Page 59 - "Xəzər"
P. 59
Ürəyimin dərinliklərində o qədər əzab məni, Allah eşqinə! Mən yalnız birisinə şiddətli 59
çəkirəm ki, göz yaşlarına gücüm qalmır. eşqlə bağlansam, onda səni unudaram. Sənə 2016
Oxuduqlarım mənimçün gerçək əzabdan ağır bir ömür boyu uğur arzulayıram. Sənin siman
işgəncədir. Mənim ailəm olanda daha çox hər zaman poeziya və zəriflik haləsi kimi Məşhurların sevgi məktubları
onun olmamasını arzulayardım; düşünərdim mənim ətrafımı çevrələyəcək.
ki, belədə mən azad olar, Çinə və ya vəhşilərin
yaşadığı yerlərə gedərdim. İndi isə ailəmin Bu ay yanına gələcəyəm və bütün günü
olmamasına təəssüflənir və həmin o ailənin səninlə keçirəcəyəm. Məktubundakı bir-neçə
hələ də evimin divarlarından asılı qalan sətrə aydınlıq gətirməliyəm. O sətirlərdən belə
kölgəsinə qısılıram. Başqaları sənin sevgindən başa düşürəm ki, mənimlə bağlı illüziyalar
qürur duyardılar, bu sevgi aşiqin şöhrətpərəstlik yaratmısan. Səni bu yanlış düşüncələr içində
duyğusunu, eqoizmini məmnun edərdi. qoymaq mənim tərəfimdən cəsarətsizlik olardı,
Mənimsə qəlbim sıxılır, ehtiras anlarında bunu isə özümə bağışlamaram.
düşündükcə ki, o məni sevir, mən də onu, elə
bilirəm mən daha az sevirəm. Əgər o məni Kim nə deyir-desin, ürəyimin dərinliklərində
yaxşı tanısaydı, indi axıtdığı qədər göz yaşı mən oyunbazam. Uşaqlıq və gənclik illərimdə
tökməzdi. səhnəyə böyük həvəsim vardı. Bəlkə çox
kasıb ailədə doğulsaydım, böyük aktyor
Sənə elə gəlir ki, həmişə, hər zaman məni olardım. Elə indinin özündə də quruluşu,
sevəcəksən! Bir insanın dilində bu sözlər necə mizanı sevirəm, təki gözəl olsun, başqa bir
də özündənrazı səslənir. Axı sən də mənim şey istəmirəm. Həddən artıq çılğın və hər
kimi əvvəllər də sevmişdin, elə deyil? Yadına şey haqqında birmənalı düşünən qadınlar, bu
sal, onda da “əbədi” demişdin. Bilirəm, mən gözəllikdən mütəəssir olmaq hissindən
zalımlıq edirəm, səni incidirəm. Amma, məncə, məhrumdurlar. Onlara hər zaman səbəb və
çoxları kimi bu xoşbəxtlik hissini bilə-bilə məqsəd lazımdır. Mən qızıldan da, saxta bər-
şişirdib, sonra daha çox əzab çəkməyinə yol bəzəkdən də eyni zövq alıram. Zahiri gözəlliyin
açmaqdansa, səni bu başdan kədərləndir- yaratdığı poeziya mənim üçün daha yüksək-
məyim daha yaxşıdır. Kim bilir, bəlkə bu gün dədir, məncə, onda kədər var. Bu dünyada
cəsarət edib sənə qarşı belə nəzakətsiz mənimçün ancaq gözəl şeirlər, ahəngdar
davrandığıma görə, nə zamansa mənə danışıq, gözəl qürub çağı, ay işığı, koloritli
minnətdar olacaqsan. rəsmlər, antik mərmər, ifadəli üz var – qalanı
boş şeydi.
Ah, əgər sən Parisdə yaşasan və mən
bütün günümü sənin yanında keçirsəm, qorx- Qəfəsdəki quşlar kölə həyatı yaşayan in-
madan özümü bu hisslərin ixtiyarına sanlar kimi, məndə dərin bir kədər hissi yaradır.
buraxardım. Amma biz bir-birimizdən çox Siyasətdə qəbul elədiyim yeganə şey üsyandı.
uzaqdayıq və gec-gec görüşməyə məhkumuq. Qəzavü-qədərə inanan birisi kimi düşünürəm
Dəhşətə bax ki, azacıq da ümid yoxdur, amma ki, insanlığın tərəqqisi yolunda bizim əlimizdən
neyləmək olar? Heç cür başa düşmürəm, gələni edib-etməməyimizin heç bir fərqi olmaya-
səndən necə ayrıldım. Amma mən beləyəm, caq. Tərəqqiyə gəlincə, mən dumanlı ideyaları
bu mənim miskin təbiətimə xas olan çətin qəbul eləyirəm. O mövzuda ortaya
keyfiyyətdir. Əgər sən məni sevməsəydin, çıxan bütün düşüncələr ürəyimi sıxır. Müasir
ölərdim. İndi sən məni sevirsən, mənsə öz tiranlığa nifrət edirəm. Çünki o, özlüyündə
hisslərimi soyutmağa çalışıram. Mən sənin səfeh bir şeydi, zəifdi, ürkəkdi. Amma qədim
həyatında miskin, çarəsiz sahillərə sərinlik dövrlərin tiraniyası qarşısında baş əyir, orda
gətirən axar çay yox, o sahilləri viran edəcək yer üzündə mövcud olmuş insanın ən gözəl
coşqun dalğa olmaq istərəm. Məni hər keyfiyyətlərini görürəm. Mən hər şeydən
xatırladığında istərəm ruhunda həyəcan, əvvəl fantaziya adamıyam, bəzən şıltaq, bəzən
dodağında təbəssüm yaransın. Lənətləmə ərköyün, bəzən də dəmdəməki adam.
çəkirəm ki, göz yaşlarına gücüm qalmır. eşqlə bağlansam, onda səni unudaram. Sənə 2016
Oxuduqlarım mənimçün gerçək əzabdan ağır bir ömür boyu uğur arzulayıram. Sənin siman
işgəncədir. Mənim ailəm olanda daha çox hər zaman poeziya və zəriflik haləsi kimi Məşhurların sevgi məktubları
onun olmamasını arzulayardım; düşünərdim mənim ətrafımı çevrələyəcək.
ki, belədə mən azad olar, Çinə və ya vəhşilərin
yaşadığı yerlərə gedərdim. İndi isə ailəmin Bu ay yanına gələcəyəm və bütün günü
olmamasına təəssüflənir və həmin o ailənin səninlə keçirəcəyəm. Məktubundakı bir-neçə
hələ də evimin divarlarından asılı qalan sətrə aydınlıq gətirməliyəm. O sətirlərdən belə
kölgəsinə qısılıram. Başqaları sənin sevgindən başa düşürəm ki, mənimlə bağlı illüziyalar
qürur duyardılar, bu sevgi aşiqin şöhrətpərəstlik yaratmısan. Səni bu yanlış düşüncələr içində
duyğusunu, eqoizmini məmnun edərdi. qoymaq mənim tərəfimdən cəsarətsizlik olardı,
Mənimsə qəlbim sıxılır, ehtiras anlarında bunu isə özümə bağışlamaram.
düşündükcə ki, o məni sevir, mən də onu, elə
bilirəm mən daha az sevirəm. Əgər o məni Kim nə deyir-desin, ürəyimin dərinliklərində
yaxşı tanısaydı, indi axıtdığı qədər göz yaşı mən oyunbazam. Uşaqlıq və gənclik illərimdə
tökməzdi. səhnəyə böyük həvəsim vardı. Bəlkə çox
kasıb ailədə doğulsaydım, böyük aktyor
Sənə elə gəlir ki, həmişə, hər zaman məni olardım. Elə indinin özündə də quruluşu,
sevəcəksən! Bir insanın dilində bu sözlər necə mizanı sevirəm, təki gözəl olsun, başqa bir
də özündənrazı səslənir. Axı sən də mənim şey istəmirəm. Həddən artıq çılğın və hər
kimi əvvəllər də sevmişdin, elə deyil? Yadına şey haqqında birmənalı düşünən qadınlar, bu
sal, onda da “əbədi” demişdin. Bilirəm, mən gözəllikdən mütəəssir olmaq hissindən
zalımlıq edirəm, səni incidirəm. Amma, məncə, məhrumdurlar. Onlara hər zaman səbəb və
çoxları kimi bu xoşbəxtlik hissini bilə-bilə məqsəd lazımdır. Mən qızıldan da, saxta bər-
şişirdib, sonra daha çox əzab çəkməyinə yol bəzəkdən də eyni zövq alıram. Zahiri gözəlliyin
açmaqdansa, səni bu başdan kədərləndir- yaratdığı poeziya mənim üçün daha yüksək-
məyim daha yaxşıdır. Kim bilir, bəlkə bu gün dədir, məncə, onda kədər var. Bu dünyada
cəsarət edib sənə qarşı belə nəzakətsiz mənimçün ancaq gözəl şeirlər, ahəngdar
davrandığıma görə, nə zamansa mənə danışıq, gözəl qürub çağı, ay işığı, koloritli
minnətdar olacaqsan. rəsmlər, antik mərmər, ifadəli üz var – qalanı
boş şeydi.
Ah, əgər sən Parisdə yaşasan və mən
bütün günümü sənin yanında keçirsəm, qorx- Qəfəsdəki quşlar kölə həyatı yaşayan in-
madan özümü bu hisslərin ixtiyarına sanlar kimi, məndə dərin bir kədər hissi yaradır.
buraxardım. Amma biz bir-birimizdən çox Siyasətdə qəbul elədiyim yeganə şey üsyandı.
uzaqdayıq və gec-gec görüşməyə məhkumuq. Qəzavü-qədərə inanan birisi kimi düşünürəm
Dəhşətə bax ki, azacıq da ümid yoxdur, amma ki, insanlığın tərəqqisi yolunda bizim əlimizdən
neyləmək olar? Heç cür başa düşmürəm, gələni edib-etməməyimizin heç bir fərqi olmaya-
səndən necə ayrıldım. Amma mən beləyəm, caq. Tərəqqiyə gəlincə, mən dumanlı ideyaları
bu mənim miskin təbiətimə xas olan çətin qəbul eləyirəm. O mövzuda ortaya
keyfiyyətdir. Əgər sən məni sevməsəydin, çıxan bütün düşüncələr ürəyimi sıxır. Müasir
ölərdim. İndi sən məni sevirsən, mənsə öz tiranlığa nifrət edirəm. Çünki o, özlüyündə
hisslərimi soyutmağa çalışıram. Mən sənin səfeh bir şeydi, zəifdi, ürkəkdi. Amma qədim
həyatında miskin, çarəsiz sahillərə sərinlik dövrlərin tiraniyası qarşısında baş əyir, orda
gətirən axar çay yox, o sahilləri viran edəcək yer üzündə mövcud olmuş insanın ən gözəl
coşqun dalğa olmaq istərəm. Məni hər keyfiyyətlərini görürəm. Mən hər şeydən
xatırladığında istərəm ruhunda həyəcan, əvvəl fantaziya adamıyam, bəzən şıltaq, bəzən
dodağında təbəssüm yaransın. Lənətləmə ərköyün, bəzən də dəmdəməki adam.
