Page 187 - "Xəzər" 2017
P. 187
Yevgeniya Petrovna. İlahi, bu nə mü- Svetlana. Kimdir? 187
sibətdir, günahım nədir?! (Dəsmal əlindən Yevgeniya Petrovna. Necə yəni kimdir? 2017
yerə düşür, əlləri ilə üzünü örtür). Fedya Stroçkovdur. O, həmişə hamıdan tez
gəlir. (Dərindən nəfəs alaraq,) Özü də Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
Svetlana. Yaxşı, Yevgeniya Petrovna… dilindən şeir əskik olmur…
xahiş edirəm! Ağlamayın!
Yenə zəng çalınır, bu dəfə bir qədər
Yevgeniya Petrovna. Ovqatım pozuldu, əsəbi səslənir.
Sveta, yaramı təzələdin!
Svetlana (xəyala dalmış kimi). Bizim
Svetlana. Lazım deyil, Yevgeniya Petrov- böyük Fedyamız! Yadımdadır, bir dəfə böyük
na! Belə bir gündə… tənəffüsün zəngi vuruldu, dəhlizdə ayaq
səslərindən, hay-küydən qulaq tutulurdu,
Yevgeniya Petrovna. Nə gün? Hansı Qalina Osipovna isə bizi otaqdan çıxmağa
gün?! İlahi, gör illər necə keçir! Ağı deyib qoymadı: «Davam et, Fedenka! – dedi, –
ağlamaqdan gözümün yaşı quruyub, artıq Sizsə qulaq asın və sinif yoldaşınızla fəxr
taleyimlə barışmışam. Amma hərdən yenə edin!» Sonra Çermet az qala onu vurub
də elə bil ürəyimə xəncər soxurlar! Bu bəla öldürəcəkdi…
niyə məhz mənim oğlumun başına gəldi?
Әn ağıllı, ən saf, ən mehriban insanın… Yevgeniya Petrovna. Niyə, nəyə görə?
Rəfiqələrimin hamısının çoxdan nəvəsi var. Svetlana. Necə yəni «nəyə görə»?
Bəs mən? Bəs mənim Vaneçkam? Niyə, Çermetlə Anka Falikova hər tənəffüsdə
niyə?! (Ağlayır). soyunub-geyinmə otağına qaçırdılar…
Yevgeniya Petrovna. Nə üçün?
Svetlana onu sakitləşdirməyə, təsəlli Svetlana. Nə üçün… Öpüşmək üçün!
verməyə çalışır. Ona su verir. Paltoların arasında gizlənib, öpüşürdülər.
Özü də necə! Buna görə onları, hətta peda-
Svetlana. Yəqin, ən ağıllı, ən mehriban, qoji şuraya da çağırmışdılar.
ən saf insan olduğuna görə… Yevgeniya Petrovna. Svet, bir söz
soruşacağam, Sveta, siz Vaneçkayla, necə
Yevgeniya Petrovna. Onda bəs Allah deyim… öpüşürdünüz?
nə üçündür? Sveta. Onun özü deməyib sizə?
Yevgeniya Petrovna. Nə danışırsan!
Svetlana. Bax bunu Mişka Tyablovdan O, çox ədəbli oğlan idi. Yalnız onu demişdi
soruşarsınız, əgər gəlsə. ki, qayıdanda səninlə evlənəcək. Vəssalam!
Yevgeniya Petrovna. Mütləq soruşa- Svetlana arxaya çevrilir. Yenidən zəng
cağam. Allah necə rəva görür ki, bu cür səsi eşidilir, bu dəfə zəng daha davamlı,
oğlandan yer üzündə heç nə qalmır – bir daha əsəbi çalınır.
çağa belə! Nələr arzulayırdım: o, əsgərlikdən
qayıdacaq, siz evlənəcəksiniz, uşaqlarınız Svetlana. Fedya nə yaman əsəbi olub!
olacaq… (Küskün tərzdə) Amma sən – heç Yevgeniya Petrovna. Vaneçka Fedyanın
yarım il keçmədi, ərə getdin! şeirlərini əzbər bilirdi.
Svetlana (xatırlayır).
Svetlana. Yəqin, bunu mənə heç vaxt
bağışlamayacaqsınız! O uşaq davaları, qançırlar, gicitkən.
Qonşu evin həyəti. Başımız qovğalarda.
Yevgeniya Petrovna (sakitləşir). Bağış- Bənzərsiz, naz-qəmzəli, yaraşıqlı, nazənin,
lamışam, Sveta, çoxdan bağışlamışam. Hə- Dünya gözəli bir qız yaşayırdı orada!..
yatdan küsüb-inciməyə dəyməz.
Qapının zəngi çalınır.
sibətdir, günahım nədir?! (Dəsmal əlindən Yevgeniya Petrovna. Necə yəni kimdir? 2017
yerə düşür, əlləri ilə üzünü örtür). Fedya Stroçkovdur. O, həmişə hamıdan tez
gəlir. (Dərindən nəfəs alaraq,) Özü də Yuri Polyakov. Sinif yoldaşları
Svetlana. Yaxşı, Yevgeniya Petrovna… dilindən şeir əskik olmur…
xahiş edirəm! Ağlamayın!
Yenə zəng çalınır, bu dəfə bir qədər
Yevgeniya Petrovna. Ovqatım pozuldu, əsəbi səslənir.
Sveta, yaramı təzələdin!
Svetlana (xəyala dalmış kimi). Bizim
Svetlana. Lazım deyil, Yevgeniya Petrov- böyük Fedyamız! Yadımdadır, bir dəfə böyük
na! Belə bir gündə… tənəffüsün zəngi vuruldu, dəhlizdə ayaq
səslərindən, hay-küydən qulaq tutulurdu,
Yevgeniya Petrovna. Nə gün? Hansı Qalina Osipovna isə bizi otaqdan çıxmağa
gün?! İlahi, gör illər necə keçir! Ağı deyib qoymadı: «Davam et, Fedenka! – dedi, –
ağlamaqdan gözümün yaşı quruyub, artıq Sizsə qulaq asın və sinif yoldaşınızla fəxr
taleyimlə barışmışam. Amma hərdən yenə edin!» Sonra Çermet az qala onu vurub
də elə bil ürəyimə xəncər soxurlar! Bu bəla öldürəcəkdi…
niyə məhz mənim oğlumun başına gəldi?
Әn ağıllı, ən saf, ən mehriban insanın… Yevgeniya Petrovna. Niyə, nəyə görə?
Rəfiqələrimin hamısının çoxdan nəvəsi var. Svetlana. Necə yəni «nəyə görə»?
Bəs mən? Bəs mənim Vaneçkam? Niyə, Çermetlə Anka Falikova hər tənəffüsdə
niyə?! (Ağlayır). soyunub-geyinmə otağına qaçırdılar…
Yevgeniya Petrovna. Nə üçün?
Svetlana onu sakitləşdirməyə, təsəlli Svetlana. Nə üçün… Öpüşmək üçün!
verməyə çalışır. Ona su verir. Paltoların arasında gizlənib, öpüşürdülər.
Özü də necə! Buna görə onları, hətta peda-
Svetlana. Yəqin, ən ağıllı, ən mehriban, qoji şuraya da çağırmışdılar.
ən saf insan olduğuna görə… Yevgeniya Petrovna. Svet, bir söz
soruşacağam, Sveta, siz Vaneçkayla, necə
Yevgeniya Petrovna. Onda bəs Allah deyim… öpüşürdünüz?
nə üçündür? Sveta. Onun özü deməyib sizə?
Yevgeniya Petrovna. Nə danışırsan!
Svetlana. Bax bunu Mişka Tyablovdan O, çox ədəbli oğlan idi. Yalnız onu demişdi
soruşarsınız, əgər gəlsə. ki, qayıdanda səninlə evlənəcək. Vəssalam!
Yevgeniya Petrovna. Mütləq soruşa- Svetlana arxaya çevrilir. Yenidən zəng
cağam. Allah necə rəva görür ki, bu cür səsi eşidilir, bu dəfə zəng daha davamlı,
oğlandan yer üzündə heç nə qalmır – bir daha əsəbi çalınır.
çağa belə! Nələr arzulayırdım: o, əsgərlikdən
qayıdacaq, siz evlənəcəksiniz, uşaqlarınız Svetlana. Fedya nə yaman əsəbi olub!
olacaq… (Küskün tərzdə) Amma sən – heç Yevgeniya Petrovna. Vaneçka Fedyanın
yarım il keçmədi, ərə getdin! şeirlərini əzbər bilirdi.
Svetlana (xatırlayır).
Svetlana. Yəqin, bunu mənə heç vaxt
bağışlamayacaqsınız! O uşaq davaları, qançırlar, gicitkən.
Qonşu evin həyəti. Başımız qovğalarda.
Yevgeniya Petrovna (sakitləşir). Bağış- Bənzərsiz, naz-qəmzəli, yaraşıqlı, nazənin,
lamışam, Sveta, çoxdan bağışlamışam. Hə- Dünya gözəli bir qız yaşayırdı orada!..
yatdan küsüb-inciməyə dəyməz.
Qapının zəngi çalınır.
