Page 441 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Sÿmÿd Qara÷þp

Әlimi üzümә qoydum,
Әlim öz yerini tapdı.

Başım yer tapdı dizimdә.
Tapdım özümü-özümdә…
Durmuşam – әlim üzümdә,
Axır, öz yerimi tapdım.

Son nәfәs

Hamının çörәyi yalandan çıxır,
Boğazlar yalandan asılıb daha;
Dünyada bir tәmiz nәfәs qalmayıb, 441
Dünyanın nәfәsi kәsilir daha.

Dünyada nәfәsim kәsilir, Allah,
Bu yalan nәfәsi ala bilmirәm.
Boğazdan yuxarı – yalandı dünya,
Daha bu dünyada qala bilmirәm.

Dünyada bir tәmiz nәfәs qalmayıb,
Yalan üzә durub öz havasıynan;
Dünyanın nәfәsi kәsilir, Allah,
İndi mәn dünyanın son nәfәsiyәm.

Boğazdan yuxarı – yalandı dünya,
Boğazlar yalandan asılıb indi…
Allah, mәn dünyanın son nәfәsiyәm,
Ay Allah, hardasan, son nәfәsimdi…

Dәyişmәz

Dünyaynan gedә bilmәdim,
Dünyaynan qala bilmәdim;
Mәn bu dәyişkәn dünyada
Dәyişkәn ola bilmәdim.