Page 53 - "Xəzər"
P. 53
ıdacağıq deyirlər, Heç nə bilinmir, heç nə… 53
Qanımıza yeriyən sevgilər 2016
Ana südünün dadı kimi Heç nə bilinmir, heç nə…
Adamlar gedir – ağaclar qalır, Zahid Sarıtorpaq. Şeirlər
yaddan çıxır… ağaclar gedir – quşlar qalır,
ya da elə əksinə…
…Bəlkə də qayıdacağıq,
dördəlli tutun torpağı… Heç nə bilinmir, heç nə…
Nə əvvəldi, nə də son,
quşlar oxusun nə dinən var, nə susan,
getmək gəlməkdən asan,
Quşlar oxusun, oxusun… ya da elə əksinə…
Onsuz da bu haqq yolunda,
mehrimizi nəyə salsaq, Heç nə… heç nə bu gecə…
sonunda aldanış durur… Gecəyə,
Kimə övliya söyləsək, yurd güllərinə,
dilində bir qəmli hökm,
içində yalvarış durur… ulduzlara,
Gedənlər gedir uzağa, küləyə,
gələr, gəlməz, – Tanrı bilir
Tanrı bilir gedər, getməz, – Bu gecədən keçib gedən
gələnlər uzaqdan gəlir… tale adlı hər şeyə,
bir kədərli nəğmə kimi
Sındırılmış budaqların eşqinə, oxuyur bizi ruhumuz –
«Haqq! Haqq!» deyən ya da elə əksinə…
dodaqların eşqinə, Tək sevgidən savayı,
Yenib qonsun baxtımızın köşkünə, heç nə bilinmir, heç nə…
oxusun, oxusun quşlar…
Necə bilirsən
Quşlar oxusun, oxusun…
onsuz da bu dünyada Necə bilirsən,
ancaq qanadı olanların nəğmələri doğrudanmı, yiyəsiz ocaqların külü
haqdan gəlir… heç vaxt qarışmır torpaqlara?
Doğrudanmı, ahlı günlərdə
sovrulurlar gecələrin üzünə,
və gözləri tutulmuş ulduzlar
qaranlıqların içiylə
baş alıb gedirlər əlhavasına
Qanımıza yeriyən sevgilər 2016
Ana südünün dadı kimi Heç nə bilinmir, heç nə…
Adamlar gedir – ağaclar qalır, Zahid Sarıtorpaq. Şeirlər
yaddan çıxır… ağaclar gedir – quşlar qalır,
ya da elə əksinə…
…Bəlkə də qayıdacağıq,
dördəlli tutun torpağı… Heç nə bilinmir, heç nə…
Nə əvvəldi, nə də son,
quşlar oxusun nə dinən var, nə susan,
getmək gəlməkdən asan,
Quşlar oxusun, oxusun… ya da elə əksinə…
Onsuz da bu haqq yolunda,
mehrimizi nəyə salsaq, Heç nə… heç nə bu gecə…
sonunda aldanış durur… Gecəyə,
Kimə övliya söyləsək, yurd güllərinə,
dilində bir qəmli hökm,
içində yalvarış durur… ulduzlara,
Gedənlər gedir uzağa, küləyə,
gələr, gəlməz, – Tanrı bilir
Tanrı bilir gedər, getməz, – Bu gecədən keçib gedən
gələnlər uzaqdan gəlir… tale adlı hər şeyə,
bir kədərli nəğmə kimi
Sındırılmış budaqların eşqinə, oxuyur bizi ruhumuz –
«Haqq! Haqq!» deyən ya da elə əksinə…
dodaqların eşqinə, Tək sevgidən savayı,
Yenib qonsun baxtımızın köşkünə, heç nə bilinmir, heç nə…
oxusun, oxusun quşlar…
Necə bilirsən
Quşlar oxusun, oxusun…
onsuz da bu dünyada Necə bilirsən,
ancaq qanadı olanların nəğmələri doğrudanmı, yiyəsiz ocaqların külü
haqdan gəlir… heç vaxt qarışmır torpaqlara?
Doğrudanmı, ahlı günlərdə
sovrulurlar gecələrin üzünə,
və gözləri tutulmuş ulduzlar
qaranlıqların içiylə
baş alıb gedirlər əlhavasına
