Page 49 - "Xəzər" 4/2016
P. 49
ğrılara məruz qalan Xacə yox, başqa- xudadır və bu sirr, yəqin, ancaq Allahın 49
sı idi. 2016
dərgahında açılacaq.
Әrəbistandan, Qafqazdan, Həbəşdən, Xacə Әbdül Rəhman yaxşı bilirdi ki, Elçin. Baş
Balkanlardan saray üçün gətirilən, ya da
satın alınan oğlan uşaqlarının axtalan- adi insan deyil, şikəstdir – birinin əli, ya
masına da Xacə Әbdül Rəhman nəzarət ayağı yox idi, o birisi kor idi, üçüncüsü
edirdi və həmin əməliyyatlar zamanı Xa- danışa bilmirdi, Xacə də xədim idi və Xa-
cənin bədənindən keçən o ilıq və xoş cə- cənin xoşbəxtliyi onda idi ki, kor bilirdi ki,
rəyan elə qızırdı ki, onu titrədib tərlədirdi, işıqdan məhrum olub, lal bilirdi ki, danış-
xoş bir həyəcandan Xacənin nəfəsi tıncı- maqdan məhrum olub, çolaq bilirdi ki,
xırdı. Bu həyəcana bir intiqam hissiyyatı gəzməkdən məhrum olub, buna görə də
da qarışmışdı, elə bil axtalanan o uşaqla- onlar əzab çəkirdilər, ancaq Xacə bilmirdi
rın çığırtısını eşitdikcə Xacə kimdənsə, ki, nədən məhrum olub. Hərəmxanada
hansı bir qüvvədənsə intiqam alırdı, bu, onun gözü qabağında çimən çılpaq qa-
çox qarışıq, Xacənin özünün də baş aç- dınlar onun üçün gündə gördüyü əşyalar
madığı bir hissiyyat idi. kimi bir şey idi, bu çılpaq qadınlar onda
heç bir hiss oyatmırdı, ona heç bir həzz
Xacə Әbdül Rəhman axır vaxtlar eşi- vermirdi və o hiss, o həzz nə olan şey
dəndə ki, kimisə asacaqlar, bütün işlərini idi? – Xacə bunu bilmədiyi üçün öz həya-
yarımçıq qoyub edam yerinə gedirdi və tından o qədər də narazı deyildi: yeyib-iç-
dar ağacından asılan o adam kəndirdən məyi gen-bol idi, sarayda onunla hesab-
sallanıb can verəndə, bəzən boğazının laşırdılar, hərəmlər ondan, it sahibindən
sümüyü şaqqıldayıb qırılanda, o xoş hə- qorxan kimi qorxurdular, əlahəzrətin də
yəcan əvvəlkilərdən daha artıq bir istiliklə yanında, Vəliəhdin də yanında hörməti
onun bədənini qızdırırdı və onun pişik və mənsəbi var idi. Bəyəm dünyanın qan
gözlərinə oxşayan yaşıl-sarımtıl gözləri çanağına döndüyü bir zamanədə bütün
ani olaraq, iblisanə bir işıltıyla parıldayır- bunlar az idi?
dı. Həmin anlarda Xacə hiss edirdi ki,
başqalarının işgəncəsinə baxarkən bə- Ancaq hərdən təhtəlşüuru – xüsusən
dənini bürüyən həmin xoş həyəcan nə də son vaxtlar – ona deyirdi ki, yer üzündə
isə daha yüksək, daha xoş bir hiss-həyə- ən böyük bədbəxtçilik xədimlikdir, çünki
canla bitməlidi, ancaq bu “nə isə” heç gül də toxum verirdi, quş da yumurtlayır-
vaxt baş vermirdi. dı, it də doğurdu və insan da övlad yarat-
malı idi, ancaq nə etmək olardı, yer üzündə
Hərdən fikir Xacə Әbdül Rəhmanı hərənin bir taleyi var idi və əslinə baxsan,
uzaqlara aparanda və dünyanın işləri ba- bu dünyada heç kim heç kimdən fərqli
rədə fikirləşəndə, o, bu qərara gəlirdi ki, deyildi, hamı ölüb gedəcəkdi, heç kimin
insanların bir-birinə işgəncə verməsi, bir- bu dünyada izi-tozu da qalmayacaqdı –
birinin qanını tökməsi də bu dünyada on- xədimin də, bir gecədə beş hərəm dəyi-
ların hava udmağı, su içməyi, çörək ye- şən qeyri xədimin də. Yüz ildən sonra bu
məyi kimi bir şeydir, bunsuz mümkün de- cavan, gözəl, güclü və qüdrətli Vəliəhd
yil, insan varsa, işgəncə də olmalıdır – ilə Xacə Әbdül Rəhmanın nə fərqi ola-
Allah-taala bu dünyanı belə yaradıb, an- caqdı? – İkisinin də sümükləri torpağa
caq nə üçün belə yaradıb? – Bu, bir sirri- qarışacaqdı və bəlkə, Vəliəhdin adı tarix-
də qalacaqdı, ancaq bunun indiki diri Ab-
bas Mirzəyə nə dəxli var idi?
(davamı gələn sayda)
sı idi. 2016
dərgahında açılacaq.
Әrəbistandan, Qafqazdan, Həbəşdən, Xacə Әbdül Rəhman yaxşı bilirdi ki, Elçin. Baş
Balkanlardan saray üçün gətirilən, ya da
satın alınan oğlan uşaqlarının axtalan- adi insan deyil, şikəstdir – birinin əli, ya
masına da Xacə Әbdül Rəhman nəzarət ayağı yox idi, o birisi kor idi, üçüncüsü
edirdi və həmin əməliyyatlar zamanı Xa- danışa bilmirdi, Xacə də xədim idi və Xa-
cənin bədənindən keçən o ilıq və xoş cə- cənin xoşbəxtliyi onda idi ki, kor bilirdi ki,
rəyan elə qızırdı ki, onu titrədib tərlədirdi, işıqdan məhrum olub, lal bilirdi ki, danış-
xoş bir həyəcandan Xacənin nəfəsi tıncı- maqdan məhrum olub, çolaq bilirdi ki,
xırdı. Bu həyəcana bir intiqam hissiyyatı gəzməkdən məhrum olub, buna görə də
da qarışmışdı, elə bil axtalanan o uşaqla- onlar əzab çəkirdilər, ancaq Xacə bilmirdi
rın çığırtısını eşitdikcə Xacə kimdənsə, ki, nədən məhrum olub. Hərəmxanada
hansı bir qüvvədənsə intiqam alırdı, bu, onun gözü qabağında çimən çılpaq qa-
çox qarışıq, Xacənin özünün də baş aç- dınlar onun üçün gündə gördüyü əşyalar
madığı bir hissiyyat idi. kimi bir şey idi, bu çılpaq qadınlar onda
heç bir hiss oyatmırdı, ona heç bir həzz
Xacə Әbdül Rəhman axır vaxtlar eşi- vermirdi və o hiss, o həzz nə olan şey
dəndə ki, kimisə asacaqlar, bütün işlərini idi? – Xacə bunu bilmədiyi üçün öz həya-
yarımçıq qoyub edam yerinə gedirdi və tından o qədər də narazı deyildi: yeyib-iç-
dar ağacından asılan o adam kəndirdən məyi gen-bol idi, sarayda onunla hesab-
sallanıb can verəndə, bəzən boğazının laşırdılar, hərəmlər ondan, it sahibindən
sümüyü şaqqıldayıb qırılanda, o xoş hə- qorxan kimi qorxurdular, əlahəzrətin də
yəcan əvvəlkilərdən daha artıq bir istiliklə yanında, Vəliəhdin də yanında hörməti
onun bədənini qızdırırdı və onun pişik və mənsəbi var idi. Bəyəm dünyanın qan
gözlərinə oxşayan yaşıl-sarımtıl gözləri çanağına döndüyü bir zamanədə bütün
ani olaraq, iblisanə bir işıltıyla parıldayır- bunlar az idi?
dı. Həmin anlarda Xacə hiss edirdi ki,
başqalarının işgəncəsinə baxarkən bə- Ancaq hərdən təhtəlşüuru – xüsusən
dənini bürüyən həmin xoş həyəcan nə də son vaxtlar – ona deyirdi ki, yer üzündə
isə daha yüksək, daha xoş bir hiss-həyə- ən böyük bədbəxtçilik xədimlikdir, çünki
canla bitməlidi, ancaq bu “nə isə” heç gül də toxum verirdi, quş da yumurtlayır-
vaxt baş vermirdi. dı, it də doğurdu və insan da övlad yarat-
malı idi, ancaq nə etmək olardı, yer üzündə
Hərdən fikir Xacə Әbdül Rəhmanı hərənin bir taleyi var idi və əslinə baxsan,
uzaqlara aparanda və dünyanın işləri ba- bu dünyada heç kim heç kimdən fərqli
rədə fikirləşəndə, o, bu qərara gəlirdi ki, deyildi, hamı ölüb gedəcəkdi, heç kimin
insanların bir-birinə işgəncə verməsi, bir- bu dünyada izi-tozu da qalmayacaqdı –
birinin qanını tökməsi də bu dünyada on- xədimin də, bir gecədə beş hərəm dəyi-
ların hava udmağı, su içməyi, çörək ye- şən qeyri xədimin də. Yüz ildən sonra bu
məyi kimi bir şeydir, bunsuz mümkün de- cavan, gözəl, güclü və qüdrətli Vəliəhd
yil, insan varsa, işgəncə də olmalıdır – ilə Xacə Әbdül Rəhmanın nə fərqi ola-
Allah-taala bu dünyanı belə yaradıb, an- caqdı? – İkisinin də sümükləri torpağa
caq nə üçün belə yaradıb? – Bu, bir sirri- qarışacaqdı və bəlkə, Vəliəhdin adı tarix-
də qalacaqdı, ancaq bunun indiki diri Ab-
bas Mirzəyə nə dəxli var idi?
(davamı gələn sayda)
