Page 440 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Ağlanası

Bәlkә, ölümünә bir addım qalıb,
Nәdi ki, bir ömrün uzunu, canım!
Niyә gözlәyirsәn, ölüb gedәsәn,
Niyә ağlamırsan özünü, canım?!

Bir dә o gözlәrin dәrd bilәcәkmi,
Bir dә gözlәrinә yaş gәlәcәkmi?!
Bu can bir dә sәnә verilәcәkmi,
Niyә ağlamırsan özünü, canım?!

440 Sәnә qәbir qәdәr – hәyat daracaq,
Tökülür üstünә dәrd qucaq-qucaq…
Sәni sәndәn yaxşı, kim ağlayacaq,
Niyә ağlamırsan özünü, canım?!

Öldünmü – gözünü bağlamaq asan,
Eh, nә var, ölәni ağlamaq-asan…
Sәn ki, diri-diri ağlanasısan,
Niyә ağlamırsan özünü, canım?!

Yatım

Dünyaya gәldiyi gündәn
Әlim heç nәyә yatmadı;
Әlim asıldı çiynimdәn,
Dünyaya әlim çatmadı.

Özünә yer tapmadıqca
Әlim asıldı çiynimdәn;
Dünyadan asılı qaldım,
Özüm asıldım çiynimdәn…

Dünyada әlimnәn üzüm
Axır, bir-birini tapdı;