Page 541 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

ßhmÿd Oüuz

Araza çapan atlar

İstidәn bezikib, gündәn bezikib,
Şeytandan bezikib, cindәn bezikib,
Qarşı yatan qarlı, ulu dağların
Vәtәn sәrinini canına çәkib,
Başsız atlar çapır Araz çayına.

Bizim könlümüzün tanımadığı
Hansı bir sevgisә tutub onları:
Qovur, qabağına qatıb onları –
Başsız atlar çapır Araz çayına.
541
Sevişmәk vaxtına qaçırlar, bәlkә,
Su içmәk vaxtına qaçırlar, bәlkә
Hәrә öz baxtına qaçırlar, bәlkә –
Başsız atlar çapır Araz çayına.

Göz görmür, әl çatmır, can yadırğayır,
Mәn içәn su, anam, Araz dadıyır.
Sinәmin üstündәn keçib addıyır,
Başsız atlar çapır Araz çayına.

Bu yurd mәnim yurdumdur

Bu yurd mәnim yurdumdu –
bu dağlar, bu boran, bu qar…
Üzümü tanrıya tutdum – perikdi göydәki quşlar.
İçimdә tikan-tikan bir sürgün xәbәri var –
Ayağının ucuna qalxıb mәzar daşları.

Başımda duman-duman – 4000 tüstüsü,
Ağ qarda, göy buzda ulayan bir it sәsi…
Әridir yağan qarı göz yaşımın istisi
Sıra-salxım buz bağlamış pәncәrә önündәyәm.