Page 81 - "Xəzər" 4/2016
P. 81
Kişi əlindəki tilovu kənara atıb, iri başladı. Ancaq ölüm-dirim mübarizəsi 81
cüssəsi ilə uyuşmayan cəldliklə, ilanın aparan balıq təslim olmaq istəmirdi – get- 2016
gözdən itdiyi kolluqlara sarı qaçdı. Driyada gedə ona rəğbətim artırdı. Adama elə
da nadir ilanlar var (alimlər onları dənizin gəlirdi ki, sonacan gərilmiş ip, balığın Pavel Vejinov. Mənim ilk günüm
dərin qatlarında tapır), amma bu kiçik, qeyzli müqavimətinə dözməyib qırılacaq.
diribaş varlıqlarla müqayisədə, çox Mişel mənə sarı dönüb, bir qədər dəyişilmiş
böyükdürlər… səslə dedi:
Bu zaman nəsə baş verdi. İpi dartılıb- – Yekə balıqdır! Beləsi tilova az-az
gərilən tilov yavaş-yavaş çaya doğru düşür!
sürüşməyə başladı. O an nələr hiss etdiyimi
xatırlamıram, təkcə o yadımdadır ki, nəsə Mişelin sifəti pörtmüşdü. Bu ağır,
fikirləşməyə macal tapmamış, əlimi uzadıb təmkinli adam indi amansız, mənasız oyu-
tilovdan yapışdım. Birdən-birə bütün na aludə olmuş uşağı xatırladırdı… Amma
bədənim əsib-titrəməyə başladı, sanki ona gülmək istəmidim: axı bir az əvvəl
əlimdə elektrik naqili tutmuşdum. Mənə mən də onun kimi acınacaqlı, miskin
elə gəlirdi ki, artıq insan deyiləm, əlimdə görünürdüm.
tutduğum tilovun davamına çevrilmişəm
– onunla birgə titrəyir, suyun üzündə Nəhayət, Mişel balığı yarıyacan sudan
çırpınırdım. Tilovun ucunu əlimdən bu- çıxardı: doğrudan da, çox böyük balıq idi
raxmaq istədim, amma bacarmadım, çünki – yəqin ki, məndən də ağır olardı. Balıq
qorxu, dəhşət hissi bütün vücudumu damağına sancılmış qarmaqdan xilas
çulğasa da, maraq güc gəldi. Әvvəllər olmağa çalışaraq, əsəbi halda çırpınır,
heç vaxt hiss etmədiyim bir ehtiras ağzını tez-tez açıb-yumurdu. Gərginlikdən
varlığıma hakim kəsilmişdi. Nəhayət, dalğa- qızarıb-pörtmüş, qəddar, amansız insan
dağla üzərimə gələn bu duyğuların əlində isə çox məmnun görünürdü. O, yenidən
aciz qalıb, qışqırdım: mənə sarı çevrilib dedi:
– Mişel! – Tilovu tutun!.. Qorxmayın, qorxulu
Ağırlığımı o biri ayağımın üstünə sal- heç nə yoxdur.
maq istəyəndə, nəyəsə ilişdim, qeyri-
ixtiyari olaraq, tilovun ipi birdən-birə gərildi. Әvvəlcə imtina etmək istədim, amma
Suyun altında qarmağa ilişmiş canlı, bir an sonra, sanki hansısa qüvvə məni
ağrıdan və ya qorxudan, bir qədər sakit- onun yanına itələdi. Bərk-bərk tilovdan
ləşdi. yapışdım. Birdən-birə, elə bil başıma
– Mişel! minlərlə ildırım yağdı. Hisslərim aşıb-
Tələsik addım səsləri eşidildi. Mişel daşırdı, qəribə vəziyyətə düşmüşdüm:
sakitcə mənə yaxınlaşdı və burada baş həm özümə nifrət edir, həm də sevinirdim,
verənləri görüncə, lovğa-lovğa gülməyə həm ağlayır, həm də mübarizədən həzz
başladı. alırdım… Mişel metal çənbərə bənd edilmiş
– Qorxma, – dedi, – indi onu çıxararıq. toru əlində dəstələyib, suya atıldı. Balıq
O, tilovu məndən aldı. Tilovun üzərinə qəzəblə quyruğunu suya çırpdı, tilovun
bərkidilmiş çarxı yalnız indi gördüm. Mişel ipi o dərəcədə gərildi ki, özümü saxlaya
yavaş-yavaş, ehtiyatla çarxı fırlatmağa bilməyib yerə sərildim və… tilovu əlimdən
buraxdım.
Lakin mənim səhvim heç nəyi dəyiş-
dirmədi. Ayağa qalxanda gördüm ki, Mişel
cüssəsi ilə uyuşmayan cəldliklə, ilanın aparan balıq təslim olmaq istəmirdi – get- 2016
gözdən itdiyi kolluqlara sarı qaçdı. Driyada gedə ona rəğbətim artırdı. Adama elə
da nadir ilanlar var (alimlər onları dənizin gəlirdi ki, sonacan gərilmiş ip, balığın Pavel Vejinov. Mənim ilk günüm
dərin qatlarında tapır), amma bu kiçik, qeyzli müqavimətinə dözməyib qırılacaq.
diribaş varlıqlarla müqayisədə, çox Mişel mənə sarı dönüb, bir qədər dəyişilmiş
böyükdürlər… səslə dedi:
Bu zaman nəsə baş verdi. İpi dartılıb- – Yekə balıqdır! Beləsi tilova az-az
gərilən tilov yavaş-yavaş çaya doğru düşür!
sürüşməyə başladı. O an nələr hiss etdiyimi
xatırlamıram, təkcə o yadımdadır ki, nəsə Mişelin sifəti pörtmüşdü. Bu ağır,
fikirləşməyə macal tapmamış, əlimi uzadıb təmkinli adam indi amansız, mənasız oyu-
tilovdan yapışdım. Birdən-birə bütün na aludə olmuş uşağı xatırladırdı… Amma
bədənim əsib-titrəməyə başladı, sanki ona gülmək istəmidim: axı bir az əvvəl
əlimdə elektrik naqili tutmuşdum. Mənə mən də onun kimi acınacaqlı, miskin
elə gəlirdi ki, artıq insan deyiləm, əlimdə görünürdüm.
tutduğum tilovun davamına çevrilmişəm
– onunla birgə titrəyir, suyun üzündə Nəhayət, Mişel balığı yarıyacan sudan
çırpınırdım. Tilovun ucunu əlimdən bu- çıxardı: doğrudan da, çox böyük balıq idi
raxmaq istədim, amma bacarmadım, çünki – yəqin ki, məndən də ağır olardı. Balıq
qorxu, dəhşət hissi bütün vücudumu damağına sancılmış qarmaqdan xilas
çulğasa da, maraq güc gəldi. Әvvəllər olmağa çalışaraq, əsəbi halda çırpınır,
heç vaxt hiss etmədiyim bir ehtiras ağzını tez-tez açıb-yumurdu. Gərginlikdən
varlığıma hakim kəsilmişdi. Nəhayət, dalğa- qızarıb-pörtmüş, qəddar, amansız insan
dağla üzərimə gələn bu duyğuların əlində isə çox məmnun görünürdü. O, yenidən
aciz qalıb, qışqırdım: mənə sarı çevrilib dedi:
– Mişel! – Tilovu tutun!.. Qorxmayın, qorxulu
Ağırlığımı o biri ayağımın üstünə sal- heç nə yoxdur.
maq istəyəndə, nəyəsə ilişdim, qeyri-
ixtiyari olaraq, tilovun ipi birdən-birə gərildi. Әvvəlcə imtina etmək istədim, amma
Suyun altında qarmağa ilişmiş canlı, bir an sonra, sanki hansısa qüvvə məni
ağrıdan və ya qorxudan, bir qədər sakit- onun yanına itələdi. Bərk-bərk tilovdan
ləşdi. yapışdım. Birdən-birə, elə bil başıma
– Mişel! minlərlə ildırım yağdı. Hisslərim aşıb-
Tələsik addım səsləri eşidildi. Mişel daşırdı, qəribə vəziyyətə düşmüşdüm:
sakitcə mənə yaxınlaşdı və burada baş həm özümə nifrət edir, həm də sevinirdim,
verənləri görüncə, lovğa-lovğa gülməyə həm ağlayır, həm də mübarizədən həzz
başladı. alırdım… Mişel metal çənbərə bənd edilmiş
– Qorxma, – dedi, – indi onu çıxararıq. toru əlində dəstələyib, suya atıldı. Balıq
O, tilovu məndən aldı. Tilovun üzərinə qəzəblə quyruğunu suya çırpdı, tilovun
bərkidilmiş çarxı yalnız indi gördüm. Mişel ipi o dərəcədə gərildi ki, özümü saxlaya
yavaş-yavaş, ehtiyatla çarxı fırlatmağa bilməyib yerə sərildim və… tilovu əlimdən
buraxdım.
Lakin mənim səhvim heç nəyi dəyiş-
dirmədi. Ayağa qalxanda gördüm ki, Mişel
