Page 51 - "Xəzər" 4/2016
P. 51
başından göyə, dabanından yerə mıxla- 51
nan”, “itlər canına daraşsa da”, “yerindən 2016
tərpənə bilməyən” Ramiz Rövşən də be-
lə xatırlanır – Sözün Özünün, hansısa ta- Afaq Məsud. Әdəbiyyat və onun adamları
leyüklü, ilahi məqam sevib-seçdiyi əla-
hiddə Sahibi kimi... Zaman-zaman bu
dünyanın varolma darısqallıqlarında azıb
boğulan İnsanlığı havalı sahillərə yönəl-
dən sirli İşıq Seli kimi.

Ay işığı düşdü göydən,
Canımdan-qanımdan keçdi.
Gözümün içindən keçdi,
Özümün içindən keçdi.
keçdi, dabanımdan keçdi,
Az qaldı ki,
iki yerə bölə məni,
Başımdan göyə mıxladı,
Dabanımdan yerə məni.
Ha istədim,
addım ata bilmədim…
Yanımdan adamlar keçir,
ay işığı, nə vecinə?
Burax məni, ay işığı,
Gedim işimə-gücümə.

Bu nə işdi, ay işığı,
niyə yolun məndən keçdi?
Hamı çaşdı, ay işığı,
görən-görən gendən keçdi.

***
Sən dadıma yetiş, ana,
ana, sənin balan mənəm.
Bu gecə ay işığına
çarmıxlanıb qalan mənəm.

Ölməmişəm, ağlamayın,
Keçin, ayaq saxlamayın,
Qapıları bağlamayın,
onsuz da döyən deyiləm.
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56