Page 217 - "Xəzər" 4/2016
P. 217
ımadığı gənc müəllifin kitabını atama rəm. Düşünürəm ki, qəlbinin dərinliyində 217
bağışlamağı, yəqin, məhz buna görə Yorgen atamın ölməsinə şad idi. Әks 2016
çox istəyirdim. halda, anamla evlənə bilməz, qızı Miriam
da doğulmazdı. Və ən başlıcası: onun Yusteyn Qorder. Portağal qız
Onda mən qonaq otağının böy- Georqu da olmazdı. Necə deyərlər, şər
ründəki kiçik otaqda qalırdım. İndi, yəni deməsən, xeyir gəlməz.
bu sətirləri yazarkən, həmin otaq sənin-
kidir. Bu məktub sənə çatanda otağın Özünə bir qədəh viski süzdüyünü
kimin olacağını isə mən bilmirəm. gördüm. Yorqenin hərdən viski içməyi
vardı, amma yalnız cümə və şənbə günləri.
Milad bayramını necə qeyd etdiyimiz Bu günsə bazar ertəsiydi.
barədə heç nə danışmayacağam, axı
səninlə şərtləşdik ki, bu hekayədə yalnız Və əlbəttə, otağın ortasında çaşqın
bir xəttə sadiq qalacağıq. Bircə onu halda durması viskidən deyildi, hər halda,
deyim ki, Milad gecəsi səhərəcən bir mən bunu viski səbəbindən yazmıram.
dəqiqə də olsun göz yummadım. Məncə, onun bir qədər çaşqın görünməyi
mənim qapını arxadan bağlayıb atamın
Məktubun hələ ancaq yarısına çatmış- ölüm ərəfəsində, Yorgenin bizim evimizdə
dım ki, tualetə getmək istədim. Özüm gü- peyda olmasından bir müddət qabaq
nahkar idim, bu qədər kola içmək lazım yazdıqlarını oxumağımla bağlı idi. O vaxtlar
deyildi. mən uşaq idim, gicliyim tutanda Yorgeni
“kirayənişin” adlandırır, hərdən onu
“Lənət şeytana!” – düşündüm. İndi cırnatmaq istəyirdim.
qarşımda ağır vəzifə dururdu: doğmala-
rımın maraq dolu baxışları altında qonaq “Çox qalıb hələ?” – babam soruşdu;
otağının, hollun önündən keçmək! Deyə- o, siqar çəkirdi, həmişə də siqarın kötüyünə
sən, buna “cərgənin arasından keçmək” baxırdı.
deyirlər. Amma başqa seçim imkanım yox
idi. “Hələ yarıdayam, – dedim, – tualetə
çıxmaq istədim”.
Dördü də dərhal başını qaldırdı. Çalış-
dım özümü elə göstərəm ki, guya zəndlə “Xoşuna gəlir?” – nənəm söhbətə
üzümə dikilən sual dolu baxışları qarışdı.
görmürəm.
“Şərhsiz!” – nənəmə bir kəlməylə cavab
“Sən hamısını oxuyub qurtardın?” – verdim; jurnalistlərin qəliz sualına cavabı
anam soruşdu. O, iri sual işarəsinə oxşa- olmayan siyasətçilər, adətən bu cür deyirlər.
yırdı: maraqlıdır, görəsən, nə yazır ora-
da? Jurnalistlərlə valideynlər arasındakı
oxşarlıq ondan ibarətdir ki, hər ikisi hər
“Bir az kədərli oxunur, hə?” – Yorgen şeylə maraqlanan olur. Siyasətçilərlə
dedi. Elə bil atasız qalmağıma heyifsilənirdi, uşaqlar arasındakı uyğunluq isə belədir
halbuki atamın yaxşı əvəzçisi olmaq üçün ki, hər ikisinə cavabı heç də asan olmayan
dəridən-qabıqdan çıxırdı. Başqa cür ola vasvası suallar verirlər.
da bilməzdi. Axı anamın ərini itirdiyinə
heyifsilənə bilməzdi, yoxsa onun böyründə Yəqin, sizi bu kitabın personajlarıyla
atamın yerini (yatağını demək istəmədim) yaxından tanış etməyin vaxtı çatıb.
necə tuta bilərdi? Yəni, eyni vaxtda deyi-
Anamdan başlayıram, hər necə olsa,
onu burdakıların hamısından daha yaxşı
tanıyıram.
bağışlamağı, yəqin, məhz buna görə Yorgen atamın ölməsinə şad idi. Әks 2016
çox istəyirdim. halda, anamla evlənə bilməz, qızı Miriam
da doğulmazdı. Və ən başlıcası: onun Yusteyn Qorder. Portağal qız
Onda mən qonaq otağının böy- Georqu da olmazdı. Necə deyərlər, şər
ründəki kiçik otaqda qalırdım. İndi, yəni deməsən, xeyir gəlməz.
bu sətirləri yazarkən, həmin otaq sənin-
kidir. Bu məktub sənə çatanda otağın Özünə bir qədəh viski süzdüyünü
kimin olacağını isə mən bilmirəm. gördüm. Yorqenin hərdən viski içməyi
vardı, amma yalnız cümə və şənbə günləri.
Milad bayramını necə qeyd etdiyimiz Bu günsə bazar ertəsiydi.
barədə heç nə danışmayacağam, axı
səninlə şərtləşdik ki, bu hekayədə yalnız Və əlbəttə, otağın ortasında çaşqın
bir xəttə sadiq qalacağıq. Bircə onu halda durması viskidən deyildi, hər halda,
deyim ki, Milad gecəsi səhərəcən bir mən bunu viski səbəbindən yazmıram.
dəqiqə də olsun göz yummadım. Məncə, onun bir qədər çaşqın görünməyi
mənim qapını arxadan bağlayıb atamın
Məktubun hələ ancaq yarısına çatmış- ölüm ərəfəsində, Yorgenin bizim evimizdə
dım ki, tualetə getmək istədim. Özüm gü- peyda olmasından bir müddət qabaq
nahkar idim, bu qədər kola içmək lazım yazdıqlarını oxumağımla bağlı idi. O vaxtlar
deyildi. mən uşaq idim, gicliyim tutanda Yorgeni
“kirayənişin” adlandırır, hərdən onu
“Lənət şeytana!” – düşündüm. İndi cırnatmaq istəyirdim.
qarşımda ağır vəzifə dururdu: doğmala-
rımın maraq dolu baxışları altında qonaq “Çox qalıb hələ?” – babam soruşdu;
otağının, hollun önündən keçmək! Deyə- o, siqar çəkirdi, həmişə də siqarın kötüyünə
sən, buna “cərgənin arasından keçmək” baxırdı.
deyirlər. Amma başqa seçim imkanım yox
idi. “Hələ yarıdayam, – dedim, – tualetə
çıxmaq istədim”.
Dördü də dərhal başını qaldırdı. Çalış-
dım özümü elə göstərəm ki, guya zəndlə “Xoşuna gəlir?” – nənəm söhbətə
üzümə dikilən sual dolu baxışları qarışdı.
görmürəm.
“Şərhsiz!” – nənəmə bir kəlməylə cavab
“Sən hamısını oxuyub qurtardın?” – verdim; jurnalistlərin qəliz sualına cavabı
anam soruşdu. O, iri sual işarəsinə oxşa- olmayan siyasətçilər, adətən bu cür deyirlər.
yırdı: maraqlıdır, görəsən, nə yazır ora-
da? Jurnalistlərlə valideynlər arasındakı
oxşarlıq ondan ibarətdir ki, hər ikisi hər
“Bir az kədərli oxunur, hə?” – Yorgen şeylə maraqlanan olur. Siyasətçilərlə
dedi. Elə bil atasız qalmağıma heyifsilənirdi, uşaqlar arasındakı uyğunluq isə belədir
halbuki atamın yaxşı əvəzçisi olmaq üçün ki, hər ikisinə cavabı heç də asan olmayan
dəridən-qabıqdan çıxırdı. Başqa cür ola vasvası suallar verirlər.
da bilməzdi. Axı anamın ərini itirdiyinə
heyifsilənə bilməzdi, yoxsa onun böyründə Yəqin, sizi bu kitabın personajlarıyla
atamın yerini (yatağını demək istəmədim) yaxından tanış etməyin vaxtı çatıb.
necə tuta bilərdi? Yəni, eyni vaxtda deyi-
Anamdan başlayıram, hər necə olsa,
onu burdakıların hamısından daha yaxşı
tanıyıram.
