özü də
Əslində, burada (harada?) ətraf da həmin hisslər kimi tamam bir çəkisizlik
yox idi, ətraf – hər tərəf idi və hər tərəf idi – şəffaf çəkisizlik – və əslində, ONUN
ancaq şəffaflıq idi, bu hisslər də o şəffaflıq o şəffaf və çəkisiz varlığı ancaq elə bu
içində hər tərəfdə idi, buna görə də O, hisslərdən ibarət idi.
görünən o məkanda hər tərəfdə hər şeyi
görürdü. Həmin şəffaf hisslərdən – ONUN şəffaf
və çəkisiz varlığından – bu şəffaflıq və
ONUN üçün qarşı, arxa yox idi, əslin- çəkisizliklə heç cürə uyuşmayan bir şaş-
də, “tərəf” də yox idi, tərəflər, olmayan qınlıq dalğası keçdi və O, bunun fərqində
bütöv bir şəffaflıq idi və ONDA elə bir his- idi ki, bu şaşqınlıq ötüb gedəcək, bu –
siyat vardı ki, O, bu bütöv şəffaflığın orta- ötəri bir şaşqınlıqdır, görünən o məkan-
sındadır, ancaq əslində, burada orta da dan ONA baxan o Başın nəzərləri mü-
yox idi və elə bil, şəffaf ilğım dalğalarının vəqqətidir, sonra o şaşqınlıq yox olacaq.
arxasından görünən o məkana da buradan
(haradan?), bu şəffaflığın içindən baxırdı. O, ONU özünə çəkən qüvvəyə uçacaq,
o şəffaflıq və çəkisizlik idilliyası tam olacaq,
ONUN hissiyyatı qavrayırdı ki, ONU çünki mütləq idi, ONUN o şəffaf və çəkisiz
heç kim görmür və ONUN yavaş-yavaş, varlığı bu mütləqliyə tamam əmin idi, elə
elə bil, cücərməyə başlayan və cücərdikcə bil o varlıq o mütləqliklə bərabər yaran-
də oyanan yaddaşında ani bir panika mışdı.
yarandı ki, güzgüyə baxsa, ÖZÜNÜ görmə-
yəcək, çünki ONU görmək mümkün deyildi
və o panika da yox oldu, çünki O, – yox
idi.
