Page 232 - "Xəzər"

onları söydü. Çexovun aktyorlara verdiyi – Elə deyil, Yuri Petroviç, teatrı yara-

tərifi xatırladı. Bir dəfə məşhur aktyor dıcılıq böhranına düçar edən Plotnikovdan

Pavel Orlenev yazıçının baş-beynini aparır hamı bezmişdi. Pristlinin “Biabırçı hadisə”si

ki, aktyorlar uşaqdır. Cavabında Çexov yeganə tamaşaçı toplayan səhnə əsəridir,

yoğun səslə donquldanır: “Hə, əlbəttə, belə sovet teatrı olar? Yerdə qalan

uşaqsınız, amma it uşağısınız”. Yadına tamaşalar, əsgərlərlə birgə, heç zalın

düşdü ki, idarənin rəhbərinə “Zamanəmizin yarısı qədər adam toplamır. Daha belə

qəhrəmanı”nı səhnələşdirməklə bağlı söz yaşamaq olmaz! Bunu hamı başa düşür!

verib. Hə, ehtiyatsız tərpənmişdi. “Zəif Kefinizi pozmayın, Yuri Petroviç, istəyrsiniz,

damarımı bilir”, – öz-özünə fıikirləşdi. günü sabah Kotenkovu qovum getsin?

Dərhal beynində xilas planı qurmağa – Lazım deyil, özü gedəcək. Onunla

başladı. İlk ağlına gələn Nikolay Robertoviç işləmək fikrim yoxdur. Şərtim belədir:

oldu – onu bu işə cəlb etmək lazımdır. Bir “Sezuanlı xeyirxah” tamaşasında oynayan

az aralıdakı stolun üstündə telefon vardı. aktyorlardan on nəfəri bura gətirmək

İstədi zəng eləsin, ancaq bu vaxt dəhlizdə istəyirəm, bunu təmin edə bilərsiniz?

direktoru gördü. – Sizin şərtlərinizlə razıyam, ancaq

232 – Yuri Petroviç, – pərt olmuş Dupak uzun illər bu kollektivdə əmək qoymuş

tez-tez danışmağa başladı, – elə bildim, adamları necə uzaqlaşdıraq? Roninsonu,
2016 inciyib getmisiz. – O, qarşıdakı stulda Şteynrayxı, Martovanı neyləyək? Yeri

oturdu. – Fikir verməyin, Kotenkov yara- gəlmişkən, Martova məndən xahiş elədi

mazın biridir. Pis aktyor deyil, amma qana- ki, sizi görüşdürüm. Hamısı yaxşı aktyordur,

caqsız, yelbeyin, əyyaşdır. Ona tamaşa- çoxunun fəxri adı var…

larda rol veririk, o da elə bilir, böyük – Nikolay Lukyanoviç, tamaşanı ha-

sənətkardır, əvəzolunmazdır. Gəlin, mənim zırlayarkən ayağım sınmışdı, ancaq qol-

kabinetimə keçək, çay içək, gələcək plan- tuqağacı ilə aktyorlara ritm tuturdum ki,

lardan danışaq. oyunları alınsın. Beləcə, “Sezuanlı xeyirx-

Valeri İvanov-Taqanski. Zəfər və ilğım Onlar direktorun kabinetinə keçdilər. ah”ı oynadılar və bircə aya məşhurlaşdılar,

Dupak samovarı yandırdı, içində konfet ulduza çevrildilər. Mənə korifeylər, toy

və buterbrodlar olan boşqabı stolun üstünə generalları yox, ifaçılar lazımdır. Mən qısa

qoydu. müddətdə repertuar formalaşdırmalı, borc-

– Sabah Kotenkova töhmət verəcəyəm. lardan qurtarmalı və yeni teatr yaratmalı-

– Nikolay Lukyanoviç, o aktyor, təəssüf yam.

ki, ümumi əhvali-ruhiyyəni ifadə edirdi. – Siz “mən” deyirsiniz, bəs sizə direktor

Bu vaxta qədər burada hər şey yaxşı idi. lazım deyil? Yoxsa teatrı özünüz idarə

Axı stasionar teatr necə yaşayır: rejissor edəcəksiniz?

tamaşa qoyur və aktyorlar dərhal özlərini – Mənə həmfikirlər lazımdır. Aktyorlarım

göstərməyə çalışır. Nə əsərin bütövlüyü, üçün on ştat ala bilsəniz, demək ki, lazım-

nə də məramı, məqsədi onların vecinə sınız, onda başqa söhbət eləyərik. Bilin

deyil… Amma indi dəyişikliklər gözlənilir, ki, mən bu teatra kiminsə ambisiyalarını

yeni rejissor gəlir… Dəyişikliklər zamanında təmin etmək üçün gəlmirəm. Onlar bil-

yaşamağı hətta yaponlar da heç kimə məlidirlər ki, məndən farş düzəltmək müm-

arzulamır. kün olmayacaq! Mənə elə-belə iş lazım