Page 477 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Aüacÿfÿr Hÿsÿnli

Özgә çörәyi

Pambıqla baş kәsdi, hamı utandı,
Qoydu el-obanı avam yerinә.
Yerdәn qanqal kәsib yemәyin dandı,
Güldü başdaşının alın tәrinә.

Yapışdı dördәlli haram tikәdәn,
Qınaq hәdәfinә çevirdi mәni.
Vurdu İstanbuldan, keçdi Mәkkәdәn,
Unutdu gәzdiyi şehli çәmәni.

Halal ocağına durmadı yiyә, 477
Cәnnәt bağrından da mer-meyvә dәrdi.
Başlayanda saxta peyğәmbәrliyә,
Dönüb Allaha da dirsәk göstәrdi.

Ürәk qızdırmadım, ara vurmadım,
Ürәk qazdırmadım sәfeh sözümlә.
Üzümü ağartdı tәrtәmiz adım,
Dilimin ucunda yetişәn cümlә.

Şöhrәt azarı var – içindә nası,
İstәsәn bu rәngi üzünә çәk, yax...
Bir dәrd var, gözümün ağı-qarası,
Mәn onun xәtrinә dәymәrәm heç vaxt.

Düşmәnә neylәdi, dosta neylәdi,
Dedim qapılarda gәzmә çörәyi.
Özgәni o qәdәr tәqlid elәdi,
Gәldi gözlәrindәn özgә çörәyi.