Page 48 - "Xəzər" 2017
P. 48
Anamı çağırdım. Gəldi. Bu ifadəni yı- çox yaxınlaşmaq lazım deyil. Onları sözlə
ğanacan atamın məktubunu ona verdim – ifadə etmək də həmişə asan olmur. Bu,
köhnə yarış maşınımın çexolunda giz- həmin o «zərif materiya» deyilən şeydir.
lədilən məktubu. Detallar nə qədər çoxdursa, hekayə
«İndi sən onun məktubunu oxuya bi- də bir o qədər təsirli çıxacaq. Başa
lərsən», – dedim. düşməlisən ki, orada xırda bir detal əslində
Atamla birgə yazdığım kitabı isə başqa olduğundan fərqlənsəydi, sən doğulmaya
vaxt oxuyar. Yəqin, Miladdan sonra. Və bilərdin! And içməyə hazıram ki, ən xırda
yalnız o halda ki, həqiqətən də, mənə detal belə hadisələrin gedişatını büsbütün
teleskop hədiyyə etsinlər. Çünki mən artıq dəyişməyə qabildir. Hətta o şəkildə ki,
YAN ULAV teleskopunu kitaba daxil sən, ümumiyyətlə, dünyaya gəlməz, buna
etmişəm. Düzdür, anamın skripkaçı qızın cüzi bir şansın da olmazdı.
varlığından xəbər tutacağı məni qorxudur, Ya da, əgər atamın müdrik ifadəsinə
amma çox yox, bir azca. Elə onun Yorgenlə istinad etsək: həyat – yalnız uduşların
yataq otağında necə qucaqlaşması da əhəmiyyət kəsb etdiyi böyük bir lotereya
oyunudur.
məni çox yox, bir azca utandırır.
Və sən də, bu kitabı oxuyan sən də
48 Anam məktubu götürüb qonaq otağına
keçdi, dəridən üz çəkilmiş sarı divanda belə bir uduşsan. Lucky you!
2017 yerini rahatlayıb dedi ki, Yorgen gələnəcən
bir az oxumaq istəyir. Söz verdim ki, ona
yaxın yerdə olacam. Həqiqətən də, açıq
qapıdan siluetini görürəm, hərdən içini
necə çəkdiyini də eşidirəm. Başa düşürəm
ki, bu, Yan Ulavı unutmamasının əlamətidir.
Yazmağa davam edirəm. Məndə P.S.
qalıb, bir də bu kitabı oxuyanlar üçün bir
neçə ismarıc. Cəmisi bir neçə kəlmə.
Öz anandan, yaxud atandan soruş ki,
onlar bir-biri ilə necə tanış olub. Sənə
Yusteyn Qorder. Portağal Qız çox maraqlı hekayə söyləyəcəkləri istisna
deyil. Bunu valideynlərindən ayrı-ayrılıqda
da soruşa bilərsən və qəti vacib deyil ki,
onların danışdıqları mütləq bir-birinə oxşa-
sın.
Valideynlərin özlərini sənə tamamilə
yeni tərəfdən göstərsələr, təəccüblənmə.
Bu, normal haldır. Haqqında danışdığımız
nağıllar heç vaxt bir-birinin eyni olmur,
ancaq mən başa düşmüşəm ki, bu cür
bütün hekayələr məxsusi qaydalara ma-
likdir. Az və ya çox dərəcədə. Bu qay-
dalardan danışmaq çətindir. Yəqin, onlara
ğanacan atamın məktubunu ona verdim – ifadə etmək də həmişə asan olmur. Bu,
köhnə yarış maşınımın çexolunda giz- həmin o «zərif materiya» deyilən şeydir.
lədilən məktubu. Detallar nə qədər çoxdursa, hekayə
«İndi sən onun məktubunu oxuya bi- də bir o qədər təsirli çıxacaq. Başa
lərsən», – dedim. düşməlisən ki, orada xırda bir detal əslində
Atamla birgə yazdığım kitabı isə başqa olduğundan fərqlənsəydi, sən doğulmaya
vaxt oxuyar. Yəqin, Miladdan sonra. Və bilərdin! And içməyə hazıram ki, ən xırda
yalnız o halda ki, həqiqətən də, mənə detal belə hadisələrin gedişatını büsbütün
teleskop hədiyyə etsinlər. Çünki mən artıq dəyişməyə qabildir. Hətta o şəkildə ki,
YAN ULAV teleskopunu kitaba daxil sən, ümumiyyətlə, dünyaya gəlməz, buna
etmişəm. Düzdür, anamın skripkaçı qızın cüzi bir şansın da olmazdı.
varlığından xəbər tutacağı məni qorxudur, Ya da, əgər atamın müdrik ifadəsinə
amma çox yox, bir azca. Elə onun Yorgenlə istinad etsək: həyat – yalnız uduşların
yataq otağında necə qucaqlaşması da əhəmiyyət kəsb etdiyi böyük bir lotereya
oyunudur.
məni çox yox, bir azca utandırır.
Və sən də, bu kitabı oxuyan sən də
48 Anam məktubu götürüb qonaq otağına
keçdi, dəridən üz çəkilmiş sarı divanda belə bir uduşsan. Lucky you!
2017 yerini rahatlayıb dedi ki, Yorgen gələnəcən
bir az oxumaq istəyir. Söz verdim ki, ona
yaxın yerdə olacam. Həqiqətən də, açıq
qapıdan siluetini görürəm, hərdən içini
necə çəkdiyini də eşidirəm. Başa düşürəm
ki, bu, Yan Ulavı unutmamasının əlamətidir.
Yazmağa davam edirəm. Məndə P.S.
qalıb, bir də bu kitabı oxuyanlar üçün bir
neçə ismarıc. Cəmisi bir neçə kəlmə.
Öz anandan, yaxud atandan soruş ki,
onlar bir-biri ilə necə tanış olub. Sənə
Yusteyn Qorder. Portağal Qız çox maraqlı hekayə söyləyəcəkləri istisna
deyil. Bunu valideynlərindən ayrı-ayrılıqda
da soruşa bilərsən və qəti vacib deyil ki,
onların danışdıqları mütləq bir-birinə oxşa-
sın.
Valideynlərin özlərini sənə tamamilə
yeni tərəfdən göstərsələr, təəccüblənmə.
Bu, normal haldır. Haqqında danışdığımız
nağıllar heç vaxt bir-birinin eyni olmur,
ancaq mən başa düşmüşəm ki, bu cür
bütün hekayələr məxsusi qaydalara ma-
likdir. Az və ya çox dərəcədə. Bu qay-
dalardan danışmaq çətindir. Yəqin, onlara
